Her Passionate Surrender (Unedited)

Chapter Fourty One💋

#HPS

Kuku's Pov

Nasa hapag siya kumakain kasabay si Luke na abala sa pagkain ng tinolang manok at kanin sa harap niya. Hindi ko alam kung tama ba tong ginagawa ko. I should stay away from him. Hindi na dapat akong magpa uto sa kanya pero kahit anong gawin ko pilit na hinahayaan ng puso ko na makasama siya. At lalo akong natatakot dahil hindi ko na kaya pang pigilin pang mahulog sa lanya. Napakadali niyng nasira ang pader na ginawa ko para hindi mahalin ang katulad niya.

"Do you like the food?" tanong nito. Tumingin siya sakin at hinihintay ang sagot ko.

"Yes." sabi ko. Hindi ako makatingin sa mga mata niya. Ayoko niyang makitang "I can't believe you know to cook. Sobrang sama ng cooking skills mo noon. Kailan ka pa natutong magluto?" tanong niya.

"Since the day i left you." sabi niya. Agad akong naakramdam ng sakit ng maalala ang sakit na dulot ng nakaraan. Napapikit siya ng sariwain ang nakalipas. Its been 5 years. At ngayon parang kahapon lang nangyari ang lahat ng iyon.

"Ah.." sambit niya. Hindi niya kayang buksan ang usapan tungkol sa nakaraan.

"and since that day i tried my best in cooking. Para pag balik ko, kahit papaano ay mapasaya kita." sabi nito.

Tumingin ako sa ibang panig ng kusina. Hinawakan niya ang kamay ko.

"Look at me babe." he said. Babe? Ayan na naman yung endearment niya na yan. Bakit siya ganito. Diba may anak na siya?

"Stop Luke. Tigilan no na ako sa kakatawag na babe. Hindi na tayo remember? And im glad you here. Makakausap na kita tungkol sa annulment na dapat noon pa natin pinag usapan." sabi ko.

Dumilim ang mukha niya. Halatang pinipigil niya ang galit niya.

"Hindi ako papayag makipag annull!" galit niyang sabi.

"Ano bang problema mo? Dapat nga masaya ka, magiging malaya ka na." sabi ko.

"Magiging malaya? Ang sabihin mo ikaw lang ang gustong lumaya! Para ano. Para mapakasalan mo na ang punyetang Kleid na yun? Damn it Kuku."

"Don't damn it me Luke. Ano ngayon kung yun ang gusto kong mangyari? You don't fucking care! Wala kang karapatang pigilan ako sa gusto ko. Nawala na ang pakielam mo bilang asawa ko noong unang araw na umalis ka sa buhay ko." sigaw ko. Tumayo ako at akmang aalis ng hilahin niya ako. Nawalan ako ng balanse at napayakap sa kanya.

"Babe... Im sorry. Pero hindi ko kaya ang gusto mo. Hindi ko kayang mawala ka sa akin. Alam mo bang halos mabaliw baliw ako sa lumipas na limang taon ng buhay ko? Alam mo ba ang sakit na naramdaman ko?" sabi niya na tumingin sakin. Hindi ko siya maintindihan. Nagsisinungaling lang ba siya? Kung talagang totoo ang sinabi niya bakit hindi siya agad umuwi? Noon mga panahon na iyon kinailangan niya ito. Ngunit walang dumating. Noon ay umaasa siyang babalikan siy nito pero hindi ito dumating. Siguradong niloloko lang siya nito. Hindi totoo yun.

"Stop Luke. Bitawan mo ako. Kung totoo man yang sinasabi mo wala na akong pakielam. Kung totoo yan edi sana noon bumalik ka na. Hinintay kita Luke. Hinintay kita." sabi ko na maluha kuha. Hindi ko napigilang tumulo ang luha kong kanina ko pa pinipigilan.

"I'm sorry." sabi niya

"Wala ng magagawa ang sorry mo. Just leave. Don't bother me again. Hindi na kita mahal." sabi ko.

Hindi niya ako binitiwan. Tinignan niya lang ako na parang tinitignan kong ng sisinungaling ba ako. I looked at him. Face to face. Eyes to Eyes.

"Kuku. Listen. Noon pa dapat ako uuwi pero nagkaroon ng problema at kailangan ko munang ayusin. Tapos dumating si Caleb hindi ko pwedeng iwan nun si Queen." sambit niya.

Yeah. Queen. May relasyon nga pala ang dalawa at si Caleb ang bunga.

"That's the point. Mas dapat inuuna mo ang mag ina mo kaysa sa akin. Just go. I don't want yo see your face anymore." sambit ko.

Magsasalita pa sana siya ng tumunog ang cellphone niya. Napamura siyang binitawan ako at agad na sinagot ang cellphone nito.

"Hello?" iritang sabi nito sa kausap. Nakatingin lang ako sa kanya. Mukhang importante ang tawag kasi nagtagal ito sa kausap.

Maya maya ay bumalik siya. Tumingin siya sakin at nagsalita.

"I need to go. May importante akong aasikasuhin. Mag uusap pa tayo Kuku."sabi niya. Sabay kuha ng coat niya at umalis ng bahay. Naiwan akong nakatigalgal. Pumatak ang luha ko at nanlabo ang paningin ko. Napaluhod ako.

Hindi ko dapat nararamdaman ang lungkot na ito. Hindi ko na dapat siya iniisip. Akala ko sa lumipas na liamng taon ay makakalimutan ko siya. Pero hindi pala. Hindi pala siya nawala. Nandito pa rin siya sa puso ko.

Tumayo ako at pinahid ang mga luha ko. Hindi ako dapat mahulog ulit sa kanya. Hindi ako dapat maging marupok. Ayoko ng masaktan uli. Ayoko ng bumalik sa pagiging miserable. Ayoko na.

Lumapit ako sa hapag at kumain. Matapos nun ay uminom ako ng gamot at nagpahinga na. Bukas maaga pa ko sa trabaho. Habang nasa higaan ay nakapag isip na ako. Napagdesisyonan ko na na itutuloy ko na ang annullment sa kanya. Kailangan ko tong gawin para sa sarili ko at para na rin sa anak ni Luke. Ayokong masaktan ito. Mas hahayaan ko pang masaktan ang damdamin ko kaysa sa batang inosente at walang kasalanan sa ginawa ng asawa ko.

-
Hi. Pasensya na kung ngayon lng ang ud. Salamat sa pagtangkilik sa Maid for you at The Heir. Haha. Nakakakilig ang comments niyo. Enjoy reading guys.

Annulment na ba talaga? Tuluyan na bang magkakahiwalay ang dalawa? Abangan.

#Annulment💔
#HerPassionateSurrender