Ποιος είναι ο μπαμπας μου?

συγκατοικιση...

Εγώ:τι έγινε?κάτι με τον Λούκα ?

Ντέιμον:έλα πάμε ,κάτι θυμήθηκε...

Εγώ:πάμε...

Ο Ντέιμον πλήρωσε και φυγαμε για το νοσοκομείο...Τα χέρια μου μηρμηγκιαζανε,ετρεμα και δεν ένιωθα τα πόδια μου ,μου ερχόταν να βαλω τα κλάματα ,νόμιζα ότι θα έμενε έτσι για πάντα...Φτάσαμε και πηγαμε στο δωμάτιο του γρήγορα...

Εγώ:μαμά...όλα καλά?

Μαμά:θυμήθηκε...Έχει ελπίδες!!!

Εγώ: ... /:

Ντέιμον:είναι καλά τώρα,θυμάται τα πάντα?

Μαμά:όχι...

Εγώ:ουφ...

Ντέιμον:τότε τι?

Μαμά:θυμήθηκε ότι οι γονείς του έχουν πεθάνει σε αυτοκινητιστικο ατύχημα...

Εγώ:οι γιατροί τι είπαν?

Μαμά:έχει ελπίδες !!!(:

Εγώ:μακάρι να (σαπίσει στην κόλαση )γίνει καλά...

Ντέιμον:που είναι τώρα ?

Μαμά:του κάνουν κάποιες εξετάσεις...

Ντέιμον:λοιπόν εγώ θα πεταχτώ για λίγο στο ξενοδοχείο και θα γυρίσω...

Μαμά:δεν σου είπα να φύγεις από το ξενοδοχείο και να έρθεις σπίτι? Έχουμε χώρο!

Ντέιμον:Μπα...δεν θέλω να σας ξεβολεψω...

Μαμά:έχουμε ξενώνα...δεν ξεβωλευεις κανέναν...

Εγώ:  -_-

Ντέιμον:δεν το βρίσκω καλή ιδέα...

Μαμά:αν συνέλθει ο αδερφός σου και μάθει ότι σε άφησα στο ξενοδοχείο τι θα πει...?Θες να με χωρίσει ;

Ντέιμον:καλά...καλά...θα έρθω...

Μαμά:λοιπόν μην χάνεις στιγμή !Πήγαινε μάζεψε τα πράγματα σου και μετά πήγαινε σπίτι...

Ντέιμον:καλά..εμ..Μια θα περάσω να σε πάρω να πάμε μαζί...

Εγώ:οκ...[:

Από τη μια μου φαίνεται καλή ιδέα ,δεν θα είμαι μόνη μου ,δεν θα φοβάμαι ποια ...αλλά από την άλλη δεν θα έχω άνεση στο σπίτι....Τέλος πάντων αυτό θα είναι για λίγες μέρες ,σίγουρα όπου να ναι θα φύγει ,για πόσο θα λυπεί από την δουλειά του...

Μαμά:λοιπόν πως πάει με το σχολείο;

Εγώ:όλα καλά,μην ανησυχείς ,εσύ ποτέ θα έρθεις σπίτι ?