LAYLA (Tamamlandı)

11.BÖLÜM(KAÇIŞ YOK)

⭐ Uzun bir aradan sonra yeni bölümle karşınızdayım umarım severek okuduğunuz bir bölüm olur.

⭐ Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Bazen ne yaparsanız yapın kaderinizde ki kişilerden vazgeçebilmek gibi bir lüksünüz olmaz.

Nereye kaçarsan kaç üç şey seninle gelir : Gölgen, acıların ve geçmişin. Kaderin ise zaten seni ora da bekler.

Sahiden neydi benim hayalim. Okuyamadığım okul için tekrar sınavlara hazırlanmak. Diğer taraftan kafe de işime devam etmek.

Hayallerimin katili yanı başım da oturuyordu. Ne zaman başlamıştı benim esaretim kafe de gözlerimin bir çift kahvelerle kesişmesiyle başladı. Böyle olacağını bilseydim o kahvelerle karşılaşmayı bırak kafeye bile gitmezdim. Aslın da her şey planlanmıştı beni o kadar iyi tanıyordu ki kafeye geleceğimi biliyordu. 

Aslın da ben kocaman bir planın küçük bir detayıydım. Beni benden bile iyi tanıdığını söylüyordu. Neredeyse bir yıldır takip edildiğimi hissediyordum ama hiç bir zaman önemsememiştim. Şimdi düşününce her şey açık açık ortadaydı sadece ben fark etmemiştim.

  Daha önce düğün yapmamış gibi yine düğün yapıyorduk. Bir daha gelinlik giymeyeceğim diye yemin etmiştim bütün yeminlerimi bozduğun yetmiyormuş gibi bu yeminimi de bozdurdu.

Sahi ya işin ucun da babaanne olmasaydı canım pahasına bile bir daha  gelinlik giymezdim. Kendime bir kez daha hatırlattım. Söz konusu Açalya'nın hayatıysa her şeyi yapardım. Canım Açelyam ne zamandır gitmiyordum  bana kesin  küsmüştü.

Daha önce bu kadar uzun olmasa gitmediğim zaman olmuştu. O zaman bile küsmüşken daha uzun bir zamandır gidemiyordum kesin küsmüştür.

Başım da ki belalardan kurtulur kurtulmaz kocaman bir balon alıp Açelya'mın yanına gider gözlerini kapatışını  balonunu havaya bırakışını ben de gözümü bile  kırpmadan Açelya'mı izlerdim.

Hayallerimin gerçekleşmesi için önüm de kocaman bir Sıraç engeli vardı. Sahiden ben Sıraç'ın elinden nasıl kurtulacaktım.

Onun eline düşmek dipsiz bir kuyuya yuvarlanmak gibi...

Düşündüklerimi anlamış gibi gözlerimin içine baktı. Tam gözlerimi ondan kaçıracakken  eliyle çenemi tuttu ve bakışlarımı gözlerine çekti. ''Bir an önce kafanda ki düşüncelerden kurtul. Yoksa bu düşünceler seni gereksiz umutlandırmaktan başka bir işe yaramaz . Şunu sakın unutma bundan sonra senin sonun sadece benim ve benden de kurtuluşun yok.''

Haklı olmasını istemiyordum, ona mahkum olmak , hayatımın sonuna kadar bu konağa tutsak edilmek istemiyordum ancak elimden hiçbir şey gelmiyordu. 

Hiç bir şey söylemden sadece gözlerine baktım belki birazcık bana acırdı. Bana acıyacağını hiç sanmıyordum. Onun bütün aklı ve fikri intikam olmuşken  kimseye acımazdı özellikle de bana.

Gözlerini intikam hırsı bürümüş biri olduğunun bir kez daha farkına vardım ve bakışlarımı ondan çektim. Karşımda oynayan çocuklara bakmaya başladım dünyadan kendilerini soyutlamış gibi oyunlarını oynuyorlardı.  Ben de bu masa da oturmak yerine onların yanın da olup onlarla birlikte oynamayı çok isterdim. 

Ben bütün dikkatimi çocuklara vermişken Sıraç aramızdaki boy farkı nedeniyle kulağıma eğilerek fısıldadı. ''Merak etme karıcığım yakın da bizim de olur o zaman başkalarının değil kendi çocuğumuza bakarsın.''