AYDIN MAHALLESİ

ÖZEL BÖLÜM◾1

İki kişi tahmin ettiği için onlara ithaf ediyorum bu bölümü... @Malfoypotterriddle vee @Gec4gulge ❣️ tebrik ediyorum vee sizi seviyorum❣️

Medya, Elif'in giydiği kıyafet 💜

Vakit, Cennet'in Dinçer'in evine geldiği gece sonrası...

ELİF ATICI'NIN AĞZINDAN

Önümdeki dava dosyasının üstünde, gri ojeli parmaklarımı sıkıntıyla dolaştırırken gözlerim saatteydi. Gece tam on biri gösteren akrep ve yelkovana boş boş baktım.. Dinçer, her gece şafak sökene kadar büroda çalışıp sabahladığı için bu gece onu bekleyecektim ama, öğlenden sonra üç gibi çıkmış, bir daha da uğramamıştı.. Fazlasıyla işkolik ve disiplinli olan bu adam, neden bu gece gelmemişti bir türlü anlamıyorum. Oysa ki her gece bürodaydı, evine bile sadece duş almak ya da uyumak için giderdi.. Sürekli çalışırdı, ve benim bu aralar en çok sevdiğim şey, onu çalışırken izlemekti.. Ona baktıkça içimde büyüyen aşk, artık boğazımı sıkıyor, nefes aldırmıyordu..

Ah Dinçer, yanına her yaklaştığımda boğazımı düğüm düğüm eden adam... Onun için evlilik yolundan döndüğüm adam.. Mehmet'i bir çırpıda silip attığım adam.. Kalbimi kavuruyordu, imkansızlık bizim aramızdaki en büyük duvardı, o duvarı ise inşa eden eski nişanlım, Mehmet'ti..

Mehmet ile aynı mahallede doğmuş, büyümüştük.. Ama benim kalbim, ruhum her zaman Dinçer'deydi.. Aynı yaştaydık, onlar bizim mahallenin kızlarından hep ayrı takılırlardı.. Dinçer, Selim, Hakan, Efe, Yunus ve Mehmet.. Gözümü açtığım gibi etrafımda gördüğüm bir Dinçer vardı, ama onun gördüğü ben değildim.. Aynı ortaokulda, aynı lisede ve aynı dershanede... Hep beraberdik ama onun baktığı yön, benim tarafım değildi.. Ne zaman onun dikkatini çekmeye çalışacak bir şeyler yapsam benden daha da uzaklaşıyor, aramızda giren sınırları daha büyük çizgilerle belirliyordu.. Ona yaklaşamıyordum ve bu bana cehennemi yaşatıyordu. Dinçer, herkese karşı aynıydı, sertti yeri geldiğinde durgundu, ama bana karşı böyle olmasın istiyordum, bana aşkla baksın istiyordum..

İşte tam o sıralarda Mehmet geldi hayatıma, lise sondaydık.. Bana aşık değildi, sevmiyordu. Ama onun aklı da bulanık, benim aklım da bulanıktı.. O, hiç kimsenin fark edemediği bunalımını benimle kapatmak istiyordu, ben ise onu kullanıp Dinçer'e yaklaşmak.. İkimizin de istediği oldu, lisenin bitmesine iki ay kala sevgili olduk, ama birbirimizi sevemedik. Aramızda sözsüz bir anlaşma vardı sanki, Mehmet'in bana bakarken görmek istediği yüz başka, benim Mehmet'e bakarken görmek istediğim yüz bambaşkaydı.. Bunu birbirimize söyleyemesek bile, ben anlamıştım.. Mehmet, kendi dünyasındaki boşluğu kapatabilmek için beni kullandı, ben ise yoluma Dinçer'i düşürebilmek için..  

Onlar, her zaman gurupça takılırlardı ama Mehmet çoğu zaman beni çağırmazdı.. Ben ise gitmek, Dinçer'e yaklaşmak için delicesine bir istek duyardım.. Toplandıkları gecelerde yanlarına gittiğimde ise Dinçer, yine bana karşı aynıydı. Konuşmazdı, yüzüme bakmazdı, yönünü bana dönmezdi.. Biliyordum, belki yaptığım çok, çok yanlıştı ama daha on sekiz yaşında, aşk ateşinden yanan genç bir kızdım, Dinçer'i istiyordum.. Onun yoluna girmek için, Mehmet'i hayatıma sokmuştum.. Ve böylece hayatta yaptığım en büyük hatayı, kendi ellerimle, bile bile yaşattım kendime.. Mehmet, hiçbir zaman sevmediğim, sevmeyeceğim adamdı.

Mehmet'le bir yıl kadar devam ettik, ama sevgili gibi değil, hatta arkadaş gibi bile değildik.. Onun yandığı biri var mıydı bilmiyorum ama her zaman düşünceliydi, benim yandığım ise Mehmet'in en yakın dostuydu.. Sonrasında herkes üniversitelere dağıldı, Dinçer İstanbul'a gitti, Mehmet ve ben burada kaldık.. Devam ettik ilişkiye, ama aklımda hala Dinçer, kalbimde hala Dinçer, dilimde hala Dinçer... Bir gün dönecek dedim, beni fark edecek dedim, ya da Mehmet'le niçin beraber olduğumu ona anlatacağım dedim, hiçbirisi olmadı.