Ποιος είναι ο μπαμπας μου?

Το Comeback Μερσεντες...

Όπως θυμάστε εγώ και ο Νίκος είμαστε στην ίδια ομάδα ,πάντα ερχόταν τελευταίος ή αργοπορημένος ,αλλά αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά ,μόλις σταμάτησε να ηχιει το κουδούνι μπήκε από την πόρτα με τα βιβλία στο χέρι ...Με κοίταξε και μου χάρισε απλόχερα ένα μεγάλο ωραίο χαμόγελο που θα έκανε οποία κοπέλα ήταν στην θέση μου να του χαμογελάσει ή να καθίσει και να τον χαζεύει μέχρι κάποιος να την σκουντηξει ,ένιωσα όπως ένα μικρό παιδάκι θέλει να παίξει αλλά βρέχει και εκεί που δεν το περιμένει βγαίνει ήλιος και κάνει σαν χαζοχαρουμενο τρέχοντας έξω για να παίξει...Ήρθε κοντά μου και κάθησε ...Άφησε το βιβλίο του μπροστά του και ανακαθησε στο σκαμπό.

Νίκος:Γεια !

Εγώ:γεια..

Γύρισε το σκαμπό του ώστε να με κοιτα,έβαλε τα χέρια του στο σκαμπό μου και με γύρισε ώστε να με έχει απέναντι...

Νίκος:Θα αργήσει για λίγο ο Καθηγητής ...

Εγώ:δεν το ήξερα...αλλά δεν με πηραζει θα περιμένω..

Νίκος:τότε θα μείνω και εγώ ...

Εγώ:δεν χρειάζεται μπορείς να πας έξω..

Νίκος:πάμε μαζί ...

Εγώ:έξω?

Νίκος:ναι να πάμε μια βόλτα μέχρι να έρθει ο Καθηγητής...

Εγώ:εμ...δεν ξέρω...

Νίκος:γιατί όχι ?

Εγώ:καλά πάμε...(:

Βγήκαμε από την αίθουσα και κατευθυνθήκαμε προς τις εξέδρες του Ρακμπι ,στη διαδρομή πολλά μάτια μας παρακολουθούσαν και πολλά στόματα ψιθυρίζαν,αλλά δεν με ένοιαζε ,το μόνο που με ενοιαζε ήταν ο Νίκος που περπαταγε δίπλα μου...
Φτάσαμε στις εξέδρες ,περπαταγε μπροστά μου ,κάποια στιγμή σταμάτησε περίπου στην μέση και κάθησε ,κάθησα δίπλα του με αρκετή απόσταση ...
Νίκος:λοιπόν?

Εγώ:τι ;

Νίκος:Τι θα κανεις το Σάββατο ?

Εγώ:τι εννοείς ?

Νίκος:σε ρωτάω αν θες να βγεις μαζί μου...

Εγώ:(κοίταγα με τα μάτια μου δεξιά αριστερά και έπερνα γρήγορες ανάσες ,κατάπια και του απάντησα )έχω κανονίσει...

Νίκος:Σήμερα ?

Εγώ:δεν έχω τίποτα....

Νίκος:δλδ όλα οκ..?

Εγώ:ναι...

Νίκος:θα μου δώσεις το νούμερο σου για να δε πάρω ?

Εγώ:ναι...69********..

Νίκος:νομίζω ο καθηγητής θα έχει πάει τώρα..

Σηκώθηκα και μετά εκείνος ,περπάταγα μπροστά και εκείνος με ακολουθούσε ,φτάσαμε στην τάξη ,την ώρα που πέρναγα την πόρτα άκουγα γέλια ,γνωστά γέλια !

Εγώ:Μερσεντες ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΚΕΙ!!!

Μερσ:αναρωριωμασταν τι έχεις στο μπλοκ σου...

Νίκος:με ποιο δικαίωμα ?

Μερσ:ωωω...έλα Νικολάκη μην εκνευρίζεσαι δεν σου πάει...Εξάλλου κοίτα τι ωραία ζωγραφιά σου...

Γύρισε το μπλοκ προς εμάς και το κράτησε ψηλά !Νιώθω ΤΟΣΗ ντροπή ...Σχεδόν έχω κοκκινησει..Έσκυψα το κεφάλι μου προφανώς ντροπιασμενη...

Νίκος:μμ...εμένα μου φαίνεται ωραία...

Σήκωσα το κεφάλι μου και το χαμόγελο της Μερσεντες ,της Ελένης και της Κλελιας εξαφανίστηκε και την θέση του πήρε ένα ύφος 0..Ο!

Μερσ:είστε για λύπηση ...

Έσκισε την ζωγραφιά μου με τον Νίκο και πέταξε κάτω το μπλοκ...):