HATA-2-

Bölüm 33

✅VOTE VE YORUMLAMAYI ES GEÇMEYİN LÜTFEN ❤️

Keyifli okumalar 🌵

Burnuma gelen keskin bir koku vardı , o kokuyu anımsıyordum ama ne kokusu olduğunu bilmiyordum. Kulaklarıma dolan fısıltılar gözlerimi açmam için zorluyordu ama bedenim o kadar yorgundu ki gözlerimi açmak dahi istemiyorum, "Cemre uyanıyor sanırım?" Diyen kişi kesinlikle Sırma'ydı. Gözlerimi zorda olsa yavaşça açtım , gözlerime dolan ışığa alışmak için hafiften gözlerimi kısarak karşımda beliren insanları tanımaya çalıştım ; Sırma , Oktay , Berk... iyi de ben neden buradayım ve neden herkes başımda toplanmış. "Cemre iyi misin?" Ellerimi sıkan Sırma'ya 'evet ' anlamında başımı sallayıp kuruyan boğazımın ıslanması için "su" diyebilmiştim sadece. Oktay alelacele bardağı doldurup benim dik oturmamı sağlayıp suyu içmeme yardımcı oldu. Soğuk su boğazımdan inerken kendimi biraz daha iyi hissediyordum. "Neredeyim ?" Dediğimde o kadar halsizdim ki soruyu zor soruyordum "Hastanedeyiz." Diye kısaca cevaplayan Sırma'ya anlamsız bakışlarla baktım "neden?" Diye sorduğumda hepsi huzursuzca birbirlerine baktı , bu görüntü karşısında bir anda hafızam canlanmıştı ve Sinan ile o kadının kavgasını hatırlayınca gözlerim öfkeyle yaşlandı "Onlar neredeler ? Kocamı onlar kaçırmışlar bunca sene ... neredeler ? Akın nerede?" Gözlerim yanarken boğazıma ateşten bir top oturmuştu sanki. "Cemre sakin ol her şeyi anlatacağız ." Diye araya giren Berk'e döndüm ,
"Biz şirketteyken Akın bizi aradı ve senin hastanede olduğunu söyledi tabii biz o korkuyla direkt buraya geldiğimizde Akın'da yıkılmış haldeydi. Üstü başı harap içindeydi sanırım birileriyle kavga etmişti ve bir o kadar da korkmuştu." Dediğinde sustu ve bir şey dememi bekledi "Akın iyi mi?" Diye telaşla sorunca Oktay elimi sıkıp "çok iyi sadece yüzünde hafif bir morluk var."
"Peki nerede?"
"Emniyete gitmek zorunda kaldı." Diyen Sırma'ya baktım o da çok korkmuştu
"Ya Sinan ve Alev?" Dediğimde Sırma bana şaşkınca bakıp "ne Alev'i?" Diye sorunca ben diğerlerinin gözlerine baktım sanırım Sırma dışındaki herkes biliyor durumu ,
"Ne oluyor ya Alev ne alaka?"
"Sırma , Defne aslında Alevmiş!" Dediğimde Sırma büyük bir şokla bana bakıp "şaka yapma !" Diye fısıltıya karışık söylemişti "ya yemin ederim . Ben bunu duyunca neye uğradığımı şaşırdım! Dünya durdu resmen. Akın'ı yıllarca benden uzak tutmuş ve o kadar profesyoneldi ki ... aptalım ben !" Dediğimde Oktay elini koluma koyarak "Cemre sen niye kendini suçluyorsun ki ? Kadın kendini öyle bir değiştirmiş ki ben bile tanıyamadım . Biliyorsun o kadın ile uzun süre arkadaştık ve onun böyle şizofreni olduğunu asla anlayamadık. Lütfen toparlan çünkü hem Sinan hem de o tutuklu şimdi ." Dediğinde içime bir nebzede olsa su serpilmişti. Yaşadığım onca durum beni o kadar çok yordu ki daha fazla kötü haber duymak istemiyordum. Kocam yıllarca Alev denilen kadın tarafından alıkonulmuş ve ne ben ne de Akın bunu asla anlamdık ... Akın ona o kadar çok güvenmişti ki ... bilmiyorum sanırım bunu çok kolay atlatamayacağız. Berk elimi tutunca düşüncelerimden ayrılıp ona odaklandım "Cemre biliyorum kötü bir haldesin ve büyük bir şok var hepimizin üzerinde. Unutma sen çok güçlü bir kadınsın bunu atlatacağından hiç şüphem yok. Kocan , oğlun ... ailen için bunu yapacaksın ." Dedi. Cümleleri beni iyi hissettirdi , sonuna kadar yanımda olacaklarını biliyordum ama bu zor zamanda bile hep pozitif olmaları benim daha çabuk toparlanmama yeter. Zorda olsa gülüp "teşekkür ederim " Dediğimde Sırma yaşaran gözlerini silerek "Cemre neden bunlar hep seni buluyor anlamıyorum. O kadın nasıl böyle bir şey planladı .. Off Aklım almıyor delirecek gibiyim. Oktay bunun bir arkadaşı daha vardı adını anmak istemiyorum ..." diye imayla sustu Oktay sertçe yutkunup "onu yıllardır görmüyorum Sırma , durduk yere niye onu hatırlatıyorsun ! " Benim yüzümden onların arası açılacaktı şimdi "Bak Alev de gitti diye sevinirken kadın elini kolunu sallayarak Akın'ı kaçırıp kocası yapmış zorla eğer Berke ile Akın karşılaşmış olmasaydı belki de Cemre asla Akın'ın yaşadığından haberi olmayacaktı . O kadının Alev'e yardım etmediğini nereden biliyoruz." Sırma o kadar öfkeliydi ki öfkesini yine yanlış bir kişiden çıkarıyordu , Oktay açıklama yapmak için konuşacağı sırada araya girip "Yeter! Burada kimsenin suçu yok ! Bu iğrenç olay oldu artık elimizden sadece geçmişe temiz bir sünger çekmek geliyor lütfen ama lütfen bu konu için birbirinizi üzmeyin." Diye ikisine baktığımda Sırma biraz pişman olmuştu "tamam söz" Dediğinde içim rahatlamıştı .
"Ee ne zaman çıkacağım buradan ? Emniyete gidip her şeyi öğrenmek istiyorum." Dediğimde Berk araya girdi "şşş artık sen onlarla muhattap olmayacaksın ..." lafını kesip "tabii ki olacağım . Buna sebep olanlara en ağır cezayı çekmeleri için yemin etmiştim." Dediğimde Berk bundan hoşlanmasa da kabullenmek zorunda kaldı . "Ben doktorla konuşup geleyim." Diyen Oktay sessizce odadan ayrılınca ben Sırma'ya dönerek "Akın'ı arasana neredeymiş ."
Sırma telefonunu çıkarıp Akın'ı aradı kısa sürede açmıştı "Neredesin Akın ?" Biraz bekledi
"Hımm , evet evet uyandı , seni merak ediyor o da. Tamam veriyorum ." Telefonu bana uzatınca hızla aldım "Akın "
"Güzelim , nasılsın ?" Diye sorduğunda sesi güçlü değildi
"İyiyim hem de çok iyi . Sen nasılsın?" Olabildiğince sesimin enerjik çıkmasını sağladım
"Ben iyi değilim Cemre , bu yaşanılanlar benim suçum! O kadın için beni çok uyardın ama ben her defasında onun için seni üzdüm ..." sesi o kadar kırılgandı ki ağlamak istiyor ama kendini zor tutuyor gibiydi .
"Akın emniyette işin bittiyse yanıma gel böyle olmaz." Dediğimde kısa süre ses gelmedi
"Tamam birazdan çıkarım ."
"Görüşürüz seni seviyorum."
"Seni seviyorum."
Onun kendini suçlayacağını çok iyi biliyordum keşke bu şekilde öğrenmeseydik ...