"Taehyung'unu sikeyim!"
Yoongi, arabadan hızla çıkıp kapıyı son sürat kapattı. Jungkook, her en kadar ne olduğunu anlasa da bu kadar tepki verecek ne olduğunu düşünüyordu. Taehyung'u sevmiyor olması ve onunla gidecek olması onun için de iyi olmaz mı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beğeni sayıları biraz artarsa iyi olur. Çünkü sizce de çok az değil mi?
Lütfenbeğenip yorum yapın.🌼
İma ettiği şey yüzümün buruşmasına ve hayal kırıklığıyla düşmesine neden olurken hayretle açılmış gözlerimi yüzünde gezdirmiştim. "N-ne?"
Yüzümdeki şaşkınlık büyürken elim ayağım boşalmıştı. İma ettiği şey kendimi suçlu hissetmeme neden olurken aklıma gelen o görüntüler midemi alt üst ediyordu. Neden böyle bir şey düşündüğünü bilmiyordum ama aklına böyle şeyler getirmesi kendimi ona karşı oldukça suçlu hissettirmişti.
"Lanet olsun."
Sertçe tıslayıp kapıyı üzerime iktirdiğinde kapanmadan yakalamış ve sertçe içeriye dalmıştım. Onun yarım bırakmak zorunda kaldığı işi tamamlayıp kapıyı kapattığımda benden bir kaç adım uzaklaşmış ve ne yaptığımı sorgulamaya başlamıştı.
"Hayır, hyung! "
Bir adım yaklaşıp sertçe konuştum. Kendimden emin oluşum beni cesaretlendirirken her an şuracıkta bayılmayacağımın garantisinin bile olmaması cesaretimi bir bir kırıyordu. Göründüğü kadar güçlü değildim. Hele ki şu anda.
"Bu defa istediklerini söyleyip kapıyı suratıma öylece kapatamayacaksın."
Ellerini sıkıp şaşkın ifadesini öfkeyle buluşturduğunda bir adım daha yaklaşmıştım.
"Sikrir git Jungkook." Bana karşılık o da bir adım gerildiğinde gözlerini gözlerimden çekip tısladı. Yumruk yaptığı elleri daha da sertleşirken beyaz teni daha da beyazlamıştı.
Acıyla gülüp gözlerimi gidip gelen gözlerinde sabitledim. Sinirliydi fakat bakışları daha çok hayal kırıklıklarıyla doluydu ve bu daha önce onda göremediğim bir duyguydu. Afallamıştım ve kalbimin acıyla titrediğini hissedebiliyordum.
"Kabul et hyung, sen de üzüldün."
Derin bir nefes verip gardımı indirmiştim. Onun da savaşacak gücünün olduğunu düşünmüyordum. Çünkü görüyordum ki o da benim gibi göründüğü kadar güçlü değildi. Gözlerindeki duygu bunu tüm çıplaklığı ile ortaya sererken hissettiğim bu duygu her şeyi kesinleştiriyordu.
"Saçmalama Jungkook-"
"İtiraf et hyung. "
Sözünü kesip sertçe söylenmem savsak adımlarını bana çevirmesine ve bir kaç adım yaklaşmasına neden olmuştu. Bu sırada onu öylece izlemiş ve gözlerimi gözlerinden çekmemeye çalışmıştım. Gözlerindeki duygu karmaşası beni afallatırken bundan ölesiye korkuyordum çünkü çaresiz kalıyordum. Her anlamda.
