Role Player World(Internet Love Series #1)

Chapter 12

Charles Adrian M. Lopez

Last night was argh! Can't believe na makikita ko ang long time crush kong iyon. It was a short glimpse hays.

"Doc, your next patient is in room 21"

I'm actually late. Nagising ako ng late dahil sa kakaisip kung anong ginagawa ng lalaking iyon sa bar na iyon but he's successful na rin, baka libangan niya ng ang bar? So nakakaturn-off.

But to think the other possibilities, baka may kakita siya, right? Halos gumihit nga lang ng linya ang mga labi nito nang nagkita kami then he nodded at ayon, nagmamadaling pumunta sa pupuntahan, hmp!

Maybe may girlfriend na siya? O baka flings? Fuck buddy?

Then I realized na baka siya ang bisitang hinihintay nila Cath. Tho puwede naman? Baka siya nga.

Hindi ako nakatulog ng maayos kagabi at nang nagising ako ng umaga, kumpirmado ko ngang siya ang hinihintay ng love birds hays kung sana sinabi nila ng maaga, ode nagstay ako tss.

"Good morning, Doc!"

"Good morning din po. Pahinga rin po kayo minsan"

Support Service. I really did admire the workers. They tend to clean others mess, others dirt. Literally hard but that's their job. Hindi biro ang ginagawa nila, nakakabilib sila.

Ngumiti lamang ito at pumasok naman na ako sa room 21.

"DOC!"

Napakasigla. Nakakatuwa. Nakakamangha. Pero ang totoo, nakakainis.

"Kumusta ka?" Tanong ko sa pasyente kong nagsubok na tumakas sa hospital dahil sa takot na mainject.

"Kailan ako makakauwi?" Kita mo ito. Sinagot niya ng tanong ang isa pang sagot. Attorney nga naman.

"Atty. Lopez, if you want to discharge soon, answer my questions, will you?"

Since he's my patient, I need to treat him very well with care but i don't know, i really lose my patience to him.

"My pleasure, doctora."

That smirk.

I'm surely that within this week, wala na ang lalaking ito sa ospital na pinagtatatrabahuhan ko.

"May masakit ba sayo? Iyang tahi sa tagiliran mo?"

He was stab in his back, sakto sa tagiliran nito. Naawa ako sa kanya nang simula pero nang tumagal siya rito, demonyo rin pala.

"Medyo maayos na. Nakakagalaw na rin ako ng maayos." Sagot naman nito at gumalaw nga talaga ang mokong. "Kung tutuusin, puwede na akong umalis sa mga oras na ito" dagdag pa niya.

Aba! Siya na pala ang doctor ngayon? Sa huling pagkakatanda ko, pasiyente ko siya rito at babayaran niya ang serbisyo ko.

"Well, as I expected, makakalayas kana nga rito. Happy?" Sagot ko rito at nilapitan ko siya upang makita nga kung maayos na ang tahi mg sugat. "Taas mo damit mo" utos ko rito habang nakatingala at inaayos ang dextrose nito.

Segundo ang lumipas. Walang paggalaw akong narinig kaya tinitigan ko siya at nakitang nakaekis ang kanyang mga kamay sa magkabilang braso.

"D-doc, h-huwag! P-puwede kitang k-kasuhan pa--"

"Ano bang dinadada mo? Titignan ko iyong tahi ng sugat mo. Gusto mo ng umalis, hindi po ba mister?"

Hays. Ano ano kasi iniisip. This guy, argh! Kung hindi lang talaga malakas ang head namin sa akin, 'di ko tatanggapin bilang pasiyente ko ito hays.

Ngumiti ito ng malagkit at tinitigan ako saglit sabay sambit ng, "Gusto mo lang palang makita abs ko, doc, bakit di mo sinabi agad?" Habang tinataas ang kanyang damit.

I rolled my eyes as he slowly lift his shirt. Ang kapal talaga ng mukha.

"You know what? You don't look like an attorney. Nakakagigil ka. I can't control my temper"

His face became serious. Am I below the belt? Did I hurt his ego?

"Do I? What do you want me to do, then?"

Oh, he's now spokening dollars.

"Be casual and mature. Stop being childish"

"Well then, sure doc Lia Isabelle Monteverde."

Can't utter a word, speechless as I am. What now?

"Are you going to check me or nah?"

Wow. Real quick, siz. So moody, daig pa ang babaeng nagmemens.

"I'm going to check you," hinawakan ko ang laylayan ng damit nito, "as you can see, may nalabas pang unting dugo sa tela. This means na hindi pa nagkaclot iyong sugat mo. I suggest to--"

"No more injections. I'm willing to drink meds than to inject, okay?"

So hard headed haha. Akala mo naman kinaguwapo niya kakaenglish niya.

"Sure"

Long silence surrounds the four corners of this room. Tanging paghinga lang namin ang naririnig habang nililinis ko ang sugat nito.

Oh, yes, 'di ko naman trabaho ito but like what I said earlier, priority namin ang isang ito dahil sa uto ng head namin.

After cleaning his wounds. I face him and smiled professionally.

Again, a serios face is now staring at me. Parang hinuhukay ng mga kulay itim na mata nito ang aking kaluluwa. Samantalang ang panga naman nito ang nakadepina ng naayon sa sitwasyon na nangyayari ngayon, tahimik, umiigting.

"You should take a rest. Maybe this week or on Saturday, you'll get discharge."

"Why take it so long?" He asked and her brows raised as if he concluded thay I just want him to stay more longer.

"As a responsible doctor whom trusted by our head to take care of you, I want to make sure that the wound of yours no longer causes blood. In short, sisiguraduhin kong naclot na iyan at guhit nalang ng sugat ang nandiyan bago ka umalis. Sana nagkakaintindihan tayo. Sleep now, Attorney."

Nagsimula na akong maglakad nang nasalita ito na siyang kinagulat ko sa sinabi niya.

"Thank you, doc.".

Since the day he came here, ngayon lang siya nagpasalamat.

Humarap ako rito at ngumiti. "Y-you're welcome," at nagsimula na muli akonh maglakad.

I was about to open the door when he speak up, again.

"Attorney Charles Adrian M. Lopez, CPA. I'm introducing myself formally as you want but claiming and owning you is what I want."

What. The. Hell?

What's wrong with this man? Nakashabu ba siya?

"I like you, just so you know. At least, there's credits to the owner so you won't file a case against me but when it happens, I'm willing to fight at all cost, even my name and license."

I absolutely ignored him and walk away. Damn! I need my stress reliever, I need chocolates, right now!