"Taehyung'unu sikeyim!"
Yoongi, arabadan hızla çıkıp kapıyı son sürat kapattı. Jungkook, her en kadar ne olduğunu anlasa da bu kadar tepki verecek ne olduğunu düşünüyordu. Taehyung'u sevmiyor olması ve onunla gidecek olması onun için de iyi olmaz mı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazar;
Yoongi, gördükleriyle derin bir şekilde sarsılırken hissettiği bu duyguyu ilk defa anlamlandırabilmişti. Kalbine doluşan ağırlık, boğazına dizilen kelimeler ve kapı kulpunu kavrayan titreyen eli... lanet olsun ki bu hissi ilk defa anlayabilmişti. Karşısındaki iki bedene duygusunda baktı. Gözleri ikisi arasında gidip geliyordu. Jungkook, şaşkındı. Üzerindeki bedeni iktirip atmalıydı fakat sadece Yoongi'ye bakıp olduğu yerden kıpırdamadı. Taehyung ise durumdan gayet memnun bir şekilde hâlâ hemen önündeki bedene bakıp gülümsüyordu. Arada ise baskıları kapıdaki bedene kayıyor ve ona da kışkırtıcı bakışlar atıyordu.
Yoongi, içine biriken bu ağırlık ile birlikte ellerini sıkıca birbirine bastırdı. Kendine hakim olamıyordu ve ilk defa kendine hakim olmak da istemiyordu. Kapıyı sertçe kapatıp Taehyung'a doğru atıldı. Taehyung, hazırlıksız yakalanıp Yoongi'nin elinde savrulurken Jungkook, hiç bir şey yapamıyordu.
"Seni ibne!"
Yoongi, Taehyung'u hemen karşılarındaki duvara sertçe çarparken boğazındaki ellerini daha da sertleştirdi. Taehyung, boğazındaki ağır baskıyla acı çekerken elleri ile de Yoongi'yi engellemeye çalışıyordu. Ama Yoongi, ilk defa bu kadar güçlü hissediyordu kendini. Bir milim bile oynayamadı onu.
"Şerfsiz it! Biliyordum. Senin sapık bir ibne olduğunu biliyordum!"
Yoongi, sertçe bağırırken Taehyung, gülümsedi. Ve elleri ile yerde kıvrılmaya devam eden çocuğu gösterdi. "Ben sapık değilim Yoongi. O da beni öptü."
Yoongi'nin elleri gevşerken tekrardan sıklaştırdı. "Yalan söyleme lan!" Taehyung, bir anda ciddileşti. Jungkook'un bir cevap vermemesi ya da verememesi onu dizginlemişti.
"Onu seviyorum." Dedi ciddi surat ifadesini korurken. Yoongi ise titreyen bedenine sahip çıkmaya çalışıyordu.
"Sevemezsin!"
"Neden?"
Yoongi, Taehyung'un yakasını bırakıp yüzüne sert bir yumruk geçirdi. "Sevemezsin."
Taehyung da kalkıp Yoongi'ye atıldığında Jungkook da sığındığı o köşesinden çıkabilmişti. Yavaş adımlarla birbirlerine yumruk atan ikiliye yöneldi. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Ellerini Yoongi'nin kollarına yerleştirdi ama sertçe itilmesi çok zamanını almamıştı.
"Neden sevemem ha! Neden? Sana ne!" Yoongi'yi göğsünden sertçe itti. Yoongi, sendelerken sadece oyalanıyordu. Ne diyeceğini bilmiyordu.
Ya da biliyordu.
Jungkook'u seviyordu.
Hiç bir zaman kendine bile itiraf edemediği şey buydu. İçindeki bu duyguyu hiç bir şeyle açıklayamazdı çünkü.
"Söylesene! Sana ne?"
"Seviyorum lan"
Son kez Taehyung'a tekmeyi savururken bağırmıştı. Olduğu yerde karşısındaki bedene bakarken soluklandı. Taehyung, ise göğsüne yediği darbeden dolayı yerde nefes alamaya çalışıyordu.
