Burası sandığımdan daha ıssız; Önümde yürüyebileceğim bir yol arkamda beni yutacak bir deniz. Hangisine gideceğimi şaşırmış bir martı gibiyim: Balığa mı yoksa simide mi?.Siz olsanız hangisini seçerdiniz?AŞKA mı yoksa o aşkın uğrunda ÖLÜME mi?Önümü d...
▶Bu Kitap Tamamiyle Hayal Ürünüdür ve Tüm Hakları Bana Aittir!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SINIR : ""120"" OYY!!( SINIR NE ZAMAN DOLARSA BÖLÜM O ZAMAN!!...""120"" Oya Bölüm!! "Sınırımız Hep Aynı Kalacak Madem Ara Vereceğe Benziyorum Bende Sizi Bekletmek İstemiyorum.Bir An Önce Alıntıda Ki Bölümlere Gelip Öyle Ara Vereyim Ve Tahminim Bu Bölümler Yakın!!.".))
Bir tutam 'Ümit' miydi benim senin ellerine bıraktığım?Yürek yemişlik miydi benim senin sevdanı gönlüme almam?Ya da büyük bir cesaret miydi benim senin Gökyüzünün olmam?!..Gözlerinde ki ışıltıydım,öyle derin işte.Yüzünde ki tebessümdüm,öyle masum işte!Gamzendim,benim yerim olan gamzendim!Acılarımı oraya gömerek sana ulaşıyorum artık,elini tutup mutluluğa adım atıyorum Yeryüzüm!..Öyle yürekten seviyorum işte!
"Bunu öğrenmen senin için neden bu kadar önemli,sonuçta ben senin hiçbir şeyindim hani?"
Söyleyememiştim,hafif birkaç harf dilimin üzerinde gidip gelmiş ama yine de içten sorabilmiştim.Onu şoka koyacağım deyip üzmekten korkmuştum ve bu son anda aklıma gelmişti!
İçten dile getirdiğim bu cümleyle kendimi hüzne boğarken ona sadece burukça gülümseyebilmiştim.Ne çok acı çekmiştim,ne çok onun tarafından hayal kırıklığına uğramıştım.Ya peki ettiğim yemin ne olacaktı?Seviyorum kabul ama yinede ona kırgınım,kızgınım en çokta ölüyüm!Bunlara ne olacak peki,nasıl unutacağız Hazar?!
Buruk gülümsememi arsız bir gülümsemeyle karşılaması sonucu sessiz bir şekilde 'Terbiyesiz!' deyip başımı eğdim ve hemen ardından kapıyı açıp kendimi fazlaca yakışıklı bu adamdan kurtarmak istedim,dışarı atarak da özgürlüğümü ilan ettim kendime.
Göğsüm derin nefesler alıp vermemle sönüp durmaktaydı şuan ve ben elimle göğsüme bastırmaktaydım.
"Berfin,kızım hele gel!"
Kendime aşağı kattan beni çağıran Emine xanımın sesiyle gelirken hemen başımı olumsuzca sağa sola sallayıp aşağı inmeye koyuldum.Düğün saatine daha vardı ama az iş kalmıştı,buna çok sevinmiştim kendi adıma en azından.
"Buyur daye?"
Çardakta oturan kızlara döndü bir an bakışlarım en çokta Dicle'yi süzdüm,elindeki kumaşı inceliyordu.Çaktırmadan arada bir bana baksa da benden kaçmadığı için hemen onu suç üzeri yakalıyordum.Kızlar ortada duran elbiseleri incelemekteydiler,kısa kısa elbiselere bakıp beni çağıran Emine xanıma döndüm,merak etmiştim çağırmasını şimdi.
"Keçamın(kızım) senin de istediğin güzel bir kumaş yoktur,bak kızlar bakıyor kendileri için hele sende otur bak bi?"
"Yok daye benim vardır sağolsun ağam bana birkaç kumaş almıştır düğün için!"
