Ποιος είναι ο μπαμπας μου?

Κι άλλη κηδεία...

Πήρα μια ανάσα...λοιπόν έτοιμη ,άνοιξα την ντουλάπα και κοιταχτηκα στον καθρέφτη ,εστρωσα με τα χέρια μου το φόρεμα καλύτερα πάνω μου και φόρεσα τα μαύρα παπουτσακια μου ...Κοιταχτηκα άλλη μια στον καθρέφτη ...Έκλεισα την ντουλάπα και πήγα προς την πόρτα ,την άνοιξα και βγήκα έξω ,άναψα το κινητό μου και η οθόνη άναψε ,κανένα μήνυμα ,εσφυξα τα χειλι μου και τον πήρα τηλέφωνο 'τουυυυτ,τουυυυτ,τουυυυτ,τουυυυτ....αφήστε μήνυμα μετά τον ήχο :εεε...δεν ξερω αν το ξέρεις αλλα σήμερα είναι...η κηδεία του μπαμπά μου...εμ..και ήθελα να ξερω αν θα έρθεις ...βασικά θα ήθελα να έρθεις,τέλος πάντων απλά πάρε με' έκλεισα το τηλέφωνο και κατέβηκα κάτω ..."έλα μας περιμένουν οι σωματοφύλακες" μου είπε η Άρια ...
Βγήκαμε έξω και το μαύρο τζιπ που συνήθως επερνε ο πατέρας μου για να με πάει βόλτα τώρα ηταν έξω από το σπίτι μου για να με πάει σε εκείνον για μια τελευταία φορά...Μπήκα μΕΣΑ και η Άρια κάθισε δίπλα μου "Άρια...γιατί ήρθες?" την ρώτησα "χαχα τι ερώτηση είναι αυτή ,για σένα και για το αφεντικο ,τον εκτιμούσα πολύ..." μου ειπε,γύρισα το κεφάλι μου και κοίταξα έξω ,μετά από ενα τέταρτο το τζιπ σταμάτησε ...
Η εκκλησία ηταν γεμάτη κόσμο,κόσμο με μαύρα ,κατέβηκα από το αυτοκίνητο ,μπροστά μου περπαταγε ο Μαξ και πίσω μου ένας άλλος που νομίζω ότι τον έλεγαν Όγκουστ,δίπλα μου περπαταγε η Άρια ,με κοίταγα όλοι ,μόλις μπήκα μέσα όλοι μπήκαν μέσα ,κάθισα και κάθισαν όλοι ,κάθισα στην πρώτη θέση ,μπροστά ηταν το φέρετρο κλειστό ,υπήρχαν εφτα θέσεις ,στην μια καθόμουν εγω,στην άλλη ο Μαξ ,η Άρια
ο Γιώργος ,ο Όγκουστ και η Νάντια ...
Υπήρχε μια θέση ,μια κενή θέση και ηταν δίπλα μου...
"συγνωμη να καθίσω?" με ρώτησε ο Στέφαν ,κοίταξα προς την πόρτα "ναι...ναι"

Η διακόσμηση στην εκκλησία γύρω από το φέρετρο είναι απλή μερικά άσπρη λουλούδια γύρω γύρω και μια εικόνα πίσω από το φέρετρο στερεωμένη,το φέρετρο ηταν μαύρο ,η Άρια μου ειΠΕ ότι είναι σαν έθιμο ,όλοι όσοι έχουν σχέση με την δουλειά που έκανε ο πατέρας μου είχαν μαύρο φέρετρο ,ο παπάς βγήκε και άρχισε να ψελνει...Επίσης υπήρχε κι άλλο ενΑ έθιμο,κάποιος από την οικογένεια στο τέλος έπρεπε να πει κάποια λόγια και μαντέψτε ήμουν εγω...έτσι κι αλλιώς δεν είχε άλλον..
"ας ανέβει η κόρη του αποθανουντας να πει δύο λόγια " ειΠΕ ο παπάς και έφυγε...
Μπροστά από το φέρετρο υπήρχε ένα βάθρο ,σηκώθηκα ,
έστρωσα το φόρεμα μου και περπάτησα μέχρι εκει,
χτύπησα το μικρόφωνο με το δάχτυλο μου,έβγαλα ενΑ χαρτί από την τσέπη της ζακέτας μου που υποτίθεται ηταν ο λόγος μου που δεν έγραψα ,οπότε είχα ενΑ λευκό χαρτί ...Άνοιξα το χαρτί και το ακούμπησα πάνω στο βάθρο "εμ...κανονικά έπρεπε να πω κάποια λόγια που να δείχνουν ποιος ηταν ο πατέρας μου αλλά δεν τον ήξερα καλά ,σε αυτόν τον άνθρωπο είδα τον πατέρα,τον σωτήρα ,με βοήθησε πολύ και τον αγαπούσα ,δεν είχαμε πολύ χρόνο και εύχομαι να είχαμε κι άλλο ...κάποιοι λένε ότι όλοι πάμε στις κηδείες τους όταν έρθει εδώ ,αν είναι εδώ θέλω απλά να του πω ότι αργά ή γρήγορα όπως όλοι ξέρουν θα πεθάνουμε ,θα πεθάνω ,τότε θα έχουμε χρόνο " κατέβασα το κεφάλι μου και πήγα πίσω στην θέση μου...
Η κηδεία τελείωσε και όλοι πέρασαν να με χαιρετήσουν ,σχεδόν δεν ήξερα κανέναν ...
"ελάτε ,πρέπει να σας πάμε σπίτι " μου ειπε ο Μαξ ...Δεν έχω ιδέα τι θα γίνει με εμένα ,είμαι 17,5 και έχω άλλους τέσσερις μήνες μέχρι να ενηλικιωθώ,έχω παρατήσει το σχολείο και δεν έχω καν κηδεμόνα ...Ο καιρός χάλασε και άρχισε να βρέχει ,βγήκα έξω "εε παιδιά !!έχετε κάπου να μείνετε ?" ρώτησα την Νάντια και τον Γιώργο που καθόντουσαν πιό κει "ο..οχι..." "ελάτε!" τους ειπα και τους χαμογέλασα...
Ο Μαξ ανοιξε μια μαύρη ομπρέλα και την έβαλε απο πάνω μου ,περπάτησα μέχρι το τζιπ,άνοιξα την πόρτα "εντάξει'' ειπα στον Μαξ και τον έδιωξα από δίπλα μου ,γύρισα και κοίταξα γύρω γύρω ,είχα μια περίεργη αίσθηση ότι ο Μάνος είναι εδώ αλλά δεν είναι...Γύρισα πάλι κανονικά και μπήκα μΕΣΑ κλείνοντας δυνατά την πόρτα και κολλωντας πανω της...Μέχρι το σπίτι δεν έβγαλα κουβέντα ,μΕΣΑ στο αυτοκίνητο υπήρχε απόλυτη ησυχία ,μόνο τα πετάλια ακουγοντουσαν όταν φρεναρε και πατάτε συμπλέκτη ο Μαξ ,η Άρια έκανε μια προσπάθεια και ανοιξε το ράδιο ,από την έκφραση μου κατάλαβε ότι δεν μου άρεσε αυτό και το έκλεισε ,την θέση του Όγκουστ στο αυτοκίνητο είχε πάρει η Άρια και πίσω ήμουν εγω με τα παιδιά ,μετά από κάποια φανάρια φτάσαμε σπίτι,την πόρτα μου ανοιξε ένας σωματοφύλακας που ηταν στο σπίτι "πάμε!" τους ειπα και τους έδειξα το σπίτι