In The Name of Love (COMPLETED)

Chapter 37

#ITNOLWhatAboutUs

A/N: Good evening peeeps! So eto na ang update! Sorry for the grammatical errors and misspelled words. Thank you, enjoy reading!

-

I tried to kept myself in control but I failed. Napasugod ako ng wala sa oras at hinila ko ang buhok ni Zsazsa. "Walanghiya ka!" I slapped her so hard after I made their lips part. "You are one hell of a complete slut! Hindi ka na nagbago, ang kapal pa rin ng pagmumukha mong lumapit sa asawa ko!"

She wiped some little saliva on her lips and flipped her hair like nothing happened. "Tangina, ang sakit nun ah!" she squealed. "You said back then na not to meddle with people's buisness at ang kapal rin ng mukha mong sabihin mo yun dahil ginawa mo lang naman yun kani-kanina lang. I am still enjoying your husband's company and why the hell are you interfering?" she raised a brow.

"Because you have no right na kalabitin ang asawa ko ng ganyan!" I raised my voice. Nilapitan ko siya at hinila ang buhok niya sa pangalawang pagkakataon. "Tandaan mo to, makita ko lang ang pagmumukha mo ulit sa kahit saan at sa kahit na anong oras, hinding-hindi ako magdadalawang isip na ipahiya ka sa harap ng maraming tao."

"I'm so scared, Regine. Super duper scared." she sarcastically said. I grasped her hair harder than usual. "Pakibitawan mo na ang buhok ko dahil hindi ikaw ang nagbabayad ng pampa-salon ko!"

"Wala akong pake sa peke mong buhok na kasing peke ng pagkatao mo!" I pushed her away at natumba siya sa ginawa ko sa kanya. "Don't you dare show your face again in front of me at baka hindi ka na aabutin ng bukas."

"Whatever." she rolled her eyes. "Anyway, thank you Ogs. That was a wild one. Alis na ko, bye!" humarurot naman ng labas si Zsazsa sa opisina niya.

"Regine, I-"

Napalingon ako sa kanya. "Hindi ko sinabing magsalita ka. Hindi ko hinihingi ang opinyon mo."

"Please hear me out-"

"No. Answer my questions and let's done this argument quickly. Do not let me down." tinignan ko siya sa mga mata niya at dahang-dahang humakbang papalapit sa kanya. "Ilang beses ka na ba niyang nahalikan?"

"I assure you noon lang yun nangyari, not just once-"

"Shit." I cussed. "May nangyari na ba sa inyo?"

"Almost-"

"Putangina, Ogie!" I screamed at the top of my lungs. "Hindi ka pa ba talaga nakuntento at nagawa mo pang mangaliwa? Hindi pa ba sapat ang mga pasakit na ginawa mo sa'kin, ha? Hindi pa ba sapat na ni respeto mo ay hindi ko nakamit sa loob ng putanginang labinlimang taon nating pagsasama? Hindi ka pa nakuntento at nagawa mo pa akong linlangin? You should have told me! Kasi eto na naman ako, umaasa na naman ako na magiging normal at masaya ang lecheng kasal na to. Tell me, am I really never enough for you, Herminio Jose? Tell me honestly, and utter those words right now."

He hugged me, "You are enough Regine, more than enough-"

Winakli ko ang mga kamay niya sa katawan ko. "Then why? Ogie, bakit mo akong nagawang saktan ng ganito? Sa tingin ko sa pambababae mo, nakamove on ka na kay Michelle, ngayon naman nangangalaguyo ka na naman ng iba. Ano ba talaga? Dadaan-daanan at tatapak-tapakan mo na lang ba ako, ha? Hindi mo ba ako nakikita? Asawa mo ako! Asawa mo ako kaya dapat iniintindi mo ako kagaya ng ginagawa ko sayo!"

"Regine...I'm sorry..."

"Sorry? Anong magagawa ng sorry mo sa nasirang tiwala ko sa'yo, ha? What makes it different from all your sorrys before? You never really thought and considered my feelings. Not even once, hindi sumagi sa isip mo na asawa mo ako. And it hurts like hell...you treated me like one but you always took those moments for granted..." I broke down and cried a lot. "Siguro nga tama sila Mama. Sana matagal na akong kumawala sa relasyong to. Sobrang tanga ko talaga para manatili pa sa piling mo. I never once regretted anything in my life not until this stupid marriage came. Sising-sisi ako na minahal kita ng sobra to the point na naiwan ko na ang sarili ko sa talampakan ng pride ko. Sobrang tanga ko para umibig sa isang walang pusong katulad mo."

"Love, please...patawarin mo ako...M-magsimula tayo ulit, no secrets this time. Please, just give me another chance, please fight for me—for us once again. Mahal mo ako diba?" He clasped my hands in his and spoke once again. "I can't afford to lose you now..."

"Mahal kita? Hanggang ngayon yan pa rin ba ang tanong mo sa isip mo? Damn it, mahal na mahal na mahal kita Ogie! Hindi mo alam kung gaano kita kamahal! Pero..." I paused for a while and sniffed. "...pagod na pagod na pagod na pagod na akong intindihin ka! Pagod na akong lumaban mag-isa, pagod na akong umasa, at sa totoo lang? Pagod na pagod na akong mahalin ka! The candle of my patience already blew out and lost it's light already..."

I raised up my head and once again spoke these words and making sure it's going straight to his heart.

"You made me believe...You made me believe that we had a chance."

Umalis ako sa lugar na iyon, punong-puno ng hinanakit at tinik sa puso ko. I almost got out-balanced but still managed to get up and walked like a zombie. Niyukuan ko nalang lahat ang nangyari kanina, hindi ko kayang may makakita sa'kin na ganito ka-basag at ganitong nasasaktan ako ngayon. All this time, we really aren't meant to be.

Sumakay ako ng taxi at mabilis na pinaharurot ni Kuya ang sasakyan. He got my mood, mukhang kilala ata ako nito. I said to him the exact location of where he should took me and got my signal. Mabilis ang pagpapatakbo nito at kaagad naman akong nakabalik ng ospital. Before going out, I fixed myself not to look so devastated of what just happened. I tried to look presentable as I always do. Hindi nila dapat ako makitang ganito.

"Regine?" I heard Lea called me from afar. Nakita kong nasa second floor pala ito at dali-daling bumaba para tignan ako. "Regine, umiyak ka alam ko. Anong nangyari?"

"You don't have to know." tipid kong sagot at nagpatuloy sa paglalakad.

Hinabol naman ako ng hipokrita. "Kailangan naming malaman dahil una, kaibigan mo kami at pangalawa, kailangan mo kami bilang kaibigan mo. You look like someone just crushed you."

Napatigil ako sa paglalakad. "Oo Lea. Durog na durog na durog na ako." I coldly replied and proceeded in walking.

Hindi ko namalayan na hindi pala opisina ko ang napasok ko, kundi opisina ni Pops. Shit. Cornered. Tanga tanga kasi! Lutang na lutang e no. Tanga na nga sa pag-ibig, pati pag-iisip naapektuhan. Leche.

"Anong nangyari sayo Regine?" Pops immediately stood up. "Okay ka lang?"

"Jusko Pops, mukha bang okay yan si Regine?" she rolled her eyes. "E kanina pa yan galit na cold na pilosopo kung magsalita, ewan ko ba! Di ko madrawing!"

"Huy girl. Ayos ka lang?" they said.

Hindi ko pa rin sila sinagot.

"Ay bago ko makalimutang ibigay sa'yo to..." Pops was a bit jolted and got something from her drawer. It was a brown envelope this time. "I opened it, padala ng nanay mo. Grabe, wala na ba talaga siyang proper ettiquette at padalhan ka ba naman ng ganyan? Jusko!"

I opened to check what's inside and firmly held the papers as I read it one by one.

Divorce papers.

Sa wakas, magagamit na rin kita.