Beşik Kertmesi

8.BÖLÜM

"Ve biz bunu şimdi mi öğreniyoruz!?"

" Oğlum önceden söyleseydik hayatta kabul etmezdiniz? "

" Şimdi kabul ettiğimizi kim söyledi? "

Diye araya girdiğimde Ateş beni onaylarcasına başını sağa sola salladı.

" Siz ne derseniz deyin, biz kararımızı verdik. Bir hafta sonra bu gün evleniyorsunuz, ardından da bir yıl kalmak üzere Urfa'ya gidiyorsunuz! O-... "

" NE!? "

" NE!?

"NE!?

"NE!? "

" NE!?"

" Yavrum sizin göbek bağınız bir mi kesildi niye hep bir ağızdan bağırıyorsunuz? "

" Ne Urfa'sı yaa? Gitmem ben Urfa'ya falan okulum var benim! "

Babamın konuşmasına fırsat vermeden cümleleri ardı ardına sıraladığımda, haklılarmış gibi gözlerini devirdiler!

Hayır yanii ;zorla evlendirilenler biz, göz deviren onlar! Benim göz devirmeye hakkım var BENİM! Sizin değil! (aha şuraya bir göz devirme emojisi 😒)

"Baba bu kadarı da fazla ama! Kızı zorla evlendirdiğiniz yetmiyormuş gibi birde Urfa'ya yolluyorsunuz! Siz İyi misiniz?! "

" Hiç? "

Fatma teyze gözlerini patlatıp Damla'ya bağırdı.

" Kızım sen karışma! "

" Ne karışma Fatma teyze yaa? Kızın hakkındaki bütün kararları onlar veriyorlar! Onlara sordunuz mu?! "

Kudret amca gözlerini büyütüp, tehditkar bir sesle

" Sus kız sen! Sende evlenecen bir kaç sene sonra kertmenle! "

Deyince, Toprak gibi hepimizin ağzı şaşkınlıkla açılırken, Ateş hızla ayağa kalktı.

" Baba! Onuda mı kerttin?! "

" Yok lan sussun diye dedim. "

" heee tamam o zaman. "

Hepimiz 'heeee' ledik. Şimdi biz asıl konumuza dönelim.

" Ben ciddiyim! Urfa'ya falan gitmem ben! "

" Ne dediysem o Su! Lafımı ikiletme! "

" Ne demek lafımı ikiletme? Evlen dediniz evleniyoruz! Birde bizi Urfa'ya yolluyorsunuz! Allah aşkına, söylesenize;beni başınızda atmaya mı çalışıyorsunuz? Ha, derdiniz buysa, bu kadar masrafa gerek yok! Söylemeniz yeterli!.. "

Bir hışımla salondan çıkıp odama ilerledim. Kapıyı ne kadar hızlı açtıysam o kadar hızlı kapatıp, yatağımın üstüne oturdum.

Çok geçmeden odamın kapısı tekrar açıldı ve Ateş içeri süzüldü. Yanıma oturup, ellerimi elleri arasına aldı.

" Su ba-..."

Sinirle, ellerimi çekip homurdamdım.

"Su bak bu evliliğe onları inandırmalıyız!.. Bıktım anlıyormusun? Benim hayatım çocuk oyuncağı değil tamam mı?! Ne diyorlarsa sorgusuz sualsiz yerine getiremem! Robot değilim ben çünkü! Ya Allah aşkına, sana içinde bulunduğumuz bu durum normal mi geliyor? Ya da ben mi abartıyorum?! Kafayı yicem ya kafayı yicem! "

Sinirle odanın içinde volta atarken, fazla ve yanlış kişiye yükseldiğimin farkındaydım! Ama ne yapayım! Benimde burama kadar geldi yanii! Kendi vermem gereken kararları, onlar veriyor! Bu gerçekten fazlaydı! Hemde çok fazla!