Burası sandığımdan daha ıssız; Önümde yürüyebileceğim bir yol arkamda beni yutacak bir deniz. Hangisine gideceğimi şaşırmış bir martı gibiyim: Balığa mı yoksa simide mi?.Siz olsanız hangisini seçerdiniz?AŞKA mı yoksa o aşkın uğrunda ÖLÜME mi?Önümü d...
▶Bu Kitap Tamamı ile Hayal Ürünüdür ve Tüm Hakları Bana Aittir!!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
SINIR : "" 120"" OY!!! (SINIR DOLMADIKÇA BÖLÜM YOK!!)
Özlemin büyüklüğünü yokluğunla kavradım yar.Bilemezdim bu kadar ağır geleceğini.Bilemezdim yar yaşarken ölümü tatmayı.Istırabın yüceliğini seni kaybederek anladım...Bilmezdim ellerle görmenin bu kadar acı verdiğini...
Gözleri vardı, deli bir adamın yüreğini yakan.Bi de gülüşü vardı, akıllara zarar ziyan.Geçip gitmelikti, deli adamın aklını başından alan...
Girdapta kendi kendiyle cebelleşen birini kim durdurabilirdi?Kim bu çaresize çare olabilirdi? 'Kim Allah'ım' diye içimden haykırırken dıştan sessizce tokadını yediğim kızın mavilerin de takılı kaldım.Ne yapacağımı şaşırmış sadece birbirimizin gözlerine hükmekteydik.Benim yüz ifadem böyle bir şeyi beklemediğimi açıklarcasına şaşırmışken onun gergin ve öfkeli yüzü şaşkınlığımı daha da çoğaltıyordu.Ne oluyordu bu kıza, 6 ay onu bu kadar çok değiştirmiş olamazdı değil mi?Silahı eline verip beni öldürmesini söylerken bunu yapamayacağını söyleyen kız o uçurumdan kurtulmuş kanlı canlı karşımda dururken bile sevinemedim çünkü gözleri beni öldürüyordu.Nefreti kucak açmış gibi kalbimi sarmalıyordu.
Gözlerim fırsatını bulup yüzünden aşağı indi.Bu 6 ay da değişen kızı inceledi,üzerindekiler bile bana ait olmadığını kanıtlarken bana uzattığı işaret parmağını indirdi.Gözlerim buğulanmış efkarlı bir biçimde tekrardan yüzüne çıktı.Dünya durmuştu,şuan ikimizden ibaret bir dünya içerisindeydik ve tabii böyle kalmayacaktı.Sessizliği bozan ben ve aynı anda çaresizce konuşmamı düşünmeden dile getiren ben.
"Berfin...Berfin lütfen şu aciz kalbi dinle lütfen 6 ay önce ki gibi yapma bil-"
"Yeter!Kes sesini!"
Avazı çıktığı kadar bağırmış bense anlam verememiştim.Evet kabulüm onu çok kötü kırmıştım,evet bu 6 ay onun yanında olamamıştım.Belki...Belki başına körü bir şey gelmiştir ondan bana bu kadar tepki veriyordur yoksa diğer türlü olsa avazı çıktığı kadar değil suskunluğunu gözyaşlarıyla birleştirip acıyan kalbini açardı ama hayır bu Berfin bir başka Berfin'di.Hayallerimde süslediğim ve gerçekte olan Berfin'den bambaşka.
Elimle onu sakinleştirmek adına hareket yaptığım Ve ona yaklaşmak için adım attığım zaman kindar gözlerini irice açarak eliyle dur işaretini verdi.Gözlerim eline kaya dururken o yine durmamış bağırmaya girişmişti bile.
"Sakın!Sakın bir adım daha atayım deme!..Hepiniz aynısınız,hepiniz düzenbazın tekisiniz.Ben...Ben sadece yardım etmek istemiştim cüzdan...Cüzdanın düşmüştü onu verecektim ama karşılaştıklarım?"
Bir deli korkusu içinde kol gezdiği cümlelerinden belliydi.Onu korkutan ben miyidim iyide neden,neden bana böyle davranıyordu;yabancıymışım gibi?Ve dediklerinden tek bir kelime dahi anlamamıştım.Birden elleri kollarına çıkıp sıvazladığında üşüdüğünü anlamıştım.Ah deli kız, kışın ortasında gömlekle dolaşmak büyük cesaretti doğrusu, ona doğru adım atmayı kafamda planlarken demin dedikleri kulaklarımda çınladı. '...bir adım daha atayım deme!' aylar sonra onun görmeme,yaşadığını görmeme izin veripte buna sevinmemi dahi istemiyorken ona nasıl yaklaşabilirdim şimdi,her şey uçuruma sürüklenmez miydi?
