Fermindoza Boys: The Psycho's Obsession

Ika-tatlumpu't dalawang Kabanata

Should Be Enough

Hindi mapigilan ng mga nasa cafeteria ang mapatitig kay Formad Riley nang lumabas ito sa kusina. May hawak itong Lunch box at nagmamadaling naglakad palayo.

Pati sa corridor ay napapalingon nalang ang mga mararangyang estudyante.

"Have I seen him before?" bulong ng isang babae. Anak ito ng may-ari ng isang private hospital.

"I... think... we do..." Nangingislap ang mata ng babaeng katabi rin nito.

"He looks hot, and rough. I dont know. I think he is a bit hard to approach."

"Sa tingin ko nga..... Ahh ang gwapo niya!!"

Formad Riley immediately went inside the classroom. "Nat--- damn"

Mabilis na inilapag ni Formad ang dala sa ibabaw ng upuan at saka siya tumakbo palabas.

Hindi niya alam kung san siya dapat pumunta but his feet just won't stop running.

He held his breath, and figured out finally that he isn't thinking. He needs to calm himself first.

Rumehistro ang mukha ni Natalie sa isip niya. Darnit stupid woman. He don't know why, pero he had this sudden longing. Na parang gusto niya na agad makita ang dalaga.

He tried to calm down. He bites his lower lip, for some reason that he thought of her, this sensation flow in.

"Fck this! When I see you stupid woman, I will definutely kiss you until you promise you won't disappear like this ever fcking again!"

He breathes until he found himself getting a bit annoyed.

Iisa lamang naman ang pwedeng maging dahilan kung bakit wala ngayon sa tabi niya si Natalie.. And tjat would be that same man killer.

Doon din ay nagsimula na siyang maglakad. At dinala siya sa isang lugar na minsan niya nang nakita.

Binaybay niya ang talahiban.

Umangat siya ng kaunti nang makita sa di kalayuan ang isang bahay.

By then he knew, he needs to be careful..

Magagaang paghakbang ang ginawa niya. Bigla siyang napailing. Kung sana ay nakadala siya ng gamit na kahit ano. Alam niya kung gaano kapanganib ang lalaking iyon.

Nang makaapak sya sa tabi ng bahay na iyon, sumilip muna siya ng bahagya sa awang. Nakita niya roon ang mahabang buhok ni Natalie at di pa sya sigurado sa estado neto.

But that ticks him off. He didn't hesitate any further, sinipa niya ang pinto ng kubo, at sa lakas niya ay nasira iyon.

"Natalie!"

Napasinghap si Natalie. She was hugging Kihan tightly, while Kihan was burying his face on her neck.

Nagtagis ang bagang ni Formad sa nakita. Mabilis niyang hinawakan ang  braso ni Natalie at akma itong hihilahin.

But he wasn't able to.

With a dark killing eyes, Kihan directed his gaze, looking at him. Mabilis na kamay ni Kihan ang humawak sa braso ni Formad.

"Don't touch my Natalie."

Pumalag si Formad sa hawak niya. Samantalang si Natalie ay di makapagsalita sa talim ng titigan ng dalawa. Bigla siyang natakot dahil pakiramdam niya ay may mangyayaring masama.

Pero, mas tamang rason yun para awatin sila!

"K-Kihan!"

Dumampi ang labi ni Kihan sa balikat niya. "Hm?"

"A-ano... wag kayong mag-away... Please?"

Saglit na natahimik doon si Kihan. Then loose his grip sa braso ni Formad.

Parang batang binalik ni Kihan ang kamay niya sa pagkakayakap kay Natalie saka ito muling sumubsob sa leeg niya.

"Done."

Rinig niyang sabi nito. Uminit ang kanyang pisngi paano'y dama niya ang hininga nito sa kanyang leeg.

Nainis si Formad sa nakita. Gustong gusto niyang magreklamo dahil parang sobrang dali ng lahat para sa lalaking nasa harap niya. Masyado itong kumpyansa.

Naiilang na lumingon si Natalie kay Formad. At napasabi na lamang ng "Sorry..."

Napabuntong hininga doon si Formad. Mukhang wala siyang magagawa.

"Fine, but you have to let go, and fix yourself." aniya. "You look quite a mess, Natalie. Wearing a man's shirt, messy hair and almost swollen lips. You better not let your sister see that"

Umakyat ang hiya ni Natalie sa narinig. Unti-unti siyang kumawala sa yakap ni Kihan.

"What? Just keep hugging me, baby." malamig na sabi ni Kihan. Pero alam ni Natalie na may tunog yun ng inis.

"Ano kasi.. May tao."

"Hm?"

Napakamot si Natalie sa ulo. "Bingi ka ba?" inosente niyang tanong kay Kihan. "May tao kako. Nakakahiya."

"Want me to kill him then?" Dumampi ang labi ni Kihan sa baba ng mata niya. "He won't be a person after, not anymore." sabi pa nito na parang siguradong sigurado.

"Ehhh, bad yun!"

Napa- Tsk parehas ang dalawang lalaki. Napahugis O and bibig ni Natalie sa nangyari. Para bang naamaze siya ng makita ang pagkakapareho nito.

"Sandali lang." Tuluyan nang kumawala si Natalie kay Kihan. Mabilis na humawak si Kihan sa kanang mga daliri ni Natalie at saka sinakop ang palad nito.

Inabot ni Natalie ang kanyang bag at doon kinuha ang wet wipes niya saka pinunasan ang mukha.

"Kihan, kailangan ko na umalis."

Humigpit ang hawak nito sa kamay niya.

"May klase pa kami ni Formad eh. Tsaka ikaw rin diba?" dagdag niya pa. "Magagalit sakin si Formad, tapos isusubong ako niyan kay Ate Lily. Ayoko mapagalitan ni Ate."

He noticed that sad tone. And he knows, he most likely don't like that. So yeah, might as well, accept it.

"Okay."

Isang masayang ngiti ang nakita niya kay Natalie. That alone was enough to make him feel a bit satisfied. "Talaga? Yaay, Thank you Kihan!"

Yeah, satisfied...

He thought it should be enough. Kahit na gustong gusto niya na ulit yakapin.. at halikan ang dalaga. Ang amoy ng dugo na halos araw araw niyang naaamoy ay napalitan ng tamis na mayroon si Natalie. He is so darn into it, at sa totoo lang ay ayaw niya nang pakawalan ang dalaga.

But again, this should be enough..

Because he has a grand plan coming...

He smirked.

Hindi iyon nakatakas sa paningin ni Formad. He knows there's a big storm coming kaya dapat lamang ay mapaghandaan niya ito.

Nang makarating sila sa tapat ng room nila Natalie ay nakasunod parin si Kihan. Wala itong imik. At alam ng lahat kung gano ka dilim ng aura neto.

Paano'y ilang oras na naman siyang magtitiis na di makita si Natalie.

"Natalie." he called for her.

Isang salita lang yun, pero sobra na para mapangiti si Natalie

"Yes, Kihan?" Masiglang tanong niya.

"I love you.."