"Taehyung'unu sikeyim!"
Yoongi, arabadan hızla çıkıp kapıyı son sürat kapattı. Jungkook, her en kadar ne olduğunu anlasa da bu kadar tepki verecek ne olduğunu düşünüyordu. Taehyung'u sevmiyor olması ve onunla gidecek olması onun için de iyi olmaz mı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beğenip yorum yaparsanız sevinirim.🌼
YAZAR; Taehyung ve Jungkook kısa arba yolculuğunun ardından şoförün okula varması ile arabadan inmişlerdi. Jungkook her ne kadar sabah oldukça öfkeli ve de kırgın olsa da Yoongi'nin ona yaşattıkları yüreğinin alev alev yanmasına neden oluyordu ve bunun son bulması için o an yanında ne varsa ona sarılıyordu. Taehyung bu görevi oldukça istekli bir şekilde benimsemişti ve Jungkook bundan rahatsız olduğunu söyleyemezdi. Taehyung eğlenceli ve durumu kurtarmayı bilen biriydi. Jungkook'un arkasında duruyor ve onu keyiflendirmek için her şeyi yapmaya çalışıyordu. Tıpkı Yoongi'nin arabasının ardından bakakalan Jungkook'un elini kavrayıp, gülümserken ellerini sımsıkı sıktığında olduğu gibi. Taehyung, değeri hak ediyordu.
÷
"Onu umursama."demişti Taehyung arabadan aldığı çantasını tek koluna takıp yürümeye başladığında. Jungkook da onu bir kaç adımda yakaladığında bakışları yerdeydi. Bakışlarını kaldırdığında sanki gerçekler bir bir yüzüne tekrar vurulacak gibi hissediyordu. Ellerini cebine attı.
"O umursamaz herifin teki. Sen de öyle ol." Taehyung durup hafifçe yanındaki bedene döndüğünde Jungkook'da aniden durup bakışlarını kaldırmıştı.
"Göreceksin. O zaman düzelecek." Taehyung her zamanki kare gülümsemesini hafifçe sunarken sağ elini Jungkook'un beline koymuştu. Jungkook'un bakışları hızla oraya kaysa da kendine hakim olup tekrar Taehyung'a döndü. Taehyung'un gözleri Jungkook'un büyük gözlerinde takılı kalıp bakışmayı sürdürürken Jungkook gözlerini kaçırma isteğine daha fazla karşı koyamamış ve gözlerini okulun girişine çevirmişti. Görüş açısına giren bir çift kırmızı göz bütün dikkatini oraya toplarken Taehyung'un o an ne konuştuğunu duyamıyordu bile.
Onu izlemeyi bırakıp Taehyung'a dönmek ve onunla sohbet etmek, gülüp eğlenmek istiyordu, onu veya onun yaptıklarını bir gram bile umursamak istemiyordu ama yapamıyordu. Bu defa bakışları Yoongi ile kesişmiş ve onunla ne olduğu belirsiz bir bakışmaya girmişlerdi fakat Jungkook bundan pek memnun değildi. Onun her defasında Jungkook'u bu denli çaresiz bırakması artık Jungkook'un dayanabileceği bir şey olmaktan çıkmıştı. Yoongi kendisi gibi birini hak ediyordu.
Jungkook, kaşlarını çatıp cürretkârca göz bebeklerini karşısındaki adama çevirdiğinde Yoongi'nin gözlerini biraz aşşağıya yöneltmesi ve dudaklarının histerik bir hal alması Jungkook'un da gözlerinin oraya kaymasına neden olmuştu.
Taehyung, beline koyduğu elini biraz daha sıkmış ve ona biraz daha yaklaşmasını sağlamıştı. Gözlerini Yoongi'ye çevirmeden önce hızla Taehyung'a çevirdiğinde ise Taehyung, Yoongi'ye attığı garip bakışlarını kesmiş ve Jungkook'a dönmüştü.
"Sorun yok. Sadece ayak uydur." Jungkook, karşısındakinin ne dediğini anlamasa da derin bir nefes vermiş ve boğazında oluşmuş yumruyu gidermesi umuduyla sertçe yutkunmuştu. Kendini garip hissediyordu. Aşırı stres altındaydı ve büyük bir karmaşa içinde gibiydi. Yoongi'ye bakmak ve ne yaptığımı görmek istiyordu ama ona bakamazdı. Umursamaz olmayı öğrenecekti çünkü. Ve karşısındaki adam dudaklarını yalayıp nefesini dudaklarına üflediğinde bir an nefesini tutmuştu. Bundan etkilenmiyordu ama kendini kötü hissetmişti. Taehyung'un belini kavramayan diğer eli Jungkook'un suratında gezinip saçlarına çıktığında Jungkook, sadece ne yaptığını izliyor ve tepki vermiyordu.
