အပိုင္း ၁

62.7K 2.6K 16
                                    

(Zawgyi)

" ရာသီဥတုႀကီးကလည္း မသာယာလိုက္တာ
  မိုးတေျဖာက္ေျဖာက္နဲ႔ "

ကားအျပင္မွန္ကို ရိုက္ခတ္လာေသာ မိုးစက္ဖြဲဖြဲကို ရီေပၚ ေငးၾကည့္ရင္း ပ်င္းရိစြာဆိုသည္ ။ ေဘးနားက က်ိဳးခ်န္ကေတာ့ သူ႔စကားကို ဂရုစိုက္ဟန္မတူ ။ လက္ထဲရွိ ဟမ္ဘာဂါကို တစ္ျဖဲႏွစ္ျဖဲစားကာ အေဆာက္အအံုဝင္ေပါက္ကို ျပဴးျပဲၾကည့္ေနသည္ ။

" ေဝ့ က်ိဳးခ်န္ "

"................"

" ပါတနာဆီက ဂရုစိုက္မခံရတဲ့ ဘဝပဲ "

ရီေပၚ ႏႈတ္ခမ္းကို ဆူကာ မေက်မနပ္ေျပာမိသည္ ။
ဒီကားထဲမွာပဲ အက်ဥ္းက်သလိုေနၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနရတာ ဘယ္ႏွစ္နာရီရွိၿပီလဲ ?

" ဒီေကာင္ မလား ? "

" ဘာလဲ "

" ထြက္လာၿပီ ဖမ္းၾကရေအာင္ "

စားလက္စ ဟမ္ဘာဂါကို ေနာက္ခန္းထဲ ပစ္ၿပီး ကားထဲက ခ်က္ခ်င္းေျပးထြက္သြားေသာ က်ိဳးခ်န္ ေနာက္ သူ အတင္း လိုက္ရျပန္သည္ ။

" မေျပးနဲ႔ ေဟ့ေကာင္ ! "

" မေျပးနဲ႔ ဒီမွာပဲရပ္ "

သူတို႔ေျပာမွ ပိုေျပးသည္လား မွတ္ရသည္ ။
ဦးေလးႀကီး ျဖစ္ၿပီး ျမန္လိုက္တာမွ လွစ္ခနဲ ။

ဝမ္ရီေပၚ ကို အခ်ဥ္မ်ားမွတ္ေနလား ?
လိုက္မမွီရင္ ျဖတ္လမ္းသံုးမွာေပါ့ ။

ရီေပၚ တျခားလမ္းၾကားဆီ ဝင္သြားကာ လမ္းထိပ္မွ ျဖတ္တားရင္း ထြက္ေျပးဖို႔ မႀကိဳးစားႏိုင္ေအာင္ အရႈိက္ကိုပါ တစ္ခ်က္ ထိုးလိုက္သည္ ။

လိုလိုမယ္မယ္ေပါ့ ....။

အေနာက္က ေဟာဟဲလိုက္လာေသာ က်ိဳးခ်န္ က ခဏ အေမာေျဖၿပီးမွ ဦးေလးႀကီးကို လက္ထိပ္ခတ္လိုက္သည္ ။

" မဆိုးဘူး ေတာ္သားပဲ ဂ်ဴနီယာေလး "

" တစ္ႏွစ္ေလာက္ ေစာေမြးလာလို႔ စီနီယာျဖစ္တာကိုမ်ား "

ဝမ္ရီေပၚ ရဲ႕ ကတ္ကတ္လန္ စကားမ်ားကို ဆက္နားေထာင္မေနႏိုင္ ။ ျပံဳးရင္းသာ
ဦးေလးႀကီးကို စခန္းေခၚသြားရန္ ျပင္မိသည္ ။

Like You [ Completed ]Où les histoires vivent. Découvrez maintenant