Ποιος είναι ο μπαμπας μου?

Το δείπνο ...

πέταξα το κινητό πάνω στο κρεβατι μου ,ελπίζω να μην έπαθε κάτι ,έκατσα στο κρεβάτι και πήρα το κινητό μου στα χέρια μου ,έκανα επανακληση και περίμενα να ακούσω την φωνή του ....δεν το σηκώνει ,ας μην έπαθε κάτι.... "the dinner is ready " (=το δείπνο είναι έτοιμο) ,"I'm coming.." (=έρχομαι..)

Σηκώθηκα από το κρεβατι και έβαλα το κινητό μου στην τσέπη μου ,την ακολούθησα μέχρι την τραπεζαρία ,πάλι καλά που ήρθε η υπηρέτρια αλλιώς δεν νομίζω να έβρισκα την τραπεζαρία ,το τραπέζι ηταν πραγματικά τεράστιο και στολισμένο με πετσετακια και κεριά ,υπήρχαν τρία πιάτα και πολλά μαχαιροπιρουνα,κάθισα εκει που μου έδειξε η υπηρέτρια,σήκωσα το πιρούνι και πραγματικά ηταν τόσο καθαρό και αστραφτερό που έβλεπα το πρόσωπο μου,η πόρτα ανοιξε και ανακαθισα στην θέση μου...Ο Ντέιμον μπήκε μέσα ντυμένος με σμοκιν και πίσω του ερχόταν μια κυρία εξίσου καλά ντυμένη ,έχω αρχίσει να νιώθω άβολα ,έπρεπε να ντυθώ καλύτερα μάλλον...

Ο Ντέιμον τράβηξε την καρέκλα για να καθίσει η κυρία "ορίστε μητέρα!" ειπε και έσπρωξε την καρέκλα αφού κάθισε η μαμά του...Ο Ντέιμον μου χαμογέλασε και κάθισε...

"μητέρα από εδώ η Μία "

"χαίρομαι που σε γνωρίζω ,μπορείς να με φωνάζεις Λέιλα..(: βολευτικες ?" μου ειπε

"ναι..είναι όλα πολύ καλά σας ευχαριστώ που νε δεχτγκατε κυρία Λέιλα" της ειπα ευγενικά δίνοντας της ενα χαμόγελο στο τέλος...

"και από σχολείο πως πας?" με ρώτησε αλλάζοντας το βλέμμα της σε ξινό,η υπηρέτρια μπήκε μεσα και σέρβιρε τα ψάρια και την σαλάτα ... "εμ..δεν το τελείωσα..βασικά το παράτησα αφού πήγα στην Ισπανία.." πήρε το πιρούνι στο χέρι της και έκοψε λίγο από το ψάρι "πόσο καιρό έχεις που το παράτησες?" με ρώτησε τρώγοντας στο τέλος την μπουκιά από το ψάρι "αα...τέσσερις μήνες νομίζω..." της ειπα πιάνοντας το πιρούνι και επαναλαμβανοντας τις κινήσεις της για να φάω "θα σε γράψει ο Ντέιμον αύριο κάπου.." μου ειπε χωρίς να με ρωτήσει ,το μόνο που σκεφτόμουν ηταν τέσσερις μήνες μέχρι τα γενέθλια μου και το ορφανοτροφείο...

"σε ένα ιδιωτικό ίσως.." συνέχισε να μου μιλά "και που ακριβώς είναι η Βικτόρια ?" ρώτησε κοιτωντας τον Ντέιμον

"δν μπόρεσε να έρθει και δν θα ξανά έρθει..." της ειπα πίνοντας νερό στο κολονατο ποτήρι του με στυλ...

Ο ήχος του κινητού μου απλώθηκε σε όλο το δωματιο καθώς μου ήρθε μήνυμα ,η μαμά του Ντέιμον κούνησε το κεφάλι της σαν να ηταν απογοητευμένη "συ..συγνωμη.." ειπα ,έβγαλα από την τσέπη μου το κινητό μου και το άνοιξα κάτω από το τραπέζι 'την ανησυχείς ,σε δουλειά ήμουν' το πρόσωπο μου έλαμψε και ενΑ χαμόγελο εμφανίστηκε ,όσο και να ήθελα δεν μπορούσα να το κρύψω ,ήμουν σαν χαζοχαρουμενο ,σαν δεκάχρονο που η μαμά του του αγόρασε καινούργιο παιχνίδι...Πήρα στα χέρια μου το ποτήρι και ήπια νερό ...

Μικρούλη αλλά δεν μπορούσα να σας κρατήσω σε αγωνία για τον Μάνο...