BERÇEM GELİN (DEVÂM EDİYOR)

19.BÖLÜM

MULTİMEDYA:BORAN BEYOĞLU

ETKİNLİK:

En sevdiğiniz şarkının adı nedir ?

🎧🎵🎧🎵🎧🎵🎧🎵🎧🎵🎧🎵🎧🎵🎧

Şu an da okuduğunuz yer neresi ?

🏠🏠🏠🏠🏠🏠🏠🏠🏠🏠🏠🏠🏠🏠🏠

Sınır 700 vote 1000 yorum...

KEYİFLİ OKUMALAR...

************************************
BORAN'DAN

************************************
Hastane koridorlarında seri adımlarla ilerlerken,burnuma gelen ilaç kokularıyla yüzümü buruşturma isteğimi zor bastırdım.

Uykusuzluktan yanan gözlerimi umursamaksızın,Berçem'in kaldığı odaya ilerlerken aklımda ondan başkası yoktu.

Dün gece yaşananlar gözlerimin önünden bir türlü gitmiyordu.

Berçem'in kriz geçirmesi,ağlaması,bağırıp, çağırması derken en son kucağıma yığılıp kalmasıyla canımdan can gitmişti sanki...

Dün gece olanlardan sonra Dilzar'ı evine götürmenin en doğrusu olacağını düşünmüştüm.

Nasıl olurda olmayan birşeyi olmuş gibi anlatırdı ? Doğrusu aklım almıyordu.

Ona yakınlık kuracak herhangi bir davranışta bulunmamış olmama rağmen hâlâ bana umut beslemesine anlam veremiyordum.

Fakat şu an Dilzar'a olan öfkemin ve başkalarına olan kinimi de bir yana bırakmam gerekliydi.Daima önceliğim karımdı.

Ailemdi.

Yuvamdı.

Anasını satayım daha evleneli ne kadar olmuştu ki biz bunları yaşıyorduk ? Karımla uzun bir tatile çıkacak onu mutlu edeceğim zamanlar geçirecektik.Aklımda işlerden ve aile dertlerinden uzaklaşıp kendimize zaman ayıracağımıza dair planlar vardı.Fakat olayların bu noktaya geleceği hiç hesapta olmayan başka bir husustu.

Asansörün önüne geldiğimde bu katta olduğu için hemen binip onbirinci kata bastım.Yanımda duran yaşlı bir kadın,diğer yanındaki oğlunun koluna bağlanmış serumu tutuyordu.

Arkamda bir kız çocuğunun annesine yalvarmalarından anladığım kadarıyla dişçiye gitmek istemiyor,korktuğundan falan bahsediyordu.

Aklım Berçem'de olduğu için dikkatimi bir türlü toparlayamıyorken,asansörün dokuzuncu katta durup birkaç kişinin inmesiyle dalgınlığımdan kurtuldum.

Dün gece bayıldıktan sonra kucakladığım gibi onu bu özel hastaneye getirmiştim.

Babasının yoğum bakımda olduğu hasteneye...

Yolda Havin yengemin kolonya falan koklatmasıyla bir ara kendine gelmişti,lakin hastaneye gelip babasının ölmediğini ve durumu ağır olduğunu ve yoğum bakımda tedavi gördüğünü duyunca kriz geçirmişti.

Aklıma geldikçe içimin daraldığı o anları,asansörün durmasıyla zihnimden savuştururken dışarıya doğru adımladım.

Doktorların verdiği sakinleştiricilerle dün geceden beri uyuyan karımın uyanmış olduğunu temenni ediyordum.

Ulan !

Kendi canı ne kadardı ki bunları yaşıyordu ?

Babasının olay yerinde iki kez kalbi durmuş,sağlık görevlilerinin müdahalelerini cevapsız bırakmayarak tekrar hayata tutunmayı başarmıştı.Dün gece Berçem'in,tüm bu gelişmeleri öğrendiğinde ağlamak ve gülümsemek arası bir ifadeye bürünen yüzünü unutamıyordum bir türlü...