HATA-2-

Bölüm 12

✅BOŞ YILDIZI DOLDURMAYI ES GEÇMEYELİM LÜTFEN ⭐️EMEĞE SAYGI 😊
Keyifli okumalar ❣️

Gözlerimin önüne yıllar önceki görüntü belirdi ; Akın yüz üstü yatakta uzanmış uyuyordu ellerim istemsizce sırtının tam ortasında olan belirgin yaranın üstünde gezinmişti ...Gözlerimi açıp kapattım evet o yara bu yaraydı! Göz yaşlarım yanaklarımı ıslatırken hızla odayı terk ettim. Gördüğüm görüntü aklımı allak bullak etmişti. Hızla merdivenlerden indim göğüsümü sıkıştıran nefesime inat daha çok koştum , koştum ... kendimi bir anda caddenin boşluğunda buldum her şey sanki etrafımda dönüyordu , midem bulanıyordu bu görüntü üzerine. Kendimi tutamayarak ortalık yere kustum! Ayaklarımın çıplaklığı umrumda olmayarak yürüdüm bazı insanların bana karşı bakışlarını aldırmadan ! Gözlerimin önüne yine aynı görüntü geldi , bu da tesadüf olmaz değil mi ? Dedi iç sesim ! Evet bu da tesadüf olmaz. O kişi Akın mı şimdi ... yıllarca öldü dediğim adam günlerdir dibimde ve ben ona Cenk mi diyorum ? Hayır hayır bu yaşadıklarım tamamen kabus ! Kulaklarımı sağır eden korna sesiyle gözlerimi açtım , önümde bir taksici ve çekilmem için el işareti yapıyordu ! "Müşteriniz var mı?" Diye sorduğumda "hayır" Dediğinde taksiye bindim. Çıplak ayaklarımı ve dağılmış halime bakıp "iyi misiniz?" Diye sorunca başımı olumsuzda salladım "hayır iyi değilim ! Beni sadece Beşiktaş'a götürün orada ödemeyi yapacağım . " dedim boş gözlerle ona bakıp. Adam bir şey demeden Beşiktaş'a doğru sürdü.
Dakikalar sonra eve varmıştım. Adam bana yardımcı olup eve kadar getirmişti. Dolabın üzerinde bulunan parayı ona uzatıp teşekkür ederek kapıyı kapattım. Bacaklarım titriyordu zar zor yürüyordum , kalbim ağrıyordu hem de çok ! Elimi kalbime bastırdım eskisinden daha kötüydü sanki , yıkılmıştı o da ! Üstümde kirlenmiş kıyafetleri çıkarıp direk duşa girdim soğuk su vücudumu titretirken beynimi uyuşturuyordu. Uzunca bir süre suyun altında kaldıktan sonra duştan çıkıp üzerimi giyindim. Şimdi ne olacaktı , ben onun Akın olduğunu nasıl ispatlayacaktım ? O asla buna inanmaz bunu biliyorum ama ben onu ilk gördüğümden beri onun Cenk olduğuna asla inanmıyordum. Kapımın deli gibi çalmasıyla yataktan çıkıp aşağı indim ve hiç düşünmeden kapıyı açtım karşımda kim mi var tabii ki O ! Adı ne ki ? Akın mı , Cenk mi ? Gözlerim boşluktaydı onun bu korku dolu bakışlarını aldırmadan kapıyı açık bırakıp salona ilerledim. "Cemre sana diyorum ? Bu neydi şimdi ? Evden gitmişsin ayakkabıların olmadan ! " sert sesi beynime dolarken ağlamamak için alt dudağımı ısırıyordum ona sen Cenk değilsin dersem ne diyecek ? Tekrar başa mı dönüyoruz diyecektir kesin. "Cemre ne oluyor?" Dedi direk karşıma geçip yüzüme bakarak. Onun korkmuş yüzüne baktım evet bu mimikler Akınımdan başkasına ait değil . Öfkeliydi ama korkusu onun daha çok sert olmasını engelliyordu! "Bana bu şekilde boş bakma ! Ne oldu söyle ? Bak kafayı yedim buraya gelene kadar ? Kaçırıldığını dahi düşündüm....Cemre !" Öfkesini kontrol etmek zordu ama konuşacak halim yoktu o neden hâlâ başkasıymış gibi davranıyor ki ? "Ben iyiyim." Dedim sadece. Cenk histerik bir gülümsemeyle bana bakıp "gerçekten mi? Şu yüzüne bak , bembeyaz! " dedi eliyle yüzümü gösterip . "Bak bir şey öğrendim ve duramadım anladın mı ? Üstüme gelme !" Diye ona bağırdığımda o da şaşırmıştı . "Ne öğrendin ? " diye bağırdı benim gibi "zamanı geldiğinde öğreneceksin ama şimdi değil ! Lütfen." Dedim yalvaran gözlerle. Cenk düşünceli bakışları bir süre yüzümde gezindi sonra bir şey olmamış gibi ayaklanıp "eşyalarını koltuğa koydum , benim şimdi gitmem gerek bir şey olursa haber ver." Dedikten sonra evden çıktı. Evet her şey bu kadar basitti ben şimdi nasıl devam edecektim o olmadan nasıl olacak ? Benim Akın'ın öldüğüne kesin ikna olmam gerek , gerekirse o mezarı açtıracağım !

Taksiye parasını uzatıp Sırma'nın evine ilerledim. Oktay , Sırma ve Berk ! Hepsini tek tek arayıp onlarla önemli bir konu hakkında konuşacağımı söylemiştim artık bu konu beni aşıyordu bunu hep birlikte çözmeliyiz. Eve geldiğimde Sırma beni kapıda karşılayınca ona gülerek baktım "bu kadar mı özledin ?" Diye sorduğumda o da güldü ve kocaman sarıldı. Bu zor zamanlarda dostlar gerçek bir kurtarıcı. Salona geldiğimde herkeste bir merak vardı ama dengesizleşen ruh halimi kestiremedikleri için benim konuşmamı bekliyorlardı. "Nasılsınız?" Diye sorduğumda öte yandan çayımı yudumluyordum. Aslında konuya nasıl giriş yapacağım bilmiyorum çünkü hiçbiri benim Cenk ile görüştüğümü bilmiyor ... "biz iyiyiz de sen nasılsın ? Topladın hepimizi." Diye direk sorgulayan kişi tabii ki Sırma'ydı. "İyi de burası zaten senin evin ..." diye çıkıştığımda Berk araya girip "kızlar sakin olun . Sırma rahat bırak anlatacak işte." Diye sakin tonda olayları toparlayan Berk'e minnetle bakıp derince soludum , umarım bana destek çıkarlar .  "Öncelikle lütfen hiçbiriniz sözümü kesmesin ben direk konuya gireceğim ..." diye önce koşulumu öne sürerken hepsi meraklı bakışlarla bana bakıyordu. "...ben okul ihalesi için Cenk ile görüşmüştüm ya işte ondan sonrada onunla görüşme fırsatım oldu , arkadaş gibi olduk ..." Dediğimde hepsi şoka uğramıştı özellikle Sırma , "ne zamandan beri Cemre?" Diye soran Oktay'a korkuyla baktım aralarından nedense Oktay'dan çok çekiniyordum. "2 haftadır." Diye kısaca cevaplayınca Oktay şaşkınlıkla kaşını kaldırıp bir şey demeden devam etmemi bekledi. "Dün beni evine davet etti bir iş için..." başıma gelen o kötü olayı anlatmayacaktım " iş Dediğimde öyle büyük bir şey değil sadece proje için ufak fikir alışverişi gibi." Diye devam ederken herkeste bir öfke vardı ama lafımı asla kesmiyorlardı. "Bakın bunu nasıl söyleyeceğim bilmiyorum ama benim içinde çok zor , belki delirdiğimi falan düşüneceksiniz biliyorum fakat beynimdeki bu soru işaretlerini yok etmek istiyorum..." boğazım yanarken kelimelerim daha sönüktü "Cemre ne oldu ? " diyen Sırma'ya bakıp devam ettim "Cenk sabah elini yanlışlıkla kesti ve üzerindeki tişörtüyle yarasına bastırmıştı sonra üzerini değiştirirken sırtında tıpkı Akın'ın sırtında olan yarayı gördüm , aynı yerde ve aynı yara..." göz yaşlarımı silip derince soludum "Akın ile aynı okulu bitirmişler... onunla o kadar çok ortak noktası var ki.. ve Cenk geçmişini bilmiyor ona ne sorsam hep yakın zamandan bahsediyor." Dediğimde Oktay odada volta atarken Sırma şaşkınlığını gizlemek için ağzını eliyle kapatmış duyduklarını idrak etmeye çalışıyordu , Berk'e gözüm takıldı ; kafasını bacaklarının arasına koyup eliyle başını sıvazlıyordu. "Bir şey söyleyin !" Diye çıkıştığımda Oktay bana dönerek "Cemre , Akın öldü niye hala kabullenmek yerine bu tür hayallere dalıyorsun!" Diye bana bağıran Oktay'a hayret etmiştim asla böyle bir çıkış beklemiyordum ondan."ben Akın'ın ölü bedenini dahi göremeden kefenleyip onu toprağa gömdüler...biliyor musunuz ben yarın gidip mezarı açtırmak için işlemleri başlatacağım." Dedim hepsine bakıp. Sırma ayaklanıp "bir saniye Akın'ı ben de görmek istedim göstermediler ." Diye ortaya atılınca Oktay ve Berk birbirlerine bakıp "ne var biz de görmedik." Deyince dünya üzerime yıkılmıştı "peki gömülen kişinin Akın olduğundan nasıl emin oldunuz !" Diye onlara bağırdığımda Oktay bana doğru gelip "öldüğüne dair bize verilen kağıttan." Diye gözüme ciddiyetle bakıyordu. "Hayır artık bu şüphelerimin son bulması için yarın her şey değişecek , avukatım mezar için izin isterken ben de Akın'a ölüm raporu hazırlayan doktorla konuşacağım." Dediğimde Sırma yanıma gelerek"yarın seninle olacağım." Diyerek Oktay'a göz dağı verdi. Berk bana bakıp "Oktay , Cemre haklı olabilir. Cenk aynı yani Akın'dan tek bir farkı yoktu neden şüphelerimizi öldürmüyoruz." Diye beni savunduğunda Oktay bize dönüp "umutlarınız yıkıldığında ne olacak ?" Diye sorunca öylece kaldım evet ben hiç aksisini düşünmemiştim hep Cenk , Akın diye kodladım kendimi. "Oktay , biz zaten bu acıyı içimize attık aynı duyguyu tekrar yaşamayacağız ." Diyen Sırma'ya döndüm elleriyle ellerimi sıkmış güvenle bakıyordu bana " içindeki bu acıyı ancak böyle söndürebilirsin Cemre." Diye bana güç veren arkadaşıma sıkıca sarılıp uzun uzun ağlaştık.