Ποιος είναι ο μπαμπας μου?

Μπαμπά?

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω το είδωλο  μου απέναντι σε έναν τοίχο που είναι καλημενος από το ταβάνι μέχρι το πάτωμα με καθρέφτη ,στο μυαλό μου περνάνε έρχονται εικόνες από την πολυκατοικία και την λυποθυμια μου ,σηκώνομαι από την καρέκλα λίγο ζαλισμένη ,περπατάω για να εξερευνησω το δωμάτιο όμως σταματάω αποτομα γιατί κάτι με κραταει και δεν μπορώ να κουνηθω ,κοιτάω κάτω και το πόδι μου είναι δεμένο με μια αλυσίδα στον τοίχο "τι στο καλό;"
ΒΟΗΘΕΙΑΑΑ !αρχίζω να ουρλιάζω ,πολύ ψηλά σχεδόν στο ταβάνι υπάρχει ένα μικρό παραθυρο που από εκεί μπαίνει το μόνο  φως που έχει το δωμάτιο....Συνεχιζω να ουρλιάζωκοιτάζοντας και παρατηρώντας το περιβάλλον γύρω μου  ,η πόρτα ανοίγει και μπαίνει ο Μανος,σταματάω να φωνάζω και τα χειλι μου σχηματίζουν ένα wtf "Μάνο?" ο Μάνος με κοιτα και χάνει το χρώμα του..."Μια?τι..τι κανείς εδώ?" "δεν έχω ιδέα..."του ειπα ,τι συμβαίνει???
Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει ένας άντρας γύρω στα 35 και κρατά ένα δίσκο με φαγητό  ,ο Μάνος χαμηλώνει το βλέμμα του και κοιτα τα παπούτσια του..."θα μου πει κάποιος τι τρέχει?" ρωτάω!
"είσαι εδώ για ένα συγκεκριμένο λόγο ,θα το μάθεις σε λίγο ,τώρα φάε!Εσύ να την προσεχείς ,σε κάνα δεκάλεπτο θα έρθει το αφεντικο" "μάλιστα" είπε ο Μανος και σταύρωσε τα χέρια του πίσω από την μέση του ...Ο άντρας έφυγε κλεινωντας την πόρτα πίσω του ,ο Μάνος με κοιταξε στραβά..."τι συμβαίνει ?" τον ρώτησα "δηλαδή εσύ ...είσαι η κόρη του μεγάλου ?" μου ειπε βάζωντας το χέρι του ανάμεσα στα μαλλιά του  "τι λες...;δεν ξερω κανέναν μεγάλο...τι στο καλό κάνεις εδώ?" του ειπα ''θα σου εξηγήσω..'' μου είπε κάνοντας με τα χέρια του κινήσεις...Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει ένας άντρας ντυμένος με μαύρο κοστούμι,ο Μάνος χαμήλωσε το βλέμμα του και έβαλε τα χέρια του πίσω από την πλάτη του ''άφησε μας'' είπε στον Μάνο με βαριά φωνή κι όμως η φωνή του μου φάνηκε γωστή,οικεία ...ο Μάνος μου έριξε μία ελευταία ματια πριν φύγει και έκλεισε την πόρτα φεύγοντας,ο άντρας στράβωσε τα χέρια του πίσω από την πλάτη του,έκανε βόλτα γύρω από εμένα κοιτάζωντας με από την κορφή ως τα νύχια ,χά'ι'δεψε το γκρι μούσι του και μου είπε ανοίγωντας την αγκαλιά του''ώστε εσύ είσαι ,έλα στην αγκαλιά μου μονάκριβη κόρη μου'' ''μπαμπά?'' είπα χάνωντας το χρώμμα μου...για ακετή ώρα κυριαρχούσε ησυχία και απλά τον κοίταγα,τα μάτια μου άρχησαν να καίνε και να κοκκινίζουν ,τα πρώτα δάκρυα άρχιζαν να στάζουν από τα μάτια μου και να κυλάνε στα μάγουλά μου''γιατί με άφησες?'' του είπα ενώ ερχόταν πιο κοντά μου...''η μαμά σου δεν με άφηνε να σε δω,η δουλεια μου είναι επικύνδινη,δεν μπορούσα να μείνωδεν το διάλεξα,ότι ιστορία κι αν σου είπε δεν ισχύει'' μου είπε με αυτήν την ήρεμη βαριά φωνή του...Πήγα πιο κοντά του ,τον κοίταξα και τον αγκάλιασα,με έσφιξε τόσο πολυ που θα έσκαγα...''μπαμπα...με..με σφύγγεις'' του είπα χαμογελώντας ,με άφησε και πάλι στο έδαφος ...''συγνώμη ,μου έλειψες τόσο πολύ,έχεις γίνει κοπελάρα'' ,''χαχα...και εμένα μου έλειψες μπαμπα'' του είπα δίνοντάς του άλλη μία αγκαλιά ''έτσι θέλω να με αποκαλείς ...μπαμπά''τις επόμενες δύο ώρες μιλάγαμε και αγκαλιαζόμασταν ,χαίρομαι τόσο πολύ που ήρθε ,δεν θέλω να φύγω μακρυά του ποτέ ξανά...''και δηλαδή τι δουλειά κάνεις''του είπα με ύφος ''έχω...έχω μια επιχείρηση'' μου είπε μέσα από τα δόντια''εστιατόριο?η μαμά μου είπε ότι έχεις εστιατόριο..'' Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει ο άντρας που μου έφερε φαγητό με ένα κινητό στο χέρι ''συγνώμη για την διακοπή κύριε αλλά ο βάν σας ζητά'' του είπε έχοντας το έν χέρι του πάνω στο ακουστικό,ο μπαμπάς μου του αρπάζει το τηέφωνο και πάει λίγο πιο εκεί ''ΆΣΤΑ ΑΥΤΑ ΒΑΝ,ΕΓΏ ΔΕΝ ΤΑ ΜΑΣΆΩ ,ΘΑ ΣΤΕΊΛΩ ΤΟ ΜΑΝΟ ΓΙΑ ΤΑ ΛΕΦΤΆ ΚΑΙ ΦΡΟΝΤΗΣΕ ΝΑ ΤΑ ΈΧΕΙΣ''έκλεισε το τηλέφωνο και το έδωσε στον άντρα ''μην με ξανά ενοχλήσεις όταν είμαι με την κόρη μου'' ''μάλιστα αφεντικό''του είπε,ο άντρας έφυγε και έμεινα εγώ και ο μπαμπάς μου ξανά...''αν σου πω ότι έχω εστιατόριο θα με πιστέψεις ?'' μυ είπε ανασηκώνοντας του ώμους του!''δεν νομίζω'' του είπα.

ειναι μικρουληηη το ξερω χιλια σορρυ δεν εχω πολυ χρονο και προσπαθω να βαζω ,αυριο θα βαλω ενα μεγαλο να το ευχαριστηθειτε