Tale of a Badass Couple

TBC Chapter 5: Brawl at the bar

TBC Chapter 5: Brawl at the bar

Kung susumahin ang kamalasang nakuha ko simula ng mag-enrol ako ulit sa school aba kotang kota na ako baka nga sumobra na at ngayon naman ay nadagdagan na naman. Ang sabi ng nanay ko, magbabago for the better ang buhay ko ngayong nakabalik na ako sa Pilipinas pero the opposite was happening and it’s giving me the headache I’m supposed to be not dealing with right now.

And it dawned on me, holy crap! I’m some sick pervert’s girlfriend now. Who would have thought? Sino ba sa magulang ko ang nakaisip nito? I’m betting it’s my mother who’s behind this besides siya ang nakakaalam ng lahat.

"Ano bang problema mo at bigla kang nagpatawag ng session? Gabing gabi na oh" nakuha ang atensyon ko nang magsalita si Jen. Bakit ba to nagkocomplain eh dito naman siya magaling? Hindi nga ata yan nalalasing eh.

"Ang ingay naman dito" humikab si Steffi saka umobob sa yakap yakap niyang teddy bear.

Teddy Bear.... tss.

Ughh! I shook my head. Mukha akong nawawala na sa katinuan. Bakit pa kasi niya kelangan magdala ng teddy bear sa bar eh.

"Kaya nga tinawag tong bar eh." Bear? "Nakakita ka na ba ng prayer meeting sa BARRRR?" Jen enunciated and then gave emphasis to that certain word that sounder like…

BEAR!

"Huwag nga kayong maingay. Hindi ako makapagconcentrate sa binabasa ko eh. Paabot nga ng beer" Danielle said irritated.

That word again! Parang paulit ulit na pinapamukha sa akin yung kahihiyan ko and that, that gorilla just called me teddy bear! Do I look like some cuddly teddy bear to him? Well, that’s an insult!

Isinampay ni Jen ang braso niya sa sandalan ng couch at nagfake siya ng taw.  "Patawa! Sa library na lang sana namin tayo nag-inuman!"

May point siya doon. Sino naman kasing asa katinuan ang magdadala ng teddy bear sa bar at magbabasa ng libro despite of the on and off lights. Kaya maagang nasira ang mata nitong si Danielle eh.

"Tumahimik nga kayong tatlo mas lalong sumasakit yung ulo ko sa pinagsasabi niyo eh. Puro kayo bear!" nilagok ko nang deretso yung gin and tonic na hawak hawak ko pagkatapos ay marahas na pinunasan ang labi ko gamit ang aking braso. If I was still wearing make up, it shoud have smeared already pero mabuti na lang at nakapanghilamos na ako bago pa ako dumeretso dito sa isang bar malapit lang sa hotel.

Nagkatinginan silang tatlo.

"Wala naman kaming sinasabing bear??"

"Wala ba?" umiling iling sila. Mukhang may tama na ata ako ah. Hindi din naman ako magtataka, naka limang serving na ako eh.

Tinawagan ko sila at inayang uminom para sana mawala yung kabanasan ko kahit kunti man lang bago ako umuwi at para makalimutan ko tong napakalaking problemang napasukan ko at makatulog na agad pagkauwi. But this seemed to be so f.cked up. Nag-uulit nang nag-uulit yung nangyari kanina sa Miranda’s.

Pano nila nagawang surpresahin ako ng ganito? Wala man lang heads up na ‘oh heto, may napili na kami para sayo’,para man lang sana napaghandaan ko na at lumipad na lang ako papunta sa kung saan mang dako ng mundo.

I took the liberty of chugging another glass and stared at the ceiling. I wished the loud noise could block my thoughts somehow.

I heard someone gasp and then their thoughts blurted like fireworks on the evening sky. "Brokenhearted ka ba Leigh!?" sabay sabay nilang tanong. Hindi ko sila pinansin at nanatiling nakatitig sa kisame habang nakasandal sa kinauupuan ko.