Ποιος είναι ο μπαμπας μου?

επίσκεψη...

Κοίταξα από το ματάκι της πόρτας ....

Εγώ:ΦΥΓΕ!

Νίκος:άνοιξέ μου σε παρακαλώ!!!

Εγώ:δεν θέλω να σου μιλήσω...

Νίκος:1 λεπτό μόνο...

Εγώ:φύγε!Θα ξυπνήσεις τους γονείς μου!

Νίκος :δεν είναι εδώ οι γονείς σου,ο πατέρας σου είχε ατύχημα και είναι στο νοσοκομείο!

Άνοιξα την πόρτα ,ο Νίκος μπήκε μέσα και έκλεισε την πόρτα απότομα..

Εγώ:τι κάνεις?

Νίκος:μπορείς να με ακούσεις για λίγο ?

Εγώ:δεν έχουμε να πούμε κάτι...

Του έδειξα την πόρτα!Πήγα να ανοίξω την πόρτα ,εκείνος γύρισε και με κολλησε στην πόρτα βάζοντας με ανάμεσα στα χέρια του,είχε βάλει και τα δύο στο ίδιο ύψος δίπλα από το κεφάλι μου...

Νίκος:άκουσέ με !

Εγώ:άντε...μίλα και φύγε!

Νίκος:δεν έφταιγα εγώ ,γαμώτο!

Εγώ:έφταιγες δεν έφταιγες δεν είδα να αντιστέκεσαι...

Έσκυψα και βγήκα από τα χέρια του,περπάτησα προς το μέρος της κουζίνας...

Νίκος:δεν πρόλαβα!

Εγώ:δεν με νοιάζει...

Νίκος:ναι αλλα εγώ σε αγαπώ!

Εγω:λυπάμαι έρχεσαι δεύτερος και καλύτερα να φύγεις ,γιατί θα έρθει όπου να'ναι...

έκανε το αριστερό του χέρι μπουνιά και χτύπησε τον καθρέφτη που κρεμόταν στον τοίχο...Ο καθρέφτης έγινε χίλια κομμάτια και έπεσε στο πάτωμα...

Νίκος:ωραία λοιπόν...θα φύγω ,καληνύχτα...

ο Νίκος έφυγε κοπανόντας την πόρτα πίσω του!!Μήπως έκανα μαλακία?όχι δεν έκανα...εξάλλου το ότι με αγαπάει είναι κουφό ,πότε πρόλαβε?μάζεψα τα γυαλιά και τα πέταξα...Κάπως έτσι πέρασε το βράδυ του Σαββάτου...Για ένα περίεργο λόγο ένιωθα κάτι στο στομάχι μου, δεν πόναγα ,κατι σαν ανχος ή κάπως έτσι...Την Κυριακή ξύπνησα 14.30 ,παρακοιμήθηκα πολύ!!!Κατά της 15.45 πήγα στο νοσοκομείο...Τον Λουκά πλέον τον μετέφεραν στο δωμάτιο 13 ,μπήκα μέσα και είδα την μαμά μου να του μιλάει...