HATA-2-

Bölüm 18

✅BOŞ YILDIZI DOLDURMAYI ES GEÇMEYELİM LÜTFEN ⭐️EMEĞE SAYGI 😊
Keyifli okumalar 🎈

Saçımı toplayıp oğlumun üstünü giydirdim , oğlum ısrarla babasına gitmek istediğini söylesede bunu kabul etmek zorunda kaldım ama onu ben değil babam götürecek çünkü Adela anneme ve Nihat babama artık olanları anlatmam gerek. Babam aşağıda bizi beklerken Berke babam ile gitme fikri hoşuna gitmese de bunu kabul etmek zorunda kaldı , onunla her zaman birlikte gidiyorduk şimdi bu şekilde davranmam onu üzüyordu bunu çok iyi hissediyorum. "Bebeğim biliyorum hep birlikte gidiyorduk ama bu seferlik deden ile gideceksin hem deden de uzun süredir mezara gitmemişti ." Dediğimde kocaman gülümsedim ama Berke bu durumdan hoşlanmadığı halde yine de güldü. "Babam Berke hazır." Diye seslendiğimde babam yanımıza gülerek gelip kollarını iki yana açarak Berke'nin onun kucağına gelmesini bekledi "yakışıklı torunum , hadi gidelim." Diye ikisi kapıya giderken babama teşekkür edip bilgisayarımın karşısına geçtim . "Cemre emin misin bunu söylemeye ?" Diye telaşla soran anneme baktım "annem bunu bilmelerine hakları var." Diye kendimi savununca annem derince soludu "of be kızım ikisi çok kötü olacaklar , Akın'ın hatırlamasını bekleseydin, ya kalkıp buraya gelirlerse? Her şey daha çok kötü olur." Annemin korku çalan sesi benim dün gece verdiğim kararımı şüpheye düşürmüştü "anne haklısın ama ya sonradan öğrendiklerinde bu kadar geç haber verdiğimiz için kızarlarsa... ki kızarlar ." Diye noktayı koysamda annem hiç rahat değildi "Kızım Adela hanım asla kaldıramaz bunu." Annemin korkusu içime işlemişti . Bende çok isterim Akın her şeyi hatırlasın ben de herkese söyleyeyim ama yok olmuyor... "anne ne olacaksa olsun. Onlar anne ve babası bilmeleri gerekiyor. İkisi gelse de buna karşı koymayacağım belki Akın biraz hatırlar ..." diye son kez çabalamam annemi ikna etmediği için oturduğu yerden kalkıp "ben olanları izlemek istemiyorum tek anlat , ben sana olacakları söyledim ." Dedi ve tüm yükü üstüme atıp gitmişti. Zaten en baştan beri bu yolda yalnızdım bu pekte canımı yakmamıştı . Derince nefesi ciğerime çekerek son kez dua edip Adela hanımı görüntülü aradım kısa sürede açtı , "Cemre, Kızım ..." dedi gülen yüzüyle ama sesi yorgundu , gözleri yaşadığı acılardan dolayı umut ışığı sönmüş oldukça yaşlanmıştı. Yüzündeki o eski canlılık gitmişti o sadece yaşamaya çalışıyordu, bir sebebi olmadan bir dayanağı olmadan... Ona kocaman gülerek "... ben iyiyim annem , sen nasılsın?"
"Çok iyiyim , evde tekim. Baban ufak işler için dışarı çıktı ." Dediğinde sesindeki acı içimi yakıyordu artık bu kadının yaşadığı acıya son vermem gerekiyor.
"Annem , babam gelince selamımı söyle." Nihat babamın olmaması kötü oldu ama benim yükümü biraz hafifletti.
"Ah tabii ki , eee kara gözlüm nerede?" Diye merakla soran Adela hanıma gülerek baktım "babam ile dışarı çıktılar ." Dedim fazla detaya girmeden . "Anne aslında ben sana bir şey söylemek istiyorum." Dediğimde az önce ki güçlü duruşumdan eser yoktu ; korkuyordum , farklı düşünceler beynimi kemiriyordu.
"Tabii ki yavrum söyle ne oldu ?" Sesi şefkat dolu olan bu kadına nasıl olurda bu acıyı daha fazla çekmesine izin verebilirim ki?
"Anne öncelikle söyleyeceklerimin çok önemli olduğunun altını çizmek istiyorum , biliyorum burada bu şekilde konuşmak hoş değil hem de hiç doğru değil ama daha fazla seni bu konudan feragat etmek istemiyorum..." Sesimin ve ifademin ciddiyeti artarken Adela hanımda yerinde rahatsızca kımıldayıp duyacağı şeylerin iyi mi kötü mü olacağını tahmin etmeye çalışıyor gibiydi , "Kızım ne oluyor ? Endişelendirme beni..." sesindeki Korku beni kötü hissettirdi ben onun üzülüp korkmasını istemiyorum "anne endişelenme lütfen bu duyacaklarına çok mutlu olacaksın güven bana." Yüzü bir nebze gülse bile o hâlâ endişeli ve heyecanlıydı. Gözlerimi kapatıp derince soludum evet bunu yapabilirim, gözlerimi açıp bana merakla bakan annemin gözlerine bakıp baştan sona olanların hepsini anlattım ama sadece Berke'nin kaçırılma olayını atlayarak , bunu duyarsa daha kötü olur.
•••
Adela hanım duydukları karşısında şaşkına uğraşmıştı ve bir şey demeden eliyle yüzünü kapatmış sadece ağlıyordu , "anne bir şey söyle lütfen.." hıçkırıklarım artarken bunu görüntülü arayıp yaptığım için çok pişman oldum , ya bayılıp başını bir yere çarparsa... Allah'ım bu detayı şimdi düşünmem çok aptalca.. "anne lütfen kendine gel bak senin hissettiklerini anlıyorum ama oğlun yaşıyor lütfen sadece buna odaklan lütfen ..." yalvarmalarıma rağmen Adela hanım sadece ağlayarak karşılık veriyordu , yüzü kireç gibi bembeyaz kesilmiş , soluması kesik kesikti ... korkum artarken Nihat babamın gelmesi için dua etmekten başka çarem yoktu. "Anne iyi misin ? Korkutma beni.." Sesim yaşadığım korkuyla incecik çıkarken kendime kızıyordum "Akın yaşıyor mu ?" Adela hanımın zorlukla söylediği bu iki kelime ile resmen bilgisayara yapışıp başımı hızla salladım "evet anne evet ." Diye haykırdığımda Adela anne derin derin soluyup masadan bir bardak su alıp titreyen elleriyle suyu içti , "o öldü ama nasıl olur .. Cemre emin misin?" Dakikalar sonra Adela hanımın karşılık vermesi beni rahatlattı , tuttuğum nefesi yutup "anne onu görünce zaten Akın olduğunu kalbinle hissedeceksin ..." diye hıçkırıklarımın arasında zorlukla söylediğimde Adela hanım eliyle yüzünü kapatıp duyduklarını idrak etmeye çalışıyordu "be-ben oraya , Türkiye ye geleceğim onu görmeden asla içim rahat etmeyecek." Diyen Adela hanıma sevinçle gülüp "tabii ki gel anne." Sesim normal çıkarken kalbimi sıkıştıran korku uçup gitmiş yerine mutluluk rüzgarı esiyordu. "Nihat bu duyduklarına asla inanmayacak ... Cemre ben ne diyeceğimi nasıl sevineceğimi bilmiyorum . Hislerim karmaşık, beynim duyduklarımı bir türlü idrak edemiyor ...oğlum yaşıyor ve biz yıllarca boşuna mı acı çektik? "Sorusu o kadar derindi ki ne cevap verirsen ver ucu doldurulamıyordu "anne birileri bizim hayattan kopardı onları tanımıyoruz ama buna sebep olanlar varya onların canına okuyacağım ." İçim nefret , kin dolu... o vicdan yoksunu insanları kısa sürede öğrenecektik işte o zaman asla adil olmayacaktım.