Beyza kapının önünde dakikadır nasıl içeri gireceğini düşünüyordu. Arda uyanmış, Anne ve babasını gördükten sonra Süheyl ve Beyza'yı görmek istediğini söylemişti. Süheylin beklemekten sıkılmış olacak ki kapıyı açıp Beyza'yı da kendisiyle birlikte içeri koydu.
"Geçmiş olsun Arda." Dedi odanın ortasındaki beyaz yatağa doğru ilerlerken.
"Sağol Süheyl." Dedi uzandığı yatakta kendini oturur pozisyona getirmeye çalışarak.
"Rahatsız olma lütfen. Kendini nasıl iyi hissediyorsan öyle kal." Dedi Süheyl.
"Sabahın ki tavrım için kusura bakmayın.Hayırlı olsun. Kaldır yüzünü Beyza bir geçmiş olsun demek yok mu?" Beyza hâlâ kapının önünde öylece duruyordu.
"Geçmiş olsun."
"Sizin evlendiğinizi öğrenmeden önce ailemle konuştum. Şimdi derin derin anlatmayacağım zaten halimde yok." Diyip güldükten sonra devam etti.
"Ama şunu bilmenizi istiyorum madem evlendiniz bu saatten sonra tabi ki çekiliyorum. Tebrik ederim Süheyl. Beyzayı nasıl kazandın bilmiyorum ama umarım mutlu bir evliliğiniz olur."
********************************
Odada Arda'nın hiç beklenmedik konuşmasından sonra kısa bir süre daha kalıp çıkmışlardı. Annesi yüzlerine pek bakamasa da Semih amcaları oğlunun uyanmasından sonra hemen kendini toplamış ve güller bir yüzle ikisini uğurlayıp en kısa zamanda hayırlı olsuna geleceğini söylemişti. Arabaya bindiklerinden beri ikisininden de ses çıkmamıştı. Herkes kendi kafasında dönen cümlelerle boğuşuyordu. Ortamdaki sessizliği Süheylin sesi bozdu.
"İstersen konuşurum?"
"Hı?" Kafası çok kalabalıktı Beyza'nın şu sıralar hele de tamda şu an. Normalde Süheylle yan yana olsa sanki her şeyiyle ona bağlanırdı. Değil söylediği şeyi duymamak kalp atışları bile onunkiyle uyumlu atardı.
"İstersen konuşurum diyorum Arda'yla. Yani aramızdan çekildiğini söylediğinden beri pekte iyi görünüyorsun. Bu kadar seviyorsan konuşurum senin için."
Delireceki Beyza. Bu çocuk eninde sonunda onu deli edecekti. O bu saatten sonra ne olacak aralarında nasıl bir ilişki devam edecek diye düşünürken beyefendi kalkmış istersen Arda'yla konuşurum diyordu.
"Artık kimseyle konuşma Süheyl olur mu? Kimseye bir şey deme. Artık biraz dur." Dedi sinirle. Bu kadar çok mu istiyordu boşanmayı? Ha bire ağzında aynı lafla dolanıyordu. Süheyl tam bir şey söyleyeceği sırada telefonu çaldı. Arabaya bağlı olan telefonu açıp konuşmaya başladı. Atlasın tedirgin sesi doldurdu bu seferde arabayı.
-Abicim çok kötü bir şey oldu?
-Bugün olan iyi bir şey mi var? Söyle sende söyle.
Beyza'ya göre vardı. Yani belki kendi kafasında kurmuştu zaten ama Arda'nın sözleri ona iyi gelmişti. Belli ki sadece ona iyi gelmişti.
-Annem öğrendi.
-Neyi öğrendi?
-Sizin evlendiğinizi işte. Valla boşluğuma geldi.
-Sorun değil Semih amcalarda öğrendi zaten.
-Hadi be. Ama annem çok kızgın ikinize de haberiniz olsun.
-Kim değil ki. Neyse kardeşim sıkıntı yapma. Arabadayım ben şimdi sonra konuşuruz.
-Tamamdır. Hadi Allah'a emanet.
-Sende kardeşim sende.
"Ne yapacağız?"
"Bilmiyorum Süheyl bilmiyorum. Herkes tepkili. Haklılarda. Kime ne açıklama yapacağımı bilmiyorum. Herkesin üzerimde hakkı var. Onlardan habersiz yaptığımız şey normal bir şey değil. Biz evlendik. Allah'ın huzurunda evlendik."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MAVİACZ "SESLENDİRİLDİ"
EspiritualYaşadı... Daha doğrusu yaşamak istedi... Ama bir kaç ufak değişiklikle... Annesinin yaşadığı güzel yanları almak istedi kendine... Babası gibi sadık bir aşık istedi... Ama onlara göre fazla yaralı başlamıştı hayata... Fazla kırık dökük başlamıştı...
