Role Player World(Internet Love Series #1)

Chapter 13

Engineer

Mabilis ang mga pangyayari kanina pang umaga. Sa totoo lang, naging lutang ako matapos ang confrontation na iyon. Hindi ko inaasahan ang mga naganap sa araw na ito.

Natapos ko ang mga trabaho ko sa wards. Medyo marami ring pasiyente ang inasikaso ko at dinaluhan, nakalimutan ko na namang mananghalian.

It's already 8 pm in the evening, kailangan ko ng umuwi. Can't stay in my parent's house, uuwi nalang ako sa condo ko besides, tomorrow morning ay imimeet ko na iyong engineer at architect para sa pagpaplano sa bahay na gusto ko.

But first things first, gutom na ako. Fast food will do, magdadine nalang ako later.

"Mag-aout na ako, doc Gomez." Wika ko sa kasama kong doctor at ngumiti.

"Take care, doctora. Huwag mabilis sa pagdadrive." Sabi naman nito at humalakhak.

I rolled my eyes haha. There was an emergency call before at magkasama kami. Well, dahil emergency, kailangan magmadali kaya 'di niya ko masisisi kung gano'n nalang ang pagpapatakbo ko. I don't want to lose a chance to save lives.

Pasakay na ako nang may nahagip ang mata ko. Oh, couple! They're holding each others hand whil laughing. Well, kita mo naman sa kanilang masaya sila but it is against inside the hospital. Yes, isang nurse at doctor. Well, I'm out of the picture haha magbebreak din kayo duh.

Pumasok na at akmang sisimulang ang engine ng biglang may dumaan sa harap ng sasakyan ko.

Nakamask na itim. Nakamotor, mabilis ang pagpapatakbo. Kita sa mga mata nito ang biglaang pagnginti ng nahalagilap nito ang mga mata. Bumaba ang tingin sa mga braso at kamay nito. Hindi. Bakit?

Kahit na mabilis ang pangyayari, nakita ko parin ang numero ng plaka nito.

JA 1001

Hindi ako kinabahan, hindi rin natakot. Pagtataka, bakit biglaan ang pagsulpot ng lalaking iyon?

Hindi ko na inisip ang bagay na nangyari ngangayon. Kailangan ko ng kumain, iyan lang ang dapat kung gawin. Mas nababahala ako sa kalusugan ko.

Pinaandar ko ang sasakyan ko. Dadaan nalang akong SM fairview o saan at deretso nalang sa condo.

Habang nagmamaneho ako, I saw the city lights. I've been dreaming of this before when I was young. I hate and love the fact that I chose city than province. Hindi ko makunbinsi ang sarili ko no'n na dapat akong manatili sa probinsiya na siyang kagustuhan ng mga kaklase ko.

I'm not saying na ayaw ko sa probinsiya pero iba ang dating ng syudad. Oportunidad. Bata palang ako, iyan na ang nasa isip ko. Sa syudad, maraming karanasan kaakibat lamang nito ang bagong pamumuhay.

Sobrang traffic, nakakastress pero naaaliw ako sa mga naglalakihang pasilidad at mga ilaw. Nang lumuwag na ang traffic, naging madali ang biyahe ko patungo sa SM.

Now I'm here, hindi ko alam kung saan ako kakain. Maybe Shakey's will do, hays.

Naglakad ako papasok ng mall pero may iba akong nararamdaman. Hinawakan ko ang sling bag ko at tumalikod, kunwari may hinahanap.

Naglakad deretso, patungo sa sasakyan ko ngunit nagmamasid ang mga mata ko kahit nakayuko ako. May mali, kanina pa.

Nang nakakita ako ng anino, umangat na ang ulo kasabay ng pagkabangga ko sa isang tao na siyang nakapagpatumba sa akin, aish!

"A-ano ba!?"  Hiyaw ko kahit nakaupo ako. Inayos ko ang suot ko at 'di inawan ng titig ang posteng nasisigurado kong may tao.

"I'm sorry. Saan saan ka kasi tumitingin, 'di mo tuloy ako nakita"

Nagulat ako. That voice! Lumingon ako sa likod ko at may mga sa mata nito at labi.

"Sino ba tinitignan mo, Lia?" Tanong nito na siyang tumingin din sa tinitignan ko, "Why you're here?"

Hindi ako makasagot. Why he's here? At this evening? Bakit bigla bigla nalang siyang sumusulpot? Lagi akong nagugulat sa presensiya ng lalaking nasa harap ko.

"Woi! Did you lost your tongue or you can't hear me? Haha"

So attitude. Huwag mo lang sabihin na crush kita no'n, ginaganyan mo na ako. Doctor kaharap mo, woi!

"I-i'm sorry, too. I'm going inside the mall, b-babalik lang sana ako at baka n-nakalimutan kong ilock ang sasakyan ko"

"What's with uttering? Haha. Come on, let's go inside. Lock mo muna, hintayin kita rito" sabi nito at ngumiti.

Did I hear him clearly? Magsasabay kami? Oh my gosh! Marupok ako, Mysterio Rios! Omyghad! Kaya ko naman siyang buhayin uwu.

"S-sure."

Dali dali akong naglakad at sinigurado kuno na nakalock ang Chevy ko kahit nakalock naman talaga. That shadow, muntikan na siya. Huwag siyang papahuli sa akin.

"Sorry sa paghihintay. Uhm, lets go?" Sabi ko at ngumiti.

"Bakit ka ba nandito? Late na, ha? Galing ka sa trabaho mo?" Dami namang tanong. Isa isa lang hays.

"I need to eat. Late na kaya 'di na ako makakapagluto sa condo ko besides, bibili rin ako ng groceries. Oo, galing akong trabaho. Ikaw, ba't napadpad ka rito?" Tanong ko pabalik. Aba! Huwag niyang matanong tanong ako na parang boyfriend ko siya tss. Assumerang frog, Lia.

"Being a doctor must be stressful. Ghinost ko mga co-engineers ko. Gusto nilang magbar well, malapit lang naman dito pero 'di ko feel magbar ngayon. Where do you want to eat?"

Let me eat you opszx. Wait, did he says na engineer siya? Pwede mo na ako buhayin at ng magiging mga anak natin opszx ulit.

Nakapasok na kami sa mall, unti nalang ang tao. Saan na niyan ako kakain? Sasama kaya siya?

"Oh, you're an engineer? I thought magtetake ka ng course related to business. You know, sa pamilyang kinabibilangan mo haha. Kahit saan na, mahalaga makakain ako"

Humalakhak ito. Oh, that sexy laughs aish, "Ang takaw mo parin. Here.."

Tumingin ako at damn! McDo? Baka maghiwalay agad kami nito?

"Okay ka na ba rito? Dadalhin sana kita sa Italian or Chinese restaurant pero alam kong gutom kana."

"Ang sama mo. Okay na rito, medyo gutom na talaga ako. Please, add 1 or 2 rice hehe"

I need rice. I'll spoil myself duh, keei naman na ng budget ko, hmp!

"Here.." sabay abot ng pera ko sa kanya, "Tell me kung kulang, d-dagdagan ko nalang"

Medyo nakakahiya, baka isipin niyang kuripot ako.

"You're unbelievable, why would you pay for a man? Hahaha. Stop hurting my ego, baby. I can afford this one. Keep your money, find our seats"

Did I? Well, "O-okay, sorry."

What was that scene? Wait, baby... baby? He calls me baby! Oh my gosh! He really calls me baby? Should I celebrate? No, you won't take advantage, self. Be hard to get.

Dahil wala na gaanong tao, madali nalang akong nakahanap ng upuan.

I stare at him while ordering our foods. Oh, God! This night will be wonderful and unforgettable hays.

Hindi ako makapaniwalang ang daming naganap ngayong araw na ito. Mukhang mahihirapan akong makamove on dito pati narin ang sistema ko hays.

"Sorry for keep you waiting. We'll wait for our food. While waiting, we should uhm talk?"

I would love to, Engineer.