KELEBEK ÖMRÜ (TÖRE) {TAMAMLANDI}

2.Bölüm/Aşiret

Zor..Bu hayat böyle geçilmez ki?Ben daha evleneceğim şokunu üzerimden atamazken,hayatımı hem değişmesini sağlayanı hemde beni uçuruma sürükleyen ağabeyimi nasıl affedecektim?...Hiç.

Alnıma dayanan silahla anam feryat figan koparırken içeri geçtik.Babam anamın sesi üzerine ayağa kalkmış tam dışarı gelecekken biz içeri girmiştik.Babam anlıma dayanan silaha hem şaşırmış hemde tepkisiz kalmıştı...Ben böyle durumdayken onun hiç bir şey yapmaması canımı yakıyordu...Siyah takımlı,sakallı ve arkasında da birkaç eli silahlı adam bulan kişi konuştu-Alnıma silah dayayan adam bu.-

"Şimdi babalık benim ağamı iyi tanırsın."dedi.

Babam adamın sözünü keserek telaşlı ses tonuna hakim olamadı:

"Ağanız mı?Kimdir ki lo?"

Aslında babam biliyordu bu ilçede en güçlü aşireti.Sadece bir ağa,aşiret olduğunu.O da; DOĞANLI AŞİRETİ!  İlçenin,en büyük ve en zengin aşiretiydi.Etrafına korku veren bir aşiret olduğu yanı sıra cömerlikleriylede bilinirlerdi.

"Sakın!Sakın olam bana oyun oynama haaa...Her ikimizde biliriz Doğanlı'yı değil mi  Dilaver?"dedi ses tonu sonda yükselerek.

Namluyu benden çekip babamın yüzüne dayadı.Anam ağlayıp elleriyle dizlerini dövüyor, ne yaptık diye' yakınıyordu.Bense başımdan çekilen silahla,biraz rahatlamışken babama doğrulduğunda tekrardan gerildim.

Her şey tamamda bu bütün olup bitenler başımıza gelirken ağabeyim nerdeydi?..

Babam yere çoktan çömelmiş boğazına dayanan silahla beraber kafasını yukarı doğru uzatıyordu.Anamın sessiz çığlıkları adamı sinir ediyordu.Bundan dolayı adam silahının tersiyle anamın ağzına vururken anam olduğu yerde yığıldı.Adamın bacakları arasından sıyrılıp annemin yanına oturdum.Babam başını çevirse silah patlayacakmış gibi başını çevirmeden yan gözle anama baktı.

"Ana ana uyan...Daye(anne)uyan...(hıçkırık ve bağırarak)Anne"dedim.Gözyaşlarım ağzıma kaçıyor,boğazım düğüm düğüm oluyordu.

"Cık cık...Yazık oldu ama korkma anana bir şeycik olmaz.Hafif ani bir ağrı yüzünden bayıldı.Sen o güzel gözlerini bunun için yorma yazık olmasın sonra"dedi...

Ona kaşlarım çatılmış,ağlayan gözlerle ve nefret dolu bakışlarla bakıyordum.

Annemin bayılmasından sonra ses seda kesildi.Ben annemi odama götürüp kapıyı kilitledim.Babama mı ne oldu?Adamlarla içeride kaldı.Annemi yatağa uzattıktan sonra sessizce ağlamaya başladım.Hayatımı düşündüm;ben ne zorluklar atlatmıştım,kafama silah dayandı ya silah.Gerçi burada kadınların başlarına dayanan silahlara şaşmamak lazım genel olarak öldürmede var.

Gözyaşlarım yüzümde sel olup akarken,onları silme lüksünde bile bulunmadım çünkü ağladığımı hissetmiyordum.Sadece başıma gelenleri durmadan başa sarıp düşünüyordum.Evlenme,ağabey,silah,adamlar,babamın alıp veremeyeceği mi yoksa başka bir şey ya da annemin gözlerimin önünde bayılması?Bunların hepsi neyi gösteriyordu?Ne oluyordu,Doğanlı aşireti bizim gibi fukaradan ne isteyebilirdi ki?..

Tüm gece babamla adam sohbet ettiler daha doğrusu zorunlu bir sohbetti.Adam soruyor babam cevap veriyordu.Sesleri tiz geldiğinden anlaşılmıyordu konuştukları.Ben böyle sessiz sessiz ağlarken, anam ağrısından az çok inleyip kımıldıyordu.Ona baktıkça yüreğim acıyordu,haline acıyordum.Bu gece bir şey çıkacağı yoktu yarın beklemek hayırlısıydı.Kapımı son kez kontrol ettikten sonra usulca anamın yanına,yatağın ucuna ayaklarımı karnıma çekerek uzandım.Uyuma vaktiydi.