Ποιος είναι ο μπαμπας μου?

Η κηδεία ...

Μάνου pov
Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τα παιδιά να με κοιτούν "τρέχει κάτι?" τους ειπα "εσύ θα τρέχεις όταν ξυπνήσει "ειπε ο Κώστας "χαχαχα?γέλασε ο Γιώργος"σκάστε βρε βλαμμένα "ειπε η Νάντια ...Πήγα να Τεντωθω αλλά το ένα μου χέρι ηταν πλακωμενο ,κοίταξα και είδα την Μια στην αγκαλιά μου ..."ΟΧ!"Ειπα..."πάμε στην κουζίνα να φτιάξουμε πρωινό ,εσύ ΞΥΠΝΑ την " ειΠΕ η Νάντια σπρώχνοντας τα αγόρια στην κουζίνα...Τώρα τι κάνω ;

Stop pov
"Μιιι...ιιι...ααα..ααα"της ειπα με ήρεμη φωνή .."μμ.."ειπα "άλλο λίγο " "Μια πρέπει να ξυπνήσεις,σήμερα είναι η κηδεία.. " μου είπε,άνοιξα τα μάτια μου σιγά σιγά και είδα τον Μάνο ,ήμουν στην αγκαλιά του ...OMG !
Τα μάτια μου πετάχτηκαν κυριολεκτικά,ο Μάνος μου χαμογέλασε με το γνωστό στραβό του χαμόγελο ,πήρε τα χέρια του από πάνω μου ,ξεμπλεξε τα πόδια του από τα δικά μου και σηκώθηκε ,όπως σηκώθηκε πήρε την κουβέρτα μαζί του ,τότε μου ήρθε μια ανατριχίλα και κατάλαβα ότι ηταν το μπλουζάκι που φορούσα που είχε ανέβει λίγο πιό πάνω  ,τα μαγουλα μου κοκκινησαν και αμέσως το κατέβασα  σηκώθηκα και πήγα στο μπάνιο ,φόρεσα τα χθεσινά μου ρούχα και πήγα στην κουζίνα που ηταν όλοι μαζεμένοι ..."καλημέρα" τους ειπα ,τράβηξα την καρέκλα και κάθησα "καλημέρα " μου είπαν όλοι πάνω κάτω την ίδια στιγμή..."κοιμήθηκες καλά ?" μου ρώτησε  η Νάντια ,ο Γιώργος και ο Κώστας χασκογελασαν..."εμ...όχι τόσο καλά..." ειπα λόγω του εφιάλτη που είχα ..."εσείς ?" ρώτησα για να αλλαξω την κουβέντα και να πάρω την προσοχή από πάνω μου  "μια χαρά "ειπε η Νάντια και έκλεισε το μάτι στον Γιώργο ,"εγω ξεραθηκα,δεν κατάλαβα τίποτα " είπε ο Κώστας ...φάγαμε πρωινό και μετά μιλήσαμε για τον πατέρα μου.."ξέρεις δεν διαλέξαμε αυτόν τον δρόμο .."μου ειπε η Νάντια "δηλαδή ?"την ρώτησα απευθυνομενη σε όλους "εμένα ο μπαμπάς σου με έσωσε ,η θα δούλευα για εκείνον ή θα εμένα στο δρόμο ,ξέρεις είμαι ορφανή οπότε δεν είχα επιλογή "μου είπε
Ντριιννννν το κινητό μου χτύπησε ,το έβγαλα από την τσέπη και το σήκωσα χωρίς να δω ποιος ηταν "μπαμπά ?" ειπα περιμένοντας να ακούσω από την άλλη γραμμή την ήρεμη βαριά φωνή του πατέρα μου να μου πει ότι όλα είναι καλά με την κηδεία ..."μάντεψε πάλι !" μου ειπε μια γνωστή φωνή "που βρήκες το νούμερο μου ?" του ειπα "οποίος ενδιαφέρεται μαθαίνει..."μου απάντησε "θα σε σκοτώσω για αυτό που έκανες στην μαμά μου μπαστ***ε" του ειπα χάνοντας τελείως την αίσθηση του χρόνου ...
"αν με αφήσεις να σε γαμ**ω τότε θα σε αφήσω να με γρατσουνισεις στην πλάτη μου "μου ειπε "είσαι τόσο αηδιαστικός,μόνο που σε σκέφτομαι μου έρχεται εμετός ,προτιμάω να πεθάνω  παρά να σε αγγίξω "  "μην φοβάσαι και έτσι θα γίνει "μου ειπε και το έκλεισε...Κάθησα στην καρεκλα ξανά  ,από το μυαλό μου πέρασε ότι μου έχει κάνει ο Λουκάς,κάθε στιγμή  ,ότι έκανε στην οικογένεια μου ,την μαμά μου ,την ζωή μου ,με έχει καταστρέψει ,το να με σκοτώσει θα ηταν δώρο ,το δώρο του για εμένα ...Δεν είχα αλλά δάκρια ,είχα στεγνώσει ,δεν μπορώ να κλάψω αλλο βαρέθηκα ,βαρέθηκα την ζωή μου ,τον τρόπο ζωής μου ,κουράστηκα,το μόνο που θέλω είναι να πεθάνει..."αυτός ηταν ?" με ρώτησε ο Κώστας "ναι..."ειπα και ήπια μια γουλιά καφέ κοιτώντας το απειρο .." πρέπει να ετοιμαστεις για την κηδεία ,είναι 7.00 ,πρέπει να είμαστε στην εκκλησία 7.30 " μου είπε η Νάντια και έβαλε με μερικά ποτήρια στον νεροχύτη "θα έρθετε και εσείς έτσι ?" τους ρώτησα "φυσικά "ειπε ο Κώστας "πρέπει να πάω από κάτω ,δεν έχω ρούχα "ειπα κοιτάζοντας την Νάντια "το έχει προβλέψει ο πατέρας σου ,στο δωμάτιο μου υπάρχει ένα μαύρο φόρεμα και μαύρα παπουτσακια"μου ειΠΕ η Νάντια και της χαμογέλασα "ωραία"ειπα "θα έρθω και εγω για να αλλάξω"μου είπε η Νάντια...Πήγαμε στο δωμάτιο της και αλλάξαμε ρούχα ,το φόρεμα ηταν μέχρι το γόνατο μου και όχι πολύ στενό ,θα έλεγα ακριβώς το νούμερο μου ,έπιασα τα μαλλιά μου μια αλογοουρά ,φόρεσα τα παπουτσακια και φόρεσα την μαύρη πλεχτη ζακέτα που μου έδωσε η Νάντια.Βγήκαμε έξω από το δωμάτιο και τα αγόρια ηταν κι όλες έτοιμα και οι τρεις με τζιν ,ο Κώστας φόραγε μαύρη μπλούζα και ο Γιώργος με τον Μάνο μαύρο πουκάμισο "πάμε?"ειπε ο Γιώργος κουνώντας στον αέρα τα κλειδιά ,άνοιξε την πόρτα και τον ακολουθήσαμε μέχρι το γκαραζ,μπήκαμε στο αυτοκίνητο και μετά από λίγη ωρα και πολλά φανάρια φτάσαμε έξω από την εκκλησία ,ο πατέρας μου ηταν απ'έξω ,πήγαμε κοντά του ..."πάμε μέσα ,θα αρχίσει όπου να'ναι "μου ειπε ο πατέρας μου και με έπιασε από την μέση ...Περασαμε από την πόρτα της εκκλησίας και τα μάτια μου έπεσαν κατευθείαν στο φέρετρο που ηταν στην μέση της εκκλησίας ,τα πόδια μου λύγισαν και τα πρώτα δάκρυα άρχισαν να κυλούν από το πρόσωπο μου "είσαι καλά ?" με ρώτησε ο πατέρας μου "ναι,μια χαρά..."του απάντησα ,περπατήσαμε και καθησαμε στις πρώτες θέσης ,η λειτουργία άρχισε και ο κόσμος άρχισε να έρχεται ,τα μάτια μου δεν σταμάτησαν να τρέχουν ,ήθελα να σηκωθώ ,να φωνάξω και να χτυπηθω μέχρι να μην έχω άλλη δύναμη και να λιποθυμησω,γυρνάω δεξιά μου και βλέπω τον Λούκα να με πλησιάζει ,έρχεται και κάθεται δίπλα μου,γυρνάω από την δεξιά πλευρά και βλέπω τον μπαμπά μου κόκκινο "τι θα κάνουμε ?" του ψιθύρισα "συγκρατήσου ,ότι είναι να πάθει θα το πάθει σήμερα "μου ειπε,με καθησύχασε αυτό αλλά όχι όσο να μην σκέφτομαι την εκδοχή να σηκωθώ και να τον χτυπήσω ...Η κηδεία τελείωσε και μετα ερχόντουσαν όλοι για να μας που συλλυπητήρια...
Ήρθαν όλοι οι συμμαθητες μου μέχρι και η Μερσέντες ,πήγαμε στο νεκροταφείο και την έθαψαν ,όλοι έφυγαν και έμειναν εγω , ο μπαμπάς μου,ο Γιώργος,ο Κώστας,η Νάντια και ο Μάνος ,έμεινα λίγο μόνη μου στον τάφο για να μιλήσω με την μαμά μου ,μια τελευταία φορά ,έπεσα στα τέσσερα,αγκάλιασα τον τάφο της και έκλαψα "γιατί μαμά ?" Είχα φορτωθει τόσο συναισθηματικα που μετά από κάποια στιγμή δεν μπορούσα να αρθρωσω λεξη..."έτσι μ'αρέσει να σε βλέπω "μου ειπε μια γνωστή αηδιαστικη φωνή...Σήκωσα το κεφάλι μου και τον είδα ,σηκώθηκα απάνω και του έριξα σφαλιάρα "ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΕΡΧΕΣΑΙ ΕΔΩ ?"του φώναξα "α...να ήθελα να πω ένα γεια στην γυναίκα μου " "ΕΙΣΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟΣ" "γι'αυτό σου αρέσω "μου είπε "τι θες εδώ ?"του ειπε ο Μάνος ,ο Λουκάς γύρισε το κεφάλι του και τον κοιταξε από πάνω μέχρι κάτω "αα...το...καινούργιο αμόρε?εσύ την καπνίζεις τώρα?" ειπε στον Μάνο γελώντας "φύγε τώρα !"του ειπε ο Μάνος "μην την ξανά ενοχλήσεις"πρόσθεσε "πωω...την αγαπάς έτσι ;χαχα...την αγαπάς...σου κάθεται καθόλου ή στο παίζει δύσκολη ,πάντως όταν την βιαζα ηταν άγρια " είπε βάζοντας τα χέρια στην τσέπη του ,ο Μάνος πήγε πιό κοντά του και του έριξε μπουνιά ,ο Λουκάς σκούπισε την μύτη του που είχε ματώσει και γέλασε..."τι θα με δείξεις κι όλες αγοράκι?"  "όχι αλλά μπορώ να σε σκοτώσω " του ειΠΕ και έβγαλε ένα όπλο πίσω από το πουκάμισο του "οπα οπα ηρέμησε φίλε !"του ειπε ο Λουκάς κουνώντας τα χέρια του πάνω κάτω "δεν είμαι φίλος σου ,αλλά μπορείς να γίνεις με τον Αγιο Πετρο"του ειπε ο Μάνος σημαδευωντας τον ...ΜΠΑΜ!Ακούστηκε ,κοίταξα τον Μάνο με ορθάνοιχτα μάτια ,ο Μάνος γύρισε το κεφάλι του και είδε πίσω του τον μπαμπά μου να κατεβάζει το όπλο του ...
"ηταν κάτι που έπρεπε να κάνω εγω"ειΠΕ ο μπαμπάς μου και έβαλε το όπλο του μέσα από την μαύρη του καμπαρντινα...Μετά ήρθε ο αντρας που μου είχε φέρει φαγητό μαζί με έναν άλλον και έθαψαν τον Λούκα λίγο πιό πέρα "αν μας καταλάβουν" ειπα στον μπαμπά μου "μην ανησυχεις κανείς δεν θα καταλάβει κανεναν"με καθησύχασε ...Ελπίζω ο Μανος να μην κατάλαβε την τελευταία πρόταση του Λούκα ή να μην την άκουσε,δεν θελω να το μάθει ποτέ κανείς !Χαίρομαι που τελείωσε όλο αυτο ,τον μισούσα ,τον μισώ και θα τον μισώ για το υπόλοιπο της ζωή μου,χαίρομαι που δεν θα τον ξανά δω ποτέ μου ,που δεν θα του ξανά μιλήσω ποτέ μου ,μακάρι να τα ξεχάσω όλα και να κάνω μια καινούργια αρχή..."έλα θα σε πάω στο καινούργιο σου σπίτι "μου ειπε ο μπαμπάς μου έγνεψα καταφατικά και τον ακολούθησα μέσα στην μαύρη bmw...Φτάσαμε στο αεροδρόμιο "τι κάνουμε εδώ ?" ρώτησα τον μπαμπά μου "θα σε πάω σπίτι "μου ειπε και κου έδειξε την κατεύθυνση προς το αεροπλάνο...Βγήκα από το αυτοκίνητο και μπήκα στο αεροπλάνο,κάθησα στην δεύτερη θέση ,μπήκε μέσα και ο μπαμπάς μου και ξεκινήσαμε για το σπίτι "τα παιδιά δεν θα έρθουν ?"ρώτησα "όχι...πρέπει να μείνουν εδώ ,η δουλειά τους είναι εδώ ,μην ανησυχεις σε καποιους μήνες θα μας επισκεφτούν για να μάθω τα νέα από την δουλειά που του έβαλα ,τα τηλέφωνα δεν είναι ασφαλής..."μου απαντησε

Μετά από 4 μηνες
Ζω στην Ισπανία με τον μπαμπά μου σε μια βίλα ,έχω ξεχάσει τα πάντα και πάω σχολειο σε ένα κολέγιο ,φίλους δεν έχω ακόμα αλλά δεν αγχώνομαι ,θα βρω,εφιάλτες έχω ακόμα αλλά όχι κάθε βράδυ ,μόνο όταν σκέφτομαι την μαμά μου ή τον Λουκα  ...Είναι 21.00 το βράδυ και ετοιμαζόμαστε με τον μπαμπά μου να φάμε ,το κουδούνι χτυπά και μετά απο λίγο η πόρτα της τραπεζαρίας ανοίγει και μπαίνει η Νάντια ,σηκώνομαι και τρέχω να την αγκαλιάσω "ΝΑΝΤΙΑΑ!" "μου ελειψες"μου ειπε και με έσφιξε πιό πολύ ,μετά μπήκε ο Κώστας και ο Γιώργος ,τους αγκάλιασα μαζί "πόσο χαίρομαι που σας βλέπω "τους ειπα "και εμεις" μου ειπε ο Κώστας "πωπω για να σε δω ,πω πω ομορφυνες!!" "χαχα ευχαριστώ και εσύ "του ειπα ,κοίταξα την πόρτα περιμένοντας να μπει ο Μάνος αλλά δεν έμπαινε ...."ήρθατε εδώ και με παρατησατε με τις βαλίτσες "σήκωσα το κεφάλι μου και είδα τον Μάνο ,χαμογέλασα και έτρεξα πάνω του ,τον αγκάλιασα και εκείνος το ίδιο "μου ελειψες "μου ειπε με σοβαρή φωνή "κι εμένα "του απάντησα γρήγορα ,δεν ήθελα να το αφήσω από την αγκαλιά μου ,μου είχε λήψει τόσο πολύ ,θα μπορούσα να μείνω μήνες στην αγκαλιά του ,ηταν τόσο ωραία και ομορφα...Τον άφησα "καθίστε "τους ειπε ο μπαμπάς μου δείχνοντας το τραπέζι ...

Αλοχααα ανέβασα ένα αρκετό παρτ για να διαβασετε !!!