Star Haired// Yoonrose

PROLOG

Park Chaeyoung

Mezuniyet törenimdeydim. Aslında arkadaşlarımı son kez görüyor olmak beni üzüyordu ama sonuç olarak artık üniversiteye geçicektim ve hayallerime ilk adımımı atıcaktım.

Ailenin tek çocuğuydum. Babam, küçük çaplı bir mimarlık şirketinin yöneticisiydi. Annem, babamın yönettiği bu şirkette proje yöneticisiydi.

İkiside bugün ki mezuniyetime gelmemişti. Fazla şaşırmadım çünkü yine çok önemli bir iş görüşmeleri olduğundan 18 yaşındaki kızlarının mezuniyetine bile gelmemişlerdi.

Aldırmadım. Bütün arkadaşlarıma tek tek veda ettikten sonra evimin yolunu tuttum. Eve vardığımda, topuklularımı çıkarıp çantamıla anahtarımı yere attım ve salona geçip oturdum.

Duvarda duran dijital saate baktığımda saatin 01.00 olduğunu gördüm ve canım ailem mezuniyetime gelmedikleri gibi bu saate bile evde yoktular. Her gece eve gelmediklerini gördükçe çok sinirleniyordum.

Ama artık yetti! Canıma tak etti. Hızla yerimden kalktım. Odama gittim ve üzerimde ki elbiseyi çıkarıp duşa girdim. Çıktıktan sonra üzerime beyaz bir t-hsört ve siyah bir pantolon giydim.

Yeni aldığım beyaz spor ayakkabılarımı da giyip tekrar banyoya geçtim, saçlarımı kuruttum. Tekrar odama dönüp, küçük bir sırt çantasına bir kaç kıyafet sıkıştırdım. Telefonumu, şarj aletimi, bakım ve makyaj malzemelerimi ve pasaportumu da bir kol çantasına koyup iki çantayıda kollarıma aldım.

Anne ve babamın yatak odasına gidip gardolabı sürükleyerek açtım. Para kasasının şifresi benim doğum tarihimdi. Hemen açıp içinden yüklü miktarda para çıkardım ve kol çantama yükledim. Bunca zaman beni sevgiden mahrum bırakarak büyütüyorlar, daha sonra da kasa şifresini doğum tarihim yapınca beni sevdiklerini mi belirtiyorlar?! Cidden onları hiç anlamıyorum.

Ofladım ve hemen odada bulunan ajandayı açıp içine
"Ben yurtdışına gidiyorum. Üniversiteyi orada okuyacağım. Aldığım para için üzgünüm ama buna ihtiyacım var. Sakın bana ulaşmaya çalışmayın yoksa kendimi öldürürüm. Sakın!!"

Bunları yazdım. Bu not onları biraz daha uzak tutar, beni bulmalarını engellerdi.

Sonra hemen havalimanına gittim. Zaten bu planı dün yaptığım için biletim de hazırdı ve uçağın kalkmasına bir saat vardı.

Paris'te ki okula başvuru yapmıştım ve okula kabul edilmiştim. Bu para bana yeterdi ama yine de orada bir iş bulursam girecektim. Fransızcam da çok iyidir. Ortaokuldayken meraktan öğrenmiştim.

Bugün işe yaraması ne iyi oldu. İşte uçağım karşımda ve kalkmaya hazır. Hayallerime doğru ilk adımı mı atıyor olmak, heyecan vericiydi. Bakalım Fransa'da beni neler bekliyor...