Bırakırsan düşerim en derine
Lavin gözlerini kalbinin sancısıyla yavaşca açtı ardından bulanık gözlerle etrafa baktı. tanıdık bi yüz aradı fakat kimse yoktu.derin nefes almasıyla kalbine tekrar bi sancı girdi. Sanki hastalık bi silüet gibi Lavini yaralamak için ufak boşluğunu bekliyodu.
Lavin yüzünü buruşturup ağızındaki maskesini çıkarıp yanında ki kırmızı düğmeye bastı. birileri gelene kadar oda doğrulmaya karar verdi.
minik ellerini yatağın yumuşak süngerine bastırıp sırtını yastığa yasladı. ardından odaya giren hemşireye tebessüm edip ince iç gıdıklayıcı bi sesle konuştu.
"Ne zamandır uyuyorum"
"Öncelikle geçmiş olsun. İki haftadır komadaydınız. aritmiler hastalığınız tetiklenmiş, bı hafta önce komadan çıkıp yoğun bakım ünitesinde tedavi altına alındınız.yarın sabah taburcu olabilirsiniz bı yakınınızı aramamızı istermisiniz?"
Lavin duyduklarını sindirmeye çalıştı. olanları az çok hatırlıyordu.Hanzar alaz onu aklına getirmemeye çalışıyordu. aksi takdirde tekrar komaya girmesi an meselesiydi. Şuana kadar yanına kimse uğramamış mıydı? Sahi ablası neredeydi? haberin yok muydu? merak etmemiş miydi? Aramamış mıydı? kafasında ki sorularını bı yana bırakıp hemşireye bakıp tekrar tebessüm etti.
"teşekkür ederim gerek yok, kolay gelsin"
"Tekrardan geçmiş olsun"
Lavin çıkan hemşireye son kez bakıp kafasını arkasındakı başlığa yaslayıp gözünü kapattı.aklında deli gibi soru vardı.hepsini bı kenara bırakıp derin nefes alıp verdi. şuan hanzarı düşünmek istiyor fakat yapamıyordu.o bile yasaktı. Bu sefer titrek bı nefes aldı uyumak için gözlerini kapadı.
Aylin okul çıkışı hastaneye gitme işini sonraya bırakıp hanzarın evine doğru yola koyuldu. fakat bilmediği bişey vardı.
bı saatlik kısa yolculuğun ardından hanzarın lüks beyaz villasına bakıp güldü. küçük aynasına bakıp rujunu tazeleyip saçlarını arkasına atıp kapıya doğru adımladı.
kapıya defalarca vursada açan yoktu. Oflayıp son bı kez vurdu bekledi. Açan biri olmayınca arkasını dönüp gidiceği sıra kapıyı açan Miray, üstünde bir adet erkek tişörtü arkasında merdivenden inen bir Hanzar beklemiyordu tabi.
Hanzar birbirine nefretle bakan iki kızı umursamadan mutfağa gidip sigara yaktı.
ve evet mirayla yatmıştı. defalarca.
Miray alayla karşındaki kıza bakıp.
"Hayırdır"
"ne işin var senin burda"
"benim bunu sana sormam lazım tatlım malum içerde olan benim"
Aylin sinirle önümdeki kızı itip hanzarın olduğunu yere, mutfağa doğru adımladı.
bar sandalyesinde sigarasını içen hanzarı görünce sinirle tısladı.
"Ne işi var onun burda"
"senin ne işin var"
"ilk ben sordum o sürtüğün buraya nasıl alırsın... Bı dakika.. sakın bana onla yattığını söyleme"
"Söylemez tatlım"mutfak kapısında kolları göğüsünde ona alayla bakan kıza nefretle yürüyodu ki Hanzarın "ikinizde çıkın evden" diye bağırmasıyla iki kızda yerinden sıçaradı. Aylin nefretle son bı kez miraya bakıp dışarı çıktı.ardıdan mirayda üstünü giyip kendini dışarı attı.
iki kızı gidişini umursamadan solana geçip emreyi aradı. "bu akşam haraç var hazırlanın"diyip suratına kapattı. ardından hazırlanıp annesinin mezarını doğru yola koyuldu.
