Ποιος είναι ο μπαμπας μου?

σχολείο...

Γυμν:τότε θα μείνει έξω ...

Νίκος:όχι ,μπορώ...

Γυμν:καλά...τότε...Λοιπόν αρχίζουμε !

Εγώ: °_°

Γυμν:θα κάνουνε την άσκηση εμπιστοσύνης αρχικά ...Πάμε ,πρώτα τα αγόρια...

Τέντωσα τα χέρια μου και περίμενα να πέσει ,έπεσε ...

Γυμν:τώρα τα κορίτσια ...

Έκανα δύο βήματα μπροστά ,κάπου βαθιά μου νόμιζα ότι θα με αφήσει να πέσω ,εγώ στην θέση του αυτό θα έκανα ,αλλά εκείνος δεν είναι εγώ ...Έπεσα και με έπιασε .Όσο έβλεπα το χέρι του τόσο θυμώνουν τι είχε γίνει και τόσο ήθελα να τον χτυπήσω για αυτήν την ηλιθιότητα που πήγε και έκανε ,από τα βιβλία που έχω διαβάσει λέει ότι ο άντρας έχει μεγαλύτερο κεφαλι από την γυναίκα ,άρα εξυπνότερο...Στην δική του περίπτωση είναι το αντίθετο ,αν είχε πάθει κάτι σοβαρό ?Οι εικόνες και η συνομιλία μας περνάει από το κεφάλι μου σαν ταινία μικρού μήκους που βλέπουμε συνήθως στο youtube ,γρήγορα επαναφέρομαι στην πραγματικότητα ακούγοντας την γυμναστήρια μας να τσιριζει και να φωνάζει !!!
Κούνησα ελαφρώς το κεφάλι μου και κοίταξα προς το μέρος που ακουγόταν ,η Μερσεντες είχε πέσει κάτω στην άσκηση εμπιστοσύνης...
Φυσικά ,ποιος άλλος ,βέβαια πάω στοίχημα ότι πλήρωσε τον Πέτρο για να την αφήσει και να ΞΑΝΑ γίνει το θέμα του σχολείο...

Γυμν:είσαι καλά ?

Μερσ:όχι...κυρία δεν αισθάνομαι καλά...

Γυμν:έλα να σε πάμε στην νοσοκόμα ..

Η Μερσεντες σηκώθηκε με την βοήθεια της Κλελιας ...

Μερσ:αχ...ζαλίζομαι

Παραπατησε...

Μερσ:Νικοο μου έλα να με βοηθήσεις ...

Ο Νίκος μου έριξε ένα ξερό άχρωμο βλέμμα και πήγε κοντά της ,εκείνη έκανε πως λιποθύμαγε και ο Νίκος την έπιασε ,αφού τελείωσε όλο αυτό το τσίρκο την πήγε στην νοσοκόμα...Είχα μείνει κυριολεκτικά με το βλέμμα της αγελάδας ,μόνο τα κέρατα μου έλειπαν που δεν θα απεργούσαν πολύ αν δεν έκανα κάτι γρήγορα ...

Φαίη:Μια...

Εγώ:ν..ναι...?

Φαίη:είσαι καλά?

Εγώ:ν..ναι...απλά..πάω να αλλάξω!

Φαίη:καλά.α..α..

Πήγα,άλλαξα ,έβγαλα από το ντουλαπακι μου το κινητό μου ,πίεσαν το κουμπί απαλά στην δεξιά πλευρά του κινητού μου και το κινητό κου άναψε επιτρέποντας μου να δω αν είχα κάποιο μήνυμα ...
Τίποτα...ανασηκωσα τους ώμους μου και έφυγα από τα αποδυτήρια ,πήρα από το ντουλαπακι μου το βιβλίο της Φυσικής και πήγα για μάθημα...Καθησαν όλοι στην θέση τους εκτός από την Μερσεντες και τον Νίκο που έλειπαν ,ο Καθηγητής μας έδωσε τα διαγωνίσματα μας ...40% ,όχι καλά...καθόλου καλά...Η ώρα πέρασε βαρετά να μα εξηγει τα λάθος μας ...Κάποια στιγμή άνοιξε η πόρτα και τα μάτια μου καρφωθηκαν προς την πόρτα σε ταχύτητα φωτός ,ήταν η Φαίη ,δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι έλειπε...Το μυαλό μου δεν ήταν στο μάθημα ,δεν θυμάμαι καν ποτε πρόσεξα ...