lütfen beni tut bora

10

son güne üç ay yirmi sekiz gün kala

"merhaba."

başını kitaptan kaldırdı ve beni görünce gülümsedi. "merhaba."

bankta boş duran yanına baktım. "oturabilir miyim?"

"elbette."

yanına yerleştim ve ne okuduğuna baktım. dünya tarihiyle ilgili bir kitap okuyordu.

"bu soğukta dışarıda ne yapıyorsun?" diye sorduğunda karşıya bakarak omzumu silktim. yüzüne bakmaktan çekiniyordum.

"sen ne yapıyorsan, onu. tek başıma oturmak istemedim," deyip ona baktım. gülümsedi. "ne okuyorsun?"

"psikolojik gerilim romanı. seninki gibi faydalı değil, çerezlik bir kitap."

güldüğünde gözleri kısıldı. "estağfurullah. kitap kitaptır. okuduğun herhangi bir şey sana en azından okuma hızı kazandırır, öyle değil mi?"

"ama insan ne okuduğuna da dikkat etmeli."

"kesinlikle."

"kusura bakma bu arada. okumanı böldüm."

"problem değil, ben de ara verecektim zaten," deyip kitabı ikimizin arasına koydu. ara vermeyeceği belliydi, inanılmaz kibar biriydi. kitabı aramıza koyması da sınırları olan bir adam olduğunu gösteriyordu.

yine. hayran. kalıyordum.

"üye olduğun bir kulüp var mı?"

"gastronomi ve satranç."

"vay. satranç ve yemek ha? çok yönlüsün. bu çok güzel." onun onayını ve beğenisini kazanmak beni neden bu kadar mutlu ediyordu? içim sıcacık olmuştu.

"teşekkür ederim. aslında sadece yoğun olmayı seviyorum."

"aktif bir insan olmak her zaman en iyisidir. sonuçta dünyaya bir ot olmak için gelmedik."

"haklısın tabii."

"ben yüzme kulübündeyim."

"korkunç."

"ne? yüzmeyi sevmez misin?"

alt dudağımı hafifçe ısırıp şapkamı kulaklarımın altına kadar çekiştirdim. "ben sudan korkarım. dolayısıyla yüzme de bilmem."

gözleri kısıldı. bana tamamen dönmüştü. "ne kadar güzel bir şeyi kaçırdığını bir bilsen. inanılmaz eğlenceli. bir gün mutlaka bu korkunu yenmelisin."

"hiç sanmıyorum," dedim gülerek. o da güldü.

onu sürekli güldürmek istiyordum. bana bakmasını da istiyordum. sessizlik olunca kitap okumaya geri döndük. arada ona kaçamak bakışlar atıyordum.

bu adama olan hayranlığım gün geçtikçe büyüyordu.

xxx