"Taehyung'unu sikeyim!"
Yoongi, arabadan hızla çıkıp kapıyı son sürat kapattı. Jungkook, her en kadar ne olduğunu anlasa da bu kadar tepki verecek ne olduğunu düşünüyordu. Taehyung'u sevmiyor olması ve onunla gidecek olması onun için de iyi olmaz mı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazarın ağzından;
Jungkook'un bütün uzuvları sinirden kasılıp titremeye başladığında içinden bütün küfürleri saydırıyordu kendine. Şu an isteyeceği en son şey Yoongi'nin karşısında güçsüz görünmekti ama bunu titreyen vücuduyla ve dolmaya başlayan gözleriyle sağlayabileceği pek de mümkün görünmüyordu. Kendini çok kötü hissetmişti.
"Sen--" Nefesi sözünü kestiğinde sahte bir kahkaha bıraktı Yoongi'nin suratına. Şu an güçsüzlüğünü ve sinirini saklayabileceği en iyi yolun bu olduğuna inanıyordu.
"Sen, nasıl bir in-" Bu defa da sözünü Yoongi kestiğinde dişlerini dudaklarına sertçe geçirmişti ve yumruk yaptığı elleri daha da sıkılaşmıştı.
"Kısa kes Jungkook. Takılıyorsan takıl işte kendi kendine, oyalama beni."
Yoongi umursamaz davranmayı seçmişti. Jungkook'u buraya tabiki de arkadaşları ile tanıştırıp onun güzel zaman geçirmesini sağlamak için getirmemişti. Lanet olsun! Onu kendi isteğiyle bile getirmemişti bu kafeye, ve ona göre bu kadarına bile şükretmeliydi Jungkook.
Jungkook derin bir nefes verip nefretini şimdilik içinde yaşamaya karar vermişti. Kendini ona daha fazla küçük düşürmek istemiyordu. Onu da onun lanet arkadaşlarını da istemiyordu.
"Sen piç herifin tekisin." Sessizce solmuştu Jungkook ama ağzından çıkan her bir kelimeye kırgınlığını, öfkesini ve hatta nefreti sığdırabilmişti. Son sözü söyleyip Yoongi'nin bir şey demesini beklemeden arkasını dönüp uzaklaştığında Yoongi kendini biraz garip hissetmişti. Hâlâ pişman değildi yaptıklarından fakat arkasından, gidişinden pek de memnun bakmıyordu. Eli ile saçlarını karıştırdığında kendi kendine sorun olmadığını dile getiriyordu. Kendini biraz suçlu ve mahçup hissediyordu ve bu onu sinirlendiriyordu. Sonuçta o,onun gözünde bunu hakeden pislik herifin tekiydi.
Jungkook, kafenin büyük siyah kapısından çıkıp gözden kaybolduğunda Yoongi arka masalardan birinde onu bekleyen arkadaşlarına dönmüştü. Hepsinin yüzünde oldukça şaşkın bir ifade vardı ve biraz önceki neşeli hallerinden eser yoktu.
Yoongi arkadaşlarının olduğu masaya ilerlemeye başladığında burnunu kırıştırıyor ve dudaklarını kemiriyordu. İçinde kötü bir his oluşmuştu ve Yoongi bu histen hiç hoşlanmamıştı. En sonunda masaya vardığında Hoseok'un hemen yanındaki boşluğa kendini bırakmıştı.
"Kardeşin, tam bir afet hyung!" Jimin, oturduğu yerden bir hışımla kalkıp sahte bir şaşkınlık ifadesi ile Yoongi'ye bağırdığında biraz önce Yoongi'nin yanından oldukça üzgün bir şekilde ayrılan ve Jungkook olduğunu düşündüğü çocuğun peşinden gitmek için harekete geçmişti.
Yoongi, Jimin'in aniden oturduğu yerden kalkmasına ve kendine bağırmasına anlam verememişti. Bu durumda bu tepkiyi verebilecek kapasitede olması Yoongi'yi şaşırtmıştı.
