"Taehyung'unu sikeyim!"
Yoongi, arabadan hızla çıkıp kapıyı son sürat kapattı. Jungkook, her en kadar ne olduğunu anlasa da bu kadar tepki verecek ne olduğunu düşünüyordu. Taehyung'u sevmiyor olması ve onunla gidecek olması onun için de iyi olmaz mı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Lütfen beğenip yorum yapın... Beğenmek ve düşünceleriniz belirtmek çok zor değil. Düşüncelerinizi okumak beniçok mutlu ediyor ve beğeni fazla olduğunda daha istekli oluyorum.
Ellerimi her ne kadar onun önüne siper etsem de onu koruyabilecek bir emniyet kemeri yoktu ve defalarca takla atan bu arada da ellerimi onun önünde tutamıyordum. Ki tutsam da pek bir şey ifade etmiyordu.
Arabanın her taklasında vücuduma çeşitli parçalar çarpıyor ve vücudumda çeşitli yaralar açıyordu. Fakat o an hiç bir şey hissetmiyordum. Ne vücuduma çarpan parçaların verdiği acıyı ne de oradan oraya savrulmayın verdiği dehşeti.
Hiç bir şey hissetmiyordum.
Bilmiyorum. Belki de o anın adrenalinden veya yaşadığım korkunun beni ele geçirmesinden kaynaklanıyordu. Fakat o an sadece biraz önce yan koltuğumda savrulan, şimdi ise orada olmayan beden için endişeleniyordum. Onun yanımda olmaması beni daha da endişelendirirken kendime gelemiyordum. Belki de o hiç burada olmamıştı ve bir rüyaydı.
Öyle olması için defalarca tanrıya yalvarsam da öyle değildi. O buradaydı ve şimdi de yoktu.
Ona bir şeyolmuştu.
Bir kaç yuvarlanmanın ardından araba sertçe durduğunda emniyet kemerim sayesinde hemen oturduğum koltukta sabit bir şekilde ben de durabilmiştim. Başımın dönmesi ve her bir uvzumun titremesini o an önemsemeyip sesimin çıkabileceği kadar bağırmaya çalıştım. Her ne kadar ortama sessiz bir çığlık bıraksam da o an bunun hiç biri önemli değildi.
"Jungkook!"
Derin bir nefes verip dolan gözlerimi birbirine bastırdım. Vücudumda bir çok yara bere vardı ve bu her ne kadar o an hissetmesem de vücudumu mahvediyordu.
Hemen sol tarafimdaki kolu kavrayıp çekiştirdiğimde kapı hareket bile etmemişti.
"Sikeyim!"
Kapı kolunu bırakıp ayaklarımı kapıya sertçe vurmaya başladım. Kapı bir kaç darbeden sonra biraz araladığında kulağıma siren sesleri doluşmuştu.
Bir kaç saniye durup sesleri dinledim. O an ne yapmam gerektiğini kavrayamıyordum. Başımın dönmesi bocalamama ve aklımın karışmasına neden oluyordu.
