HATA-2-

Bölüm 23

♦️BOŞ YILDIZI DOLDURARAK HİKAYEYE BAŞLAYABİLİRSİNİZ BENCE 😁

Keyifli okumalar ❣️

Sinan ile zoraki görüşmemden sonra eve gidiyordum . En az 2-3 saattir buradaydım şimdiye Berke gelmiştir... Akın acaba içeriye girip bizimkilerle sohbet etti mi? Kesin kaçmıştır ! Telefonumun çalmasıyla düşüncelerimden sıyrılıp ekrana baktım ;'Akın' , derince soluyarak telefonu açtım ;
"Efendim ?"
"Neredesin Cemre ?" Sesi sakindi.
"Yoldayım ve eve geçiyorum. Berke'yi eve bıraktın mı?"
"Evet . Peki ben ... restorandıdayım yakınsan yanıma gelebilir misin ?" Sesi oldukça duygusaldı, kesinlikle evde bir şeyler oldu. Çocuksu tribimi bir kenara bırakıp ,
"Tabii geliyorum ."
"Tamam bekliyorum seni."
•••

Dakikalar sonra Akın'ın bulunduğu restorana gelerek içeri geçtiğimde Akın pencereye yakın masaya oturmuş sessizce düşüncelere dalmıştı , aklını kurcalayan bir ton meseleye çözüm arar gibiydi. Sakin adımlarla yanına ilerleyip karşısına oturduğumda beni fark edince düşünceyle gerilmiş yüzü gevşedi. "Hoş geldin." Dedi ve kalkıp sarıldı bana , onu çok özlemiştim.
"Neyin var ?" Diye sordum telaşla.
"Cemre biraz hızlı bir giriş olmadı mı?" Diye gülümserken yüzümde hafif bir tebessüm oluşsa da onun bu çökmüş hali beni huzursuz ediyordu.
"Anlat Akın...ailemle ilgili mi?" Dediğimde Akın'ın gözlerinde oluşan buğulanma ile cevabımı almıştım.
"Annem ve babamın uzaktan sessizce ağlamaları beni çok etkiledi Cemre. Bir an kalıp onlara sarılmak istedim ama yapamadım." Diye anlatırken cümleler dilinde kırılıyordu sanki.
"Şşş..Akın sabırlı olmalısın . Bak o pis doktoru bulmuşlar ve kısa sürede her şey ortaya çıkacak . Bak sana söz veriyorum 1 ay içerisinde sen olman gereken yerde olacaksın." Diye sessizce ona teselli verirken ellerimle sıkıca ellerini tutuyordum. Akın'ın üst dudağı kıvrıldı mutlulukla ,
"Bu kadar az süre he... ama çoğunu hatırlamıyorum.sizleri , annemi , babamı ... yani yavaş yavaş hatıralarımda canlanıyorsunuz."
"Akın bu çok normal. Çok ağır bir kaza sonrası travma geçirmişsin , bizi hatırlaman için yanında kimse yoktu ama bak şimdi herkes yanında ve kısa sürede unuttuğun tüm geçmişini hatırlayacaksın."
Akın minnetle bana bakınca yerimden kalkıp boynuna sarıldım bir süre öyle kaldıktan sonra yerime geçtim.
"Yeri değil biliyorum ama Defne için sorun olmaz mı ?"
"Defne ne alaka Cemre? Ben seni özledim , burnumda tüterken Defne'yi hatırlatmak zorunda mısın? Bak şimdi , benim işim var geç geleceğim dedim yani bu akşam seninleyiz ." Dediğinde trajikomik bir durum ortaya çıkmıştı. Sanki Akın beni gerçek karısıyla aldatıyormuş gibi bir durum vardı ortada... ama aslında Defne'yi aldatıyor! Offf saçmalama Cemre ortada aldatma yok!
"O zaman bu sıkıcı yerden gidelim ."
"Nereye gideceğiz Cemre?"
"Bizim yerimize gideceğiz ."

🕐🕑🕒

Akın'ı yıllar önce birlikte ilk yemeğimizi yediğimiz yere getirmiştim burada sadece İtalyan yemekleri vardı ve ben İtalyanca bilmediğim için rezil olmuştum...o anılar aklımda canlanınca yüzümde histerik bir gülümseme oluştu .
"Neye güldün ?" Akın'ın şaşkın bakışlarına dönerek
"Seninle ilk yemeğe çıktığımız restoran." Diye elimle etrafı gösterdiğimde Akın şaşkınca bana ve etrafa bakındı.
"Ne yani seni ilk bu yere mi getirdim?" Sordu afallayarak
"Evet ama biraz zoraki olsa da o gece benim için özeldi." Dedim özlemle titreyen sesimle.
"Cemre ben seni zorla nasıl buraya getirdim merak ettim?" Akın geçmişi hatırlamaması içimi yaksada yanımda olması benim en büyük şükrüm.
"Akın aslında biz evlendiğimizde Berke için evlendik yani seninle tek gecelik bir ilişki yaşamıştık ama oğlumuz yolumuzu tekrar kesiştirdi..." Akın şok içerisinde dinlerken böyle bir şekilde tanıştığımıza inanamıyordu.
"Cemre sakın seni sevmediğimi söyleme !" Diye ciddiyetle bakınca gülümsedim.
"Beni çok zor kabullendin , kötü badireler atlattık ama sonunda birbirimizi sevdiğimizi anladık fakat sonra o kaza oldu ... yeni başlayan hikayemiz acı bir olayla sonlandı!" Dedim buğulu gözlerle. Akın elimi sıkıca tutup "ben bu kadar kör olamam . Yani ben ... bilmiyorum kendimi dahi tanımıyorum . Kimim ben ? Diye sora sora 5 yıldır yaşamaya çalışıyorum ama sen karşıma çıktığın günden beri o soruma cevap aldım. Bak küçük oğlumuz sayesinde yine yollarımız kesişti." Sesi titrerken gözlerindeki yaş kirpiklerinde asılmıştı , ellerimle o yaşı silip ıslak bakışlarımın arasında ona güç verircesine güldüm "ama artık o kötü günleri yavaş yavaş geriye bırakıyoruz ve en önemlisi yeni hikayemize kaldığımız yerden devam edeceğiz. " Dedim çatallaşan sesimle. "Cemre biliyorum ama artık yabancı gibi davranmaktan sıkıldım. Dostlarıma , aileme , sana ve oğluma çekinmeden sıkıca sarılıp içimdeki hasreti yok etmek istiyorum." Akın oldukça hassas bir dönemden geçiyordu ama ona en fazla süreci hızlandırarak yardım edebilirim.
"Akın, doktor bulunduktan sonra her şey düzene girecek artık çekinmeyeceksin bize sarılmak istediğinde."
"Umarım Cemre."
"Siparişlerinize karar verdiniz mi?" Aniden gelen garson ile hızla toparlanıp birbirimize kısa bakışlar attık ve önümde duran mönüye baktım ve yine o İtalyan yiyecek isimleri ama bu sefer Akın beni zor durumda bırakmadan hızlıca siparişleri verdi.