Ποιος είναι ο μπαμπας μου?

Αποτυχία το ραντεβού...

Ήταν σαν ΒΔΕΛΛΑ που του έπινε το αίμα...Συγκράτησα τα δάκρυα των ματιών μου ,έκανα ένα βήμα πίσω και άκουσα ένα 'κρακ',κοίταξα κάτω και είχα πατήσει το κινητό μου ,το σήκωσα ,πάλι καλά που δεν ράγισε η οθόνη,το έβαλα στην τσέπη μου ,κατέβηκα και στάθηκα ευθεία προς τις θέσεις μας ,τα μάτια του έπεσαν πάνω μου ...Τον κοίταξα και έφυγα τρέχοντας ,δεν είδα αν ξαφνιάστηκε ,αν προσπάθησε να τρέξει πίσω μου ,αν έσπρωξε την ξανθοψηρα ,πάντως μέχρι τώρα δεν βλέπω κανέναν πίσω μου...Τι περίμενα ?Μια ηλίθια είμαι και θα μείνω ,σιγά μην με πρόσεχε ,όχι μόνο το ότι είναι αγόρι αλλά το ότι ανήκει στην ομάδα Ρακμπι ...χαχα...ποια είμαι για να βγαίνω μαζί του!):
Έφτασα στην πολυκατοικία,όλα τα φώτα κλειστά ,τι περίμενα...Στοίχημα ότι όλοι οι πλούσιοι μένουν εδώ...Τόσο βαρετοί!
Μπήκα στο διαμερισμα μου ,ησυχία,καλό αυτό ,δεν ήθελα κανείς να με δει έτσι ,μάσκαρα eyeliner έχουν γίνει ένα κάτω από το μάτι μου φτάνοντας μέχρι και στο μάγουλο μου...Μπήκα στο δωμάτιο μου και κάθησα στην πολυθρόνα ...Σκούπισα τα μάτια μου και.κοίταξα το απυρο...Τόσο πόνο !Δεν ξέρω πως να τον διοχετευσω...Άνοιξα την κασετίνα μου και έβγαλα την ξιστρα μου ,με ενα μαχαιρι αφαίρεσα την βίδα μου κρατούσε μαζί την ξιστρα και το σιδεράκια και αμέσως διαλύθηκε ...Τράβηξα τα μανίκια μου πάνω ,με το δεξί μου χέρι άρχισα να χαραζω το δέρμα μου ,μια για τον καθένα που με πλήγωσε ,μια για κάθε δάκρυ ,μια για κάθε σφαλιάρα.,μια για τον Νίκο και μια για την ξανθοψηρα..Αρχικά οι χαρακιές ήταν απαλές ,γιατί δεν ήξερα πως θα ήταν ,μετά άρχισα να τις κάνω βαθιά ,δεν ποναγα,δεν θυμάμαι καν την λέξη πόνο ,σταμάτησα να πονάω στα 10 μου που καταλάβαινα τα πράγματα καλύτερα ...Πήγα στο μπάνιο ,έβγαλα τα ρούχα μου και μπήκα στο ντουζ,άνοιξα το νερό στο χλιαρό ,ξέπλυνα το αίμα από τα χέρια μου αλλά δεν σταμάταγε ,γύρισα το νερό στο καυτό και εριξα στα χέρια μου ,τώρα σταμάτησε...έβαλα πιτζάμες και ξάπλωσα ,δεν θα κλάψω ,δεν θελω,δεν μπορώ ....βαρέθηκα !Το μόνο που ήθελα τώρα είναι να μπει από την πόρτα ο μπαμπάς μου και να με πάρει μακριά...Όσο πιο μακρυά γίνεται ,να φτιάξουμε τον δικό μας κόσμο ,το δικό.μας παραμύθι,να είμαι η μόνη και μοναδική στην ζωή του και εκείνος να είναι ο μόνος άνθρωπος που θα αγαπώ για πάντα ,θέλω να δω τι θα πει να έχεις πατέρα...Τι θα πει οικογένεια!