Kod Lyoko - Spin off

Rozdział 31 „Kolorowa pętla przejścia" (Część druga)

(Caroliné)

   Co jakiś czas pojawiały się tematy do plotek. Wiadomo, Kadic pod tym względem nie różniło się niczym od innych placówek, w których do tej pory się uczyłam. Najśmieszniejsze było w tym wszystkim to, że nie starając się za wszelką cenę być w centrum uwagi i tak kończyło się na tym, że opowiadano niezliczone i niewyobrażalne historie odnośnie mojej postaci. Początkowo myślałam, aby jakoś próbować je prostować, ale okazało się, że nie ma na takie działania skutecznego sposobu, toteż postanowiłam dać sobie spokój. Jak tak sobie przypomnę, to słyszałam, jak na ten temat wypowiadała się pewna grupa. Po ostatniej akcji z „Cytrynowym duchem" wolałam raczej ich unikać, zwłaszcza, że Yumi intensywnie próbowała coś na mnie wypróbowywać. Skoro mnie pomyliła z kimś, z kim najwyraźniej miała konflikt, mogła powiedzieć o tym wprost, nie wyśmiałabym jej, każdy ma jakąś traumę. Skończyło się to jednak zintensyfikowaniem plotek. Trochę szkoda, że nikt mnie jednak nie ostrzegł, bo okazji było mnóstwo. Ja nawet nie lubiłam cytryny w herbacie. Ostatecznie nie dowiedziałam się, co to za postać, bo w bibliotece nie było książki z legendami o Kadic, gdzie ta postać byłaby opisana.

  Tym sposobem minęło kilka tygodni. Chcąc nie chcąc w trakcie zajęć grupowych musiałam pracować na zajęciach z Oddem i Ulrichem. Odd robił za chodzącą beczkę śmiechu i taki był z niego pożytek. Czasem narysował jakąś ilustrację, ale tylko jak miał wenę. Nie odpowiadało mi wysłuchiwanie historii o tym, gdzie powinien zabrać na wakacje jakąś Samanthę. Przez niego nie miałam ochoty zajmować się projektem nawet z tym drugim chłopakiem, więc każdy przygotowywał swą część oddzielnie. Nie wiedziałam czemu, ale czułam się niezręcznie, jak Odd parokrotnie próbował plotkować na temat „Cytrynowego ducha". To wcale nie tak, że „specjalnie" zapomniałam zeszytu w tym samym miejscu w bibliotece i na sali do ćwiczeń przez dwa tygodnie. Od kiedy sprawa z Nicolasem została załatwiona, nie zbliżał się już do mnie. Nie chciałam jednak stać się powodem plotek czy sprowadzić inne nieprzyjemności na tę pewną grupę, ale jakoś chciałam pokazać wyrazy szacunku dla tej jednej postaci, która się za mną wstawiła. Nic wielkiego, zwykła kultura.

***

    Nawet się nie spostrzegłam, a tu koniec roku szkolnego za pasem! Jeszcze cztery tygodnie, a potem hulaj dusza! Niestety wydarzyło się coś, co dało mi uczucie, jakby magiczny czar prysł. Otóż nauczyciele sprawiali wrażenie, jakby dopiero co wybudzili się z zimowego snu, bo zaczęli hurtem zadawać prace domowe. W tym były już dwie długoterminowe, nad którymi mieliśmy pracować w trakcie wakacji. Z pewnością znajdą się tacy, którzy przeznaczą ten czas na leniuchowanie, a ja, z racji tego, iż niedługo zacznie się ostatnia klasa gimnazjum, nie chciałam robić sobie zaległości i już sporządzałam drobne plany projektów na sztukę czy też język hiszpański. Jeśli chodzi o ten ostatni przedmiot, to nie szło mi z nim zbyt dobrze, więc musiałam chodzić na dodatkowe zajęcia. Prawda taka, iż ani razu nie pojawiłam się, bo nie było już wolnych miejsc, a pani z sekretariatu sama nie wiedziała, co robić. Najwyraźniej nauczyciel był mściwy, bo uparcie skomentował „moje wulgarne zachowanie" na apelu z okazji rozdania nagród za ostatni konkurs językowy. Przynajmniej znajdowałam się na terenie szkoły, bo wciąż trwały lekcje, a ponieważ w tym czasie tylko sala ćwiczeń była wolna, to rozkładałam się przy grzejniku i najczęściej tam się odstresowywałam. Nikt nie miał z tym problemu, w końcu sala nie była podpisana i jeśli nauczyciel od zajęć artystycznych miał zajęcia ze starszymi klasami, to mogłam tam bezpiecznie przebywać. Plotka o braku dyscypliny oraz zaniku szacunku z mojej strony krążyła w wielu zmienionych wersjach, choć w szkole znajdowali się potencjalni świadkowie, lecz nie chciałam wykorzystywać chwil słabości, by korzystać z ich uprzejmości. Robiłam wszystko, by trzymać się na uboczu, przez osoby typu Sissi, Emily, a nawet Yumi.