12| yoongi geç kalınmasını sevmez

2.3K 231 24
                                    

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Arkadaşlar lütfen okuyor iseniz beğenin. Emeğimin boşa gitmesi beni üzüyor. Okuyan ile beğenenin arasında çok fark var
Lütfen destek olursanız çok sevinirim.
İyi okumalar.💞


Okulun bitimine dair falan zili duyduğumda, sıradan hızlıca kafamı kaldırıp zaten hiç bir eşya çıkarmadığım çantamı koluma taktım.

Diğer koluma da Taehyung girdiğinde bu defa stres olup gerilmektense gülümseyip onunla birlikte sınıftan dışarıya çıktım. Bugün bütün tenefüs onunla gezip dolaşmak onunla yakınlaşmamı sağlamıştı ve kendimi başlardaki gibi rahatsız hissetmiyordum. Düşündüğümün aksine çok cana yakın ve eğlenceli biriydi. Bir kaç tenefüs Jin hyunglarla takılsak da Yoongi'nin ters bakışlarına daha fazla dayanamayıp onlardan ayrılmıştık. Bu konuda Jin Hyung'dan biraz azar işitsek de bunu pek önemsememiştik.

Onunla tenefüslerde okulu gezmiş, bir şeyler yemiş, biraz basketbol oynamış ve öğle arasında ise uyuklamıştık. Yani ben uyumuştum fakat Taehyung, ben uyandığımda başımda öylece dikiliyordu. Ona uyuyup uyumadığını sorduğumda ise beni geçiştirmişti. Pek umursamayıp üstelememiştim zaten.

Sınıftan çıkıp aşşağı kata indiğimizde dış kapının orada bizi bekleyenlere gözlerim takıldığında biraz hızlanmıştım. Taehyung da benimle birlikte ilerlerken sırt çantasındaki telefonunu bulmaya çalışıyordu.

Yoongi, kulağındaki telefonla biraz daha ilerdeydi ve hareretli bir şekilde telefondaki kişiyle konuşuyordu. Aklıma o gün onu odasında dinlerken de aynı bu şekilde olması gelmişti. Onu izlemeyi bırakmak ve diğerleriyle ilgilenmek istiyordum fakat o kadar sinirli bir ifade vardı ki suratında  merakım beni alt ediyordu. Aynı o günkü gibiydi, beni korkutuyordu. Kendini bağırmamak için zor tutuyor ve daha fazla bu şekilde konuşmaya devam ederse kendini tutamayacak gibi bir hali vardı.

En sonunda bizimkilerin yanına vardığımızda bir şeyler söylemişlerdi ve yürümeye başlamışlardı fakat o an ne dediklerini çok da umursamamıştım. Aklım Yoongi'deydi.

Git gide ona yaklaşıyorduk, ne dediklerini okuldaki uğultudan ve aramızdaki mesafeden dolayı duyamasam da hâlâ çok sinirli bir ifade vardı suratında ve yaptığı yumruğunu zor zaptettiği oldukça belliydi. Eklem yerleri bembeyazdı.

Derin bir nefes verdim. Koluma dolanan ellerle gözlerimi Yoongi'den çekip Taehyung'a çevirdim.

"Bir sorun mu var?"

Gözlerimi ayakkabılarıma dikmiştim.
"Hayır, iyiyim."

Taehyung, pek tatmin olamasa da tekrar kocaman gülümsemişti. Gülümsemeyi seviyordu ve her an gülümseyebiliyordu. Bu beni kıskandırmıştı.

FIGLIASTRO ℘ yoonkookHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin