Ποιος είναι ο μπαμπας μου?

Ο Ντέιμον σχολείο...

Εγω:είχαμε κάνα νέο από τον Λούκα ?

Ντέιμον:τίποτα ,όλα κυλάνε καλά αλλά σταθερά ...Θα βάλω να τον μεταφέρουν σε ιδιωτική κλινική ,θέλω να είναι απο πάνω του 24 ώρες το 24ωρο,να γίνει καλά ...

Εγω:καλά θα κανείς ..(μακάρι να ψωφισει)

Ντέιμον:λοιπόν εγω πάω ,έχω κάτι δουλειές...τα λέμε!

Εγω:οκ ...

Πήγα μέσα στο δωμάτιο ,έβγαλα τα ρούχα μου για να κάνω μπάνιο ,έριξα νερό στα μαλλιά μου και τότε κατάλαβα ότι δεν είχα σαμπουάν,βγήκα από το μπάνιο ,έβαλα το μπουρνούζι μου ,πήγα στο μπάνιο το άλλο ,άνοιξα το ντουλαπι πήρα ένα  σαμπουάν και το έβαλα στα μαλλιά μου...Βγήκα από το μπάνιο,στάθηκα και άρχισα να στεγνώνω τα μαλλια μου...Οχ..Τα μαλλια μου ήταν κόκκινα...Κοίταξα το σαμπουάν και έλεγε "χρωμοσαμπουαν" μου ήρθε εγκεφαλικό ,ευτυχώς βγαίνει με μπάνιο ...Πήγαινα προς την μπανιέρα αλλά το μετάνιωσα ,ξανα πήγα στον καθρέφτη και κοιτάχτηκα ,μου πήγαιναν ...Αποφάσισα να τα αφήσω ,ήταν έντονο κόκκινο και ανοιχτό ,μου άρεσε...Άκουσα το κινητό μου να χτυπά ,βγήκα από το μπάνιο και έψαχνα το κινητό μου ,ανακάτεψε τα σκεπάσματα ,κοίταξα στο κομοδίνο και τελικά ήταν πάνω στο γραφείο μου ...Με έπερνε τηλέφωνο...ο Νίκος?
Δεν πρόλαβα να το σηκώσω δεν μπορούσα να τον πάρω πίσω γιατί δεν είχα κάρτα και κάτι μου έλεγε ότι δεν θα με ξανά πάρει...Όπως έγινε ,μουτζωνω τον εαυτό μου κάθε πέντε λεπτά που δεν είχα το κινητό μου μαζί ...Το άλλο πρωί ξύπνησα με το ξυπνητήρι του κινητού μου ,δεν θα την ξανά παταγα...10 λεπτά πιο νωρίς από ότι συνήθως ...Ήπια λίγο χυμό και έφυγα για το σχολείο ,ήθελα να βρω όσο πιο γρήγορα γίνεται τον Νίκο και να τον ρωτήσω γιατί με πήρε τηλέφωνο ...Να του πω ότι ήθελα να το σηκώσω αλλά δεν πρόλαβα ,να του πω επιτέλους για αυτό που αισθάνομαι...Να του το φωνάξω ...να είμαστε μαζί..Πήγα στην τάξη και περίμενα υπομονετικά να χτυπησει αυτο το διαβαλεμενο κουδούνι για να δω τον Νίκο και στο διάλειμμα θα τον τσακωνα και θα του έλεγα τα πάντα...Το κουδούνι χτύπησε αλλά δεν ήρθε ...Η ώρα τελείωσε αλλά εκείνος δεν ήρθε...πλιν μια μέρα !Θα του το έλεγα σήμερα και τέλος αλλά ΔΕΝ ήρθε...
Ούτε ο Νίκος ούτε η Φαίη ,που θα πω τον πόνο μου τώρα ..? Που? Περιφερομουν στο διάδρομο μέχρι που το κινητό μου ετριξε...Ξεκλειδωσα την οθόνη και άνοιξα το μήνυμα ...

Από Ντέιμον
"μπαίνω από την αυλόπορτα ,έλα να με βρεις για να πάμε στον Λυκειαρχη"

κλειδωσα το κινητό μου και το εβαλα στην κωλοτσεπη ,το είχα ξεχάσει τελείως ,κοίταξα μπροστά και άρχισα να περπατώ ...Βγήκα έξω ,βρήκα τον Ντέιμον λίγο πιο μπροστά από την αυλόπορτα ,ήταν ντυμένος με μαυρη φόρμα και με γκρι ζαμπονε μπλουζακι-φανελακι ,  δεν πέρασε απαρατήρητος και πως να περάσει ...μέχρι τώρα από όπου πέρναγε τράβαγε βλέμματα τα οποία τον ακολουθούσαν σαν πεινασμένο σκυλί το αφεντικό του...

Εγω:Ντέιμον!!

Με κοιταξε και ήρθε προς εμένα...

Ντέιμον:χέι...

Εγω:γεια...πάμε?

Περπαταγαμε μέχρι τον διευθυντή ,φτάσαμε έξω από το γραφείο ,με κοιταξε ,χτύπησε και όταν ακούσαμε την ξερή βραχνή φωνή του Λυκειαρχη μπηκαμε...

Λυκ:καλημέρα ,εσύ θα είσαι ο Ντέιμον...

Ντ:ναι...καλημέρα σας..

Λυκ:λοιπόν...καθίστε ...

Και μας έδειξε με το χέρι του τις καρέκλες που κοσμούσαν το γραφείο του..

Ντ:ευχαριστουμε...

Καθίσαμε , μόνο εγω ήμουν κάπως άβολα ,έβλεπα τον Ντέιμον και τον Λυκειαρχη να μιλούν με τόση άνεση και όχι μόνο για εμένα αλλά μετά επεκτινανε την συζήτηση προς το οικονομικό θέμα για την χώρα ,όταν ο Λυκειαρχης έμαθε την δουλειά του Ντέιμον ενθουσιάστηκε ,λάτρευε αυτήν την μάρκα λαπτοπ και πόσο μάλλον τον δημιουργώ ...Μάλιστα του έδειξε το λάπτοπ του και ο Ντέιμον του έδωσε κάποιες συμβουλές ...Μετά από λίγο ο Ντέιμον σηκώθηκε ,μου έκανε νόημα και σηκώθηκα και εγω...

Ντ:χάρηκα για την γνωριμία ...

Του είπε.και του έδωσε φιλικά το χέρι του για μια χειραψία ..

Λυκ:και εγω πολύ ...Να ξανά έρθετε οπότε θέλετε...Θα προσέχουμε την δεσποινίς Μια..

Ντ:δεν αμφιβάλω...Λοιπόν εις το επανειδην!

Βγήκαμε από το γραφείο του ,σε όλη την διαδρομή μέχρι την αυλόπορτα δεν είπαμε κουβέντα ,μόνο κοιτούσαμε χαμηλά τα παπούτσια μας ...Στην αυλόπορτα:

Εγω:ευχαριστώ και πάλι...

Ντέιμον:τίποτα χαρά μου να σε βοηθάω...

Εγω:λοιπόν τα λέμε σπίτι..

Ντέιμον:αν έρθεις νωρίτερα μην ξεχάσεις να με ειδοποιήσεις...οκ?

Εγω:χαχα ένταξη...

Ντέιμον:λοιπόν αντίο ...

Ήρθε κοντά μου και μου έδωσε μια αγκαλια που διήρκησε πολύ λίγο και έφυγε...Ήμουν κάπως ..."okayy.."δεν το περίμενα ,δεν έχουμε αγκαλιαστει ποτέ...
Γύρισα και περπάτησα ως το ντουλάπι μου ,το άνοιξα και έβγαλα το βιβλίο της Γλώσσας ή Έκφρασης Έκθεσης όπως λέγεται τώρα...Πήγα στο μάθημα δέκα λεπτά νωρίτερα ,κάθησα στην καρέκλα και κοίταγα τον πίνακα...Ξεκλειδωσα το κινητό μου και κοίταξα την οθόνη μήπως μου είχε έρθει μήνυμα και δεν το είχα καταλάβει αλλά τίποτα ,κανένα...ούτε από την Vodafone...Το έβαλα πίσω ,άκουσα