Alexandrite's Pov
"Iyan na ba 'yong huling box na naiwan doon sa lobby?" Hindi pa rin makitaan ng liwanag ang mukha ni Tita Nerie habang nagsasalita siya. Maingat na nilapag ni Primo ang may kalakihang box sa gilid ng kulay peach kong couch saka siya umayos nang tayo. "Mayroon pang dala si Khalil."
Muli kaming napalingon sa pinto nang makarinig kami nang marahas na pagbuntong hininga. Napangiwi na lamang ako at ilang beses na napalunok nang makita ang hinahapong si Khalil bitbit din ang isa pang box.
"Salamat," bulong ko. Tumigil ito sa paglalakad saka tumingin sa 'kin gamit ang naniningkit niyang mga mata na maihahalintulad ko na kay Primo. "Hindi mo kailangang magpasalamat sa 'kin hindi naman bukal sa puso ang pagtulong kong 'to. Napilitan lang ako, pinagbantaan ako kanina ni Mama sa baba."
"Khalil." Tita Nerie stop him with her strong warning voice that I often hear.
"Gusto mo bang dito na muna ako? Tutulungan kitang ayusin ang iba mo pang mga gamit---." Mrs. Cervantes shut her mouth mindlessly after scanning my place and realizing that everything is now organize except for the boxes that holds my stuff from their house.
Yumakap na lamang ako pabalik dito nang hagkan ako ni Tita. She's like that since yesterday. Kahit na sinabi ko nang madalas naman akong bibisita sa mansyon ay hindi pa rin 'yon sapat para hindi siya malungkot. Minsan nga ay natatawa na lang ako sa 'king isip, kay Tita Nerie ko ata nakuha ang pagiging melodramatic ko.
"Basta kapag may kailangan ka tawagan mo ko, Alexandrite. Kapag nagloko 'tong si Primo sabihin mo sa 'kin nang maitakwil ko kaagad sa pamilya."
"Ma, tara na po, gabing-gabi na maaga pa ang pasok ko bukas," hiyaw ni Khalil. Tita Nerie pasted her eyes on him for a moment before she get going. She's literally sobbing when she left my unit like she lost someone or she got thrown out of the house.
"Lock the door all the time, Alex and though it's nice to be friendly and all don't let anyone came inside." Mahigpit na bilin sa 'kin ni Primo habang hinahatid ko ito sa pinto na ilang hakbang lang ang lawak sa hindi ko kalakihang sofa.
Now that Tita Nerie, Khalil and Primo are leaving my house looks empty and sad. Madedepress ata ako rito. "I am sure she'll visit you every single day to bring food. It'll be Mama's new routine in her everyday life. You don't really have to cook you might end up burning the whole building down."
Kung hindi lang siya masiyadong matangkad kumpara sa 'kin kanina pa siguro ako may nahilang hibla ng buhok nito. I don't even know if he's worried about my welfare or he's just lowkey teasing and insulting umalis ka na nga.
"Ang sama mo pa rin sa 'kin. Sure ka bang love mo talaga ako?" I pouted. Primitivo smiled that reached up to his brown orbs. He crouch to leveled our heights. "I was just saying, I'm concern." Tuluyan na akong napasimangot. Iniangat ko sa ere ang aking kanang kamay para sana kutusan 'to ngunit na sangga niya 'yon. Kinulong nito sa kaniyang palad ang aking pala-pulsuhan at gamit 'yon ay hinila ako nito palapit sa kaniya.
My heart rattled when his lukewarm and delicate lips hold mine. The gentleness of his kiss lasted for a couple of seconds before he pulled out.
"Don't do something that will harm you, Baby." Cooly, like a badboy in a cliché teen fiction stories, Primo walks out of my unit with his left hand delve in the pocket of his khaki shorts.
Ilang beses na ba kaming naghalikan ni Primo? Bawat pagkakataon na ginagawa namin ang bagay na 'yon ay parang sobrang bago pa rin sa 'kin nang pakiramdam na 'yon. Ngiting-ngiting nakahawak ako sa 'king labi habang isinasara ko ang pinto.
"Ano nang gagawin ko ngayon?" I sashayed towards the counter for my phone. Ilang email mula kay Ms. Alissa ang natanggap ko ngunit hindi ko muna 'yon tuluyang binasa. Pagkatapos kong icheck ang aking mga notification ay napagdesisyunan ko nang umakyat sa taas para makapaglinis na ng katawan.
I still have a skincare routine that needs to be done. Nasa punto kasi ako ng buhay ko na mas importante ng slight ang aking glass skin kaysa kay Primo, charot!
Spending minutes in tub with a cherry blossom scented bubble bath. I finally appreciate the relaxation anyone get to have if they're alone. Ilang minuto pa ang nilaan ko roon bago ako tuluyang nagbanlaw at umahon na.
Because I'm completely alone. I have the audicity to wear an over-sized printed black tee and a seamless underwear. Let me ditch my bra for tonight so that my bust can breathe.
This is how I define comfort.
Pagkalabas ng cr ay una kong binutingting ang aking cellphone ngunit wala naman akong message na natanggap mula kay Primo. Baka wala siyang load. Pa-loadan ko kaya siya para makakapag-text kami? Sinilip ko ang aking repleksyon sa pabilog at may kalakihang salamin sa may dresser.
Hindi ako p'wedeng lumabas ng nakaganito lang. Tinatamad na rin akong magbihis. H'wag na nga.
Muli kong itinabi sa may nightstand ang cellphone saka ako bumalik sa dresser para asikasuhin na ang aking skincare. I already did my facial wash and cleansing while I'm taking bath. Maingat na kinuha ko ang kulay pink at may kabigatang bote ng toner na aking ginagamit. Nang makapaglagay na ako ng tamang dami non sa cotton pads ay dahan-dahan ko na 'tong nilapit sa 'king balat at may ingat na ikinuskos.
Palagi akong nakakakita sa instagram ng mga couple na nagi-skincare ng magkasama tapos nagse-selfie sila. Gusto ko rin ng gano'n. Kung hindi lang kj si Primo malamang puno na siguro ang storage ng phone ko at puro picture niya 'yon at namin.
Nakakainis talaga. I paused opening the pack of my facial mask when I heard a door bell.
Door bell 'yon dito. Baka may naiwang gamit dito sina Tita Nerie. Dire-diretso akong bumaba at nagmamadaling binuksan ang pinto.
"Primo." Those came out like a muffled noise. Primo's strict and stern eyes watch me from head to foot. For unknown reason his face gets a little pissed and the muscle on his jaw pooched.
My eyes widened. I quickly turned my back at him after I remember that I'm not wearning a bra under my shirt. Damn it!
"M-may naiwan ka ba?" I turned to face him with my arms rested on my chest to cover it somehow. Nanatiling nakapako ang mata ko rito at tahimik lang siyang pinanunuod habang isinasarado nito ang pinto ng unit.
"Dito ako matutulog ngayon." Mas lalo pang lumawak ang pamimilog ng aking mga mata. Half of me is excited at the idea and the other half is hell nervous. Sinabihan kaya siya ni Tita Nerie na samahan muna ako rito.
"B-bakit? Inutusan ka ba ni Tita Nerie?" Nagsimula nang maglakad si Primo papunta sa nag-iisang kwarto sa ikalawang makapagpalakad. Feel at home rim talaga ang lalaking 'to kung makadiretso sa kwarto ko. Akala mo bahay niya.
"No. She didn't even know that I came back. I-I..." Hindi nito maituloy-tuloy ang sinasab.
Bumaba ang mga mata nito sa 'king dibdib. "Fuck it! Nasaan 'yong cr?" Droplets of sweats is noticeable in his forehead, aside from that he looks anxious too.
Nagtataka man ay itinuro ko pa rin ang cr na hinahanap nito. Bago pa ako makapagtanong ulit sa kaniya ay namalayan ko na lang na nakapasok na siya roon at naisarado niya na ang pinto.
"Ano kaya 'yon? Medyo weird ang hubby ko sa part na 'yon, ha. " Hindi ko maiwasang hindi mapatingin sa nakasaradong pinto ng cr.
Nagbabawas ba siya? Ang tagal niya na rin kasi sa loob. Inayos ko ang facial mask na inilagay ko sa 'king mukha saka dumiretso na sa kama.
Another set of minutes passed before the door opened. He came out looking so relief. "Anong ginawa mo?" I asked curiously.
"Don't make me say it, Wifey would you mind wearing something else? Something more decent?"
Tiningnan ko ang aking damit. Disente naman ang over-sized shirt na 'to, a. This is stussy, it's expensive.
"Ha? Ayoko nga. Kumportable na ako rito. Bakit ba?"
"You're giving me hard ons, Alexandrite. Just please help me not to claim you tonight. Change your clothes now, I'm telling you." I mindlessly look at his pelvis and choke on my own breathe.
Primo has a huge boner!
