Ποιος είναι ο μπαμπας μου?

ούτε ενα τηλέφωνο...

Πήρα ένα ταξί και πήγα σπίτι ,ανέβηκα στο δώματιο μου και ξάπλωσα κοιτώντας το ταβάνι ...
Πέρασαν τρεις μέρες και ακόμα ήμουν στο ίδιο μέρος ,σηκωνομουν μόνο για τουαλέτα ,στην Άρια έδωσα άδεια μια βδομάδα ,της ειπα ότι της δίνει ο μπαμπάς μου,εξάλλου Χριστούγεννα είναι πρέπει να είναι με την οικογένεια της ...Προσπαθώ να πάρω τηλέφωνο τον Μάνο αλλά δεν το σηκώνει ή το έχει κλειστό ,ο μπαμπάς μου δεν με έχει πάρει τηλέφωνο ,σκέφτηκα να τον πάρω εγω αλλά δεν θα αφήσω τον εγωισμό μου στην άκρη ας με πάρει εκείνος...Σηκώθηκα για να πάω στο μπάνιο,το κινητό μου χτύπησε και έτρεξα πίσω ,έψαξα ανάμεσα στα σκεπάσματα να το βρω ,έπεσα πάνω στο κρεβατι και το βρήκα στην άκρη ,γύρισα την οθόνη γιατί υο βρήκα ανάποδα ....ΜΕ ΕΠΕΡΝΕ Ο ΜΑΝΟΣΣ ,γύρισα το κινητό αλλά γλίστρησε από τα χέρια μου και έπεσε στο πάτωμα ,σηκώθηκα και έτρεξα προς εκείνο ,έπεσα στα τέσσερα και το πήρα στα χέρια μου,ουφ...ευτυχώς δεν είχε σταματήσει να χτυπά ,το σήκωσα "ναι?...Μα..Μάνο?" άκουγα μια ανάσα "σε ακούω.." σταμάτησα να ακούω την ανάσα ,κοίταξα την οθόνη του κινητού μου και μου το είχε κλείσει ,τι...τι στο καλό συμβαίνει? Η πόρτα χτύπησε ,κατέβηκα κάτω,άνοιξα την πόρτα και ηταν ένας από τους σωματοφύλακες που με πρόσεχαν "ναι?" ρώτησα χωρίς να ξερω τι θέλει,έβαλε τον ασύρματο στην πίσω τσέπη του...
"εμ..γκουχ...ααα...ο.."
"έγινε κάτι?" ρώτησα "ναι...να...ο...πα...ο πατέρας σας είναι...νεκρος ,(κοιταξε κάτω)λυπάμαι..." μου είπε.
Μου πήρε μερικά λεπτά να καταλάβω τι άκουσα μόλις τώρα ,μα..μα τι;πως;
Ήθελα να κλάψω ,πραγματικά ήθελα ,εξάλλου ηταν ο πατέρας μου ...έπρεπε να κλάψω ,έκλεισα την πόρτα και πήγα στο σαλόνι ...
Ναι αλλά γιατί δεν κλαίω?
λυπάμαι πολύ που πέθανε ,δεν πρόλαβα να νιώσω ότι ηταν πατέρας μου ,πέντε μήνες ζήσαμε μαζί και βλεπομασταν μια φορά κι αν τον μήνα,όλο έλειπε...Πήγα πίσω ,άνοιξα την πόρτα και είδα τους σωματοφύλακες να είναι σε έναν κυκλο μπροστά από τον κήπο και να μιλούν... "ΜΑΞ!" φώναξα τον σωματοφύλακα που μίλησα πριν "μάλιστα κυρία?" με ρώτησε και ήρθε κοντά μου "θέλω η κηδεία να γίνει εδώ !" του ειπα "μάλιστα κυρία ,θα τα κανονίσω όλα μην ανησυχείτε ,αύριο το πρωι θα γίνει η κηδεία " μου είπε "και κάτι ακόμα!"
"ναι?" "πως πέθανε?"
"πήγε για παραλαβή και τον πυροβόλησαν ,ηταν μαζί με την Νάντια ,τον Γιώργο και τον Μάνο!" μου είπε "εκείνοι ,εκείνοι έπαθαν τίποτα ?"
"οχι ,την γλύτωσαν..."
"ενταξει,πήγαινε.." του ειπα ,μπήκα μεσα στο σπίτι και κοίταξα γύρω μου ,τι..τι είμαι εγω ? Ξεκίνησα με μια οικογένεια,ο μπαμπάς μου μας παρατησε,ο πατριός μου με βιαζε,ο πατριός μου σκότωσε την μαμά μου που είχε μείνει έγκυος από τον μπαμπά μου,μετά ο πατριός μου πέθανε από τον μπαμπά μου ,ήρθα εδώ...με...με οικογένεια ,με τον μπαμπά μου και μετά πέθανε κι αυτός ...Είμαι μόνη μου δηλαδή?
Δεν έχω τίποτα...
Ξάπλωσα στο κρεβατι μου και κοίταξα τον τοίχο ,κάθησα όλη την μέρα να κοιτώ τον τοίχο και κάπως έτσι με πήρε ο ύπνος...Έχω τόσα να σκεφτώ που δεν μου φτάνει η μέρα,η ζωή μου...
"ξυπναα ΜΙΑΑΑ"
Δύο χερια με ακουμπουσαν και με ταρακουναγαν... "ξύπνησα...ξύπνησα.."
Άνοιξα τα μάτια μου και είδα την Άρια με μαύρα ρούχα από πάνω μου "τι..τι έγινε?" ρώτησα την Άρια ,σηκώθηκα και κάθησα στην άκρη του κρεβατιού "πρέπει να πάμε στην κηδεία του πατέρα σου" μου ειΠΕ και μου ετριψε την πλάτη "εσύ τι κανείς εδώ?" την ρώτησα ,"με ειδοποίησε ο Μαξ" μου ειπε "ήξερα ότι δεν θα έχεις ρούχα καλά ,γι'αυτό σου αγόρασα αυτό " πρόσθεσε και μου έδειξε την ντουλάπα,κοίταξα και είδα κρεμασμένο ενα μαύρο φόρεμα..."ευχαριστω.."της ειπα ,σηκώθηκα από το κρεβατι και πήγα μπροστά από το φόρεμα ,το άγγιξα,ηταν αρκετά μαλακό,πρέπει να ηταν μετάξι..."συλλυπητήρια "μου ειπε και έκλεισε την πόρτα πίσω της..