Ποιος είναι ο μπαμπας μου?

Ο Μάνος πίσω...

Μάνος:τι κανείς εδώ?

Σήκωσα το κεφάλι μου

Εγω:Μάνο?εσύ...εσύ  τι κανεις εδώ ;

Μάνος:γύρισα...

Ήρθε και κάθισε δίπλα μου ...

Εγω:γιατί ήρθες εδώ ;

Μάνος:και που να πάω;Με τα παιδιά έχω μαλώσει ,δεν μιλάμε...

Εγω:γιατί;

Μάνος:ε...πριν φύγω τα τσιγκρουσαμε και ηταν ένας παραπάνω λόγος να φύγω...

Εγω:και που θα μείνεις τώρα ?

Μάνος:σήμερα ...εδώ...

Μου είπε και κοιταξε γύρω γύρω ...

Εγω:μόνος σου..?

Μάνος:ναι..μάλλον..εσύ τι κανείς εδώ και κυρίως γιατί κλαις ?

Εγω:τι..;(σκούπισα τα μάτια μου )α..αυτό...δεν το κατάλαβα...έτσι...το τραγούδι με συνεπήρε.

Μάνος:σίγουρα;

Εγω:όχι...μαλωσα με την μαμά μου..(πάλι ψέματα !)

Μάνος:ω...λυπάμαι...θα τα ξανά βρείτε μην ανησυχείς!

Εγω:όλα καλά...

Η μουσική σταμάτησε και αντικαταστάθηκε από τον ήχο που με καλούν...το κοίταξα και το άφησα πάλι ...

Μάνος:η μαμά σου ?

Εγω:όχι ,είναι ...το..
..το...αγόρι μου

Μάνος:τότε πρέπει να το σηκώσεις...

Εγω:ε...ένταξη...

Έσυρα την οθόνη και τοποθετησα το κινητό μου πάνω στο αυτί μου ...

Εγω:ναι;

Νίκος:που είσαι μωρό μου ?

Εγω:ε..(ξεροκαταπια)σπίτι...

Νίκος:είσαι καλά ?

Εγω:ένιωθα λίγο άρρωστη...Θα σε πάρω σε λίγο εγω../:

Το έκλεισα και κοίταξα τον Μάνο με στραβό χαμόγελο ...

Εγω:εγω...θα φύγω ...έχω αυτήν την δουλειά...

Μάνος:γεια !

Βγήκα από το Θέατρο και τα μαγουλα μου πήραν το χρώμα κόκκινο ,ποιος ξέρει τι θα νομίζει...Λυπει τόσο καιρό και έχει ομορφινει υπερβολικά ,δεν υπήρχε στιγμή που να μην ντρεπόμουν να τον κοιτάξω ...Το όλο θέμα με τον Νίκο με έχει κουράσει ,τελικά δεν Ρον αγαπώ ηταν ένα καπρίτσιο μου επειδή μου άρεσε τόσο καιρό αλλά εγω δεν του άρεσα,ίσως επειδή ηταν το πρώτο αγόρι που μου άρεσε ,που με έκανε να καταλάβω ότι μπορώ να αγαπήσω...Εδώ και τέσσερα βραδια μου συμβαίνει το ίδιο ,κοιμάμαι με το ψαλίδι και πετάγομαι στον ύπνο μου ,κάθε βράδυ ο ίδιος εφιάλτης,ο Λουκάς από χτες πάει στην δουλειά του κανονικά ,σήμερα το πρωί ξύπνησα και πήγα στην κουζίνα ,η μάμα μου έπινε καφέ ,η κοιλιά της έχει αρχίσει και σχηματιζεται...

Εγω:καλημέρα!

Μαμά:καλημέρα κοριτσάκι μου...

Κάθησα στο τραπέζι..

Εγω:μπορούμε να μιλήσουμε ?

Μαμά:φυσικά ...πες μου !

Εγω:ποιανού είναι το παιδί ?

Μαμά:τι εννοείς ,πιο παιδί?

Εγω:το δικό σου...

Μαμά:τι ερώτηση είναι αυτή ,του Λουκά...

Εγω:μαμά..ξέρω ότι δεν είναι δικό του...

Μαμά:τι είναι αυτά που λες...

Σηκώθηκε και άφησε την κούπα στον νεροχύτη ...

Εγω:μαμά...

Μαμά:καλά...καλά...θα σου πω ,αλλά όχι εδώ ,θα περάσω μετά από το σχολείο σου και θα πάμε για φαγητό...εκεί θα σου μιλήσω...

Σηκώθηκα από το τραπέζι ,άλλαξα ρούχα και πήγα σχολείο...Μπαίνω από την εξώπορτα και βλέπω τον Νίκο να μιλά με κάποια αγόρια ,κοντεύω εκεί και τον σκουνταω...

Εγω:μπορούμε να μιλήσουμε ?

Νίκος:χαχα..ναι ρε μαλακές...Οπ!μωρό μου,ναι μιλά μου ...

Εγω:ιδιαίτερος ?

Νίκος:δεν πειράζει μιλα εδώ ,τα παιδιά είναι φίλοι μου...

Εγω:καλά...θέλω να χωρίσουμε...

Νίκος:οκ..οπα!τι;γιατί;

Εγω:θέλω να χωρίσουμε...

Οι φίλοι του:οοοοο....

Νίκος:γιατί;

Εγω:απλά δεν μου αρέσεις πια...

Γύρισα την πλάτη μου και περπάτησα ,βγήκε μπροστά μου και με σταμάτησε !

Νίκος:ένα λεπτό μωρό μου...τι εννοείς δεν σου αρέσω ;δεν γίνεται αυτό !

Εγω:γίνεται...απλά τέλος !

Νίκος:εσύ χάνεις !!!

Τον αγνόησα και συνέχισα να περπατώ...