Ποιος είναι ο μπαμπας μου?

Πάλι ο πατριός μου...

O

Γιατιιι...φακ!

Τα παπούτσια του ,ήταν μαζι με την Φαίη στο μπάνιο,αυτά τα παπούτσια δεν ξεχνιούνται είναι από αυτά που τα βλέπεις και λες""ωραία είναι"" ,αποκλειεται να κάνω λάθος ,μα καλα πως ;Δηλαδή ....Ένα λεπτό ,αυτό το κάνει συχνά και με άλλες  ; ή τα έχουν ,άμα τα έχουν θα αυτοκτονήσω ,όχι θα πεθάνω από καρδιακό όχι,όχι θα πάθω αμόκ..../:

Φαίη:γειααα...

Εγω:γ- ε ι- ααα...

(Περπατάγαμε στο διαδρομο..)

Φαίη:τι κανείς ?

Εγω:(ξεροκαταπια..) καλα...εσύ?

Φαίη:τέλεια ...

Βέβαια πως να μην είσαι τέλεια ,αφού φασωνεσαι με το μέλλον μου...:'(

Φαίη:λοιπόν συμφωνείς ?

Εγω:ναι...ναι..

Φαίη:οκ θα σε πάρω τηλέφωνο για τις λεπτομέρειες...

Απομακρυνόταν από εμένα ενώ εγω επανερχομουν από τις σκέψεις μου...

Εγω:κάτσε...τι? Ποιες λεπτομέρειες...που θα πάμε ?τι έγινε ...?

"ντριιιννννννννν"

Περπάτησα προς την αίθουσα με τι περιέργεια ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μου ,τώρα εγω σε τι συμφώνησα ?...

Καθ:καλημέρα παιδιά ,ανοίξτε την φυσική στη σελίδα 22 ,Ιωαννου τι ασκήσεις είχαμε ?

Τα μεγάφωνα άνοιξαν και έκανε αυτό το ιιιιιιιιιιι ,κλείσαμε όλοι τα αυτιά μας ...αυτός ο ήχος είναι ανυποφορος ,είναι σαν να μου τρυπουν τα αυτιά με τρυπανη ...

Γραμματέας:γκουχ,γκουχ..1,2,3,3,2...Παρακαλώ η μαθήτρια Μια Δασκαλογιαννακη να έρθει στο γραφείο του Λυκειάρχη...

"Α?" τα μάτια μου πετάχτηκαν και είχα μείνει με σηκωμένο το φρύδι..."ας μην με θέλει ,επειδή κάπνιζα της προάλλες από πίσω "

Καθ:τώρα να πας όμως...

Εγω:ναι...ναι...συγνωμη...

Σηκώθηκα ,βγήκα από την τάξη και περπάτησα μέχρι το γραφείο του Λυκειάρχη...Πριν μπω μέσα έκανα το σταυρό μου και άρχισε να με πιάνει ταχυπαλμία ,νιώθω οτι δεν περνάει οξυγόνο στα πνευμονια μου....

"τοκ,τοκ"

Λυκ:περνα!

Άνοιξα την πόρτα και μπήκα η μισή μέσα,οχ έχει νεύρα.....

Λυκ:πλησίασε παιδί μου..

Μπήκα μέσα δειλά δειλά και κάθησα στην καρέκλα μπροστά στο γραφείο του...

Λυκ:λοιπόν μπορείς να φύγεις !

Εγω:τι εννοείτε ?

Λυκ:με πήρε ο πατέρας σου τηλέφωνο ...

Εγω:ο Πατέρας μου ?

Ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου...

Λυκ:ναι ο κύριος Παπακωσταντινου...

Εγω: τι?):

Το χαμόγελο εξαφανίστηκε και τη θέση του πήρε μια λυπημένη φάτσα...

Λυκ:θα έρθει να σε πάρει,σε 5 λεπτά θα είναι εδω...

Εγω:τι?

Έφυγα γρήγορα από το γραφείο ,έτρεξα στην τάξη ,πήρα την τσάντα μου και έτρεξα προς την αυλόπορτα ,κοίταξα δεξιά και είδα το αυτοκίνητο του να πλησιάζει ,γύρισα και έτρεξα προς το σχολείο ,πήγα από πίσω ,πέταξα την τσάντα από την άλλη πλευρά του σχολείου και σειρά είχα εγω ,πηδησα όσο πιο γρήγορα μπορούσα τα κάγκελα  ...

Κοίταξα δεξιά και αριστερά και άρχισα να τρέχω προς τα αριστερά ,πίσω από το σχολείο υπήρχε ένα δάσος ...Ευτυχώς το ήξερα ,επειδή το είχα σκάσει αρκετές φορές από το σχολείο ,συνέχισα να τρέχω ,δεν είχα ιδέα που να πάω ...Βγήκα λίγο πιο πέρα από το μετρό ,θα πέρναγα απέναντι στην πλατεία για να καθόμουν σε κάνα παγκάκι ,πήγα να περάσω τον δρόμο και τον είδα στο αυτοκίνητο να έχει σταματήσει στο φανάρι ...

Γουρλωσα τα μάτια μου και άρχισα να τρέχω προς το μέτρο ,μπήκα μεσα,δεν είχα χρήματα για να περάσω οπότε μπήκα κρυφά...Βγήκα στην επόμενη στάση ,ανέβηκα τα σκαλιά ,κοίταξα γύρω γύρω

,έβαλα κουκούλα και άρχισα να περπατώ ...