LAYLA (Tamamlandı)

20.BÖLÜM(EVLAT)

⭐Yeni bölümle karşınızdayız umarım severek okuduğunuz bir bölüm olur.

⭐ Oy verip yorum yapmayı unutmayın.

⭐ Ne kadar fazla yorum ve oy oluşa o kadar çabuk yeni bölüm gelir.

***İyi okumalar***

Tahmin ettiğim bir şeyi kulaklarına duymak onun içim de olduğunu bilmek bambaşka bir duyguydu. Teyzeme baktığım da gözleri dolmuştu. Benim de ona baktığı görünce yanıma yaklaştı ve bana sarıldı.

"Sen ne zaman bu kadar büyüdün de anne oluyorsun. "

"Teyze lütfen ağlama bak bende ağlamıyorum sen de ağlama "

"Duygulanmamak elde değil ki kızımın bir bebeği olacak."

Göz yaşlarını beceriksizce silerek benim üstümü başımı düzeltip doktor odasından dışarıya çıktık. Eve gelir gelmez teyzem bana kendi elleriyle yemekler hazırlamaya başladı. Yaptığı yemekler tıpkı annemin yemekleri gibiydi. Yemek yerken her lokmam da annemi hatırladım içim de dolup taşan özlem duygusunu bastırama dan teyzem dönerek konuşmaya başladım.

"Teyze yarın Mersin'e gidip annemin mezarına gitsek uzun zamandır gidemiyorum. Annemi çok özledim teyze."

Teyzeme baktığım da onun da gözlerinin dolduğunu gördüm. Galiba annemi hatırlamış ve duygulanmıştı.

"Nasıl istersen öyle yapalım. Tabi gidelim annenin mezarına. Tamam gidelim de Mersin'de seni arıyorlarmış yakın zaman da Mersin'e gitmemiz mümkün değil."

Birden ayağa kalkıp hararetli hararetli konuşmaya başladım.

"Kim arıyormuş neden arıyorlarmış. Ya beni bulurlarsa teyze ben ne yaparım. Yoksa bebeğimi mi öğrenmişler. Benden bebeğimi almak isterlerse ben ölürüm de bebeğimi kimselere vermem. "

Çok kötü olmuştum, gözlerin bulanıklaşmıştı denge mi kaybedip tam yere düşecekken teyzem kolumdan tuttu ve beni tekrar sandalyeye oturttu. Hemen endişeli bir ses tonuylaçalışanlarından doktor çağırmaları gerektiğini söyledi. Teyzem de en az benim kadar endişelenmişti. Onu daha fazla üzmek istemesem de kendime engel olamıyordum. Başım dönüyor gözlerim kararmıştı ilk defa bu kadar kötü olmuştum.

Ben bu kadar endişelenmişken acaba bebeğim hissetmiş miydi. İç güdüsel olarak elim karnıma gitti. Bebeğinden güç almak ister gibi karnımı okşadım. Onun ora da olması bile bana güç veriyorsa doğduğu zaman beni daha güçlü yapacaktı. Annemin neden bu kadar güçlü olduğunu şimdi anlıyordum.

Anneler dünyada ki en güçlü varlıklardır...

Biraz önce hissettiğim acının tarifi yoktu. Daha önce annem öldüğün de bile bu kadar kötü hissetmemiştim. Evlat sevgisi bam başka bir duyguydu. Elini karnına koyduğun da ora da olduğunu bilmek bile bana güç veriyordu.

Sandalyeden zar zor kalktım teyzemin benim koluma girmesine izin vermedim önce hastanedeyken doktorun vermiş olduğu ultrason fotoğrafını istedim. Biraz bekledikten sonra ultrason resmini teyzemin elinden aldım odama gittiğime dahil bir şeyler mırıldandıktan sonra odama doğru yavaş yavaş yürüdüm.

Odama gelir gelmez kendimi yatağın örtüsünü bile kaldırmadan yatağa uzandım. Cenin pozisyonunu aldım ve elimde ki ultrason fotoğrafını yanı başıma koydum. Ellerimi karnıma sardım baş ucum da ki ultrason fotoğrafını bakarak uykuya daldım.

**********

Sabah uyandığımda kendimi çok dinç hissettim. Uzun zamandır ilk defa bu kadar iyi bir uyku uyumuştum. Dünkü olaylardan uzak sadece evladımı düşünerek uyuduğum için iyi bir uyku uyumuştum. Aklım da sadece bebeğim vardı o sağlıklıydı ya ondan başkasına düşünmeyi yasakların kendine.

Hani derler ya; Önce can sonra canan. Bir kadın anne olduktan sona o canda canan da yalnızca evlattır.

Artık bebeğimden başkasını düşünmeyecektim. Hem teyzem haklıydı beni burada asla bulamazlardı. Hem teyzemi mahalle de kimse bilmiyordu. Beni bura da kimse bulamazdı. Yine de ne olur olmaz okula başlama hayalimi bir süre ertelemeliydim.

Okullar zaten açılmıştı ve konulardan geri kalmıştım hem başlasam bile doğum araya girince yarım kalacaktı. En iyisi doğumdan bir kaç ay sonra okula başlamaktı. Düşünceleri mi çalan kapı böldü.

"Müsait misin kızım gele bilir miyim?"

"Gel teyze müsaittim."

"Nasılsın kızım dün akşam seni rahatsız etmek istemediğim için odana gelemedim. Düne göre bugün daha iyi görünüyorsun. Kendini iyi hissetmiyorsan hemen doktora gidebiliriz."

Yatakta oturur pozisyona gelerek kendimden emin bir şekil de konuşmaya başladım. "Yok teyze sağol bugün daha iyiyim. Bundan sonra daha da iyi olacak kendimden önce bebeğimin sağlığı için kendime daha fazla dikkat edeceğim. " Sözlerimi bitirir bitirmez yataktan doğruldum. 

Teyzem odadan ayrılırken bir şeyler söylemişti ama ne söylediğini anlamamıştım. Dolabının karşısına geçtim ve askılardan üzerime birkaç kıyafet seçerek giyinmeye başladım.

Aşağı indiğim de teyzem şoförü ve korumaları etrafına toplamış hararetli bir şekil de konuşuyorlardı. Yanlarına gittiği mi fark eder etmez birden sustular. Teyzem sanki biraz önce panik içinde konuşan kendisi değil gibi sakin bir şekil de bana dönerek konuşmaya başladı.

"Son olan olaylardan sonra çok fazla etkilendin bir süre tatil planlıyordum. Hem bu saya de tatil planımızı öne çekmiş oluruz. Biraz gidip kafan dağılmış olur." Yanıma yaklaştı ve az da olsa belli olan karnımı okşayarak konuşmaya devam etti. "Hem de bebişte temiz bir hava almış olur. Bu tatil ikinize de iyi gelecek."

Teyzem cümlesini bitirir bitirmez kapı birden açıldı kapıya döndüğüm yüzünü görmeyi beklediğim son insan bile değildi.

⭐Neler oluyor böyle gelen kişi sizce kim tahminlerinizi bekliyorum.

⭐ Yurt odasında yazdığım ilk bölüm. Ailemden uzakta yurtta kalmak garip bir duygu.

⭐ Beğenilerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum. Her beğeni ve yorumlarınız benim moralimi yükseliyor. Moralim yüksek olunca hemen çok bölüm için ilhamın geliyor.

⭐ Hatam varsa affola.

⭐Umarım bölümü beğenmişsinizdir beğendiyseniz bir beğeninizi alırım.

💞💞💞💞💞💞💞💞💞💞