KELEBEK ÖMRÜ (TÖRE) {TAMAMLANDI}

15.Bölüm/Korku

Neden,neden kurtardın ki beni?Verdiğin yaralar bitmedi mi yoksa amacına böyle ulaşmak istemedin mi?Ölmeme izin vermedin,şuan senden nefret üstüne nefret,kin üstüne kin besliyorum.Amacının beni öldürmek olmadığını gösterdin ya senden kaçmayacağım!Kaçtığım gibi öleceğim çünkü..Sana sözüm olsun zehirlediğin hayatımı bu sefer ezdirmeyeceğim!..

Bu aptal suya atladığında benim atlama amacım neydi ki şimdi?Ama korkmuştum,korkuma yenilip arkasından da atlamıştım.Ah Berfin ah!Söylediğim sözler baya ağırdı ama ona istemsizce de inanıyordum.İnanmama rağmen ona söylediğim sözlere gram üzülmemiştim,ta ki onun köprüden atlayışına dek.İçim acıdı,bilmediğim bir ses tarafından ölecek diye korktum ve onu bırakmadım.Amacım benden uzaklaşması,buralardan gitmesiydi fakat o ölmeyi tercih edince kendimi bir anlığına katil gibi gördüm,istemesem de gördüm.Ve şimdi onunla ölüme koşmuştum,hiç düşünmeden..

Atladığımız akıntının içinde onu aramaya başladım.Gördüğüm manzarayla korku vücudumu tekrardan etkisi altına alırken onun çırpınışlarına yüzdüm.Uzaktı benden ve hareketleri yavaşlamaya başladı,kalbim titriyordu.Ona tam yetiştim derken kollarım arasında başının sarkmasıyla şaşırdım ve tedirginleştim.Ona bir şey olmaması için dua ederek su üstüne çıkardım.Sürükleyerek yere koyduğumda gözlerini açmadığının farkına vardım.

"Hayır Berfin!..Hayır.."bağırışları içinde hareketsiz yatan Berfin'in yanına oturdum.

Ne yapacağımı şaşırmış ve öylece korkuyordum.Kendime gelişim çok kısa zamanda oldu,ilk işim Berfin'in kalp atışlarını dinlememdi.Atmıyordu,bu benim korkumu dahada zorlaştırdı.Hemen onu hayata geri döndürmek için kalp masajı yapmaya başladım.Bu eylemi gerçekleştirirken onun cansız bedeniyle konuşuyordum da.Gitmemesi,beni böyle katil durumuna bırakıp gitmemesi için yalvarıyordum.Uzun bir süre direndim,kalp atışları yavaş yavaş 'Ölmedim daha Hazar Ağa!' der gibi güçlükle çarptı.Hızla ağzını büzüp dudaklarımı onun cansız dudaklarına yapıştırdım,nedensizce benim kalp atışlarımda hızlanmaya başlamıştı.Suni teneffüsümün başarısız olduğunu ilk deneyimden anlayınca daha seri yapmaya başladım.Ama fayda yoktu,o inatla ölüme koşmaya devam ediyordu.Nefes nefese kalarak durdum,olmuyordu.Yerde oturur biçime gelerek başımı ellerim arasına aldım.

"Ne yaptım ben ne,neden bu kadar zor dönmen,neden BERFİN!.."diye bağırdım başı ucunda

Onun ismini acıyla bağırırken onun için nasıl korkutuğumun farkına da varmıştım,delice korkmuştum.Hemde kim için,Berfin için,onun için korkmuştum.O ise bu korkumu oyun bilip gitti,öylece terk etti.Ona çok çektirdim kabul ama yemin ederim onun ölmesini istemiyordum.Sadece beni bıraksın,kendi hayatına baksın istedim,olmadı.O bunu kabul etmedi,canına kıydı.

"Kıydı...Canına kıydın lan sen canına!Benim canım neden böyle yanıyor Berfin?Sana alışmış mıydım,böyle bırakıp gittiğine mi alındım yoksa?Ne oldu Berfin ne?"diye ıslak olan yüzümden dolayı gözyaşlarımın aktığını bilmiyordum

Baş ucumda duyduğum öksürme sesiyle irkildim.Başımı ellerim arasından alıp cansız bedene döndüm,yaşıyordu!Gözlerim fal taşı gibi açılıp dizlerim üzerine oturmamı sağladı.Yuttuğu suları bir anda öksürerek ağzından atıyordu.Ona dokunmaya,doğrultmaya korktum.Korkmuştum,heyecanlanmıştım ve yüzümde hissettiğim gülümsemeyle sevinmiştim.Su çıkarma işlemi bittikten sonra başı hafif oynadı,sol omuzuna yatırıp bana aralıklı bir biçimde baktı.Boğuk bir sesle:

"Neden?"dedi

Elim ayağım birbirine dolanmıştı,ne yapacağımı ya da şuan ne yapabileceğimi bilmiyordum.Afallamıştım anlayacağınız.Sırılsıklam olmuş vücudu soğuk toprakla buluşmuştu,onu dahada üşütüyordu.Elimi sırtının altından geçirip onu doğrulttum.Bana şüpheyle ve nefretle bakıyordu,aldırış etmedim.Onun bana sinirli olması kadar bende ona sinirliydim az kalsın ölüyorduk onun yüzünden.Aptal!. -Özüme dönmem onun gözlerinde kaybolmanın nedeniydi,anlayacağınız o yine suçluydu-