Beşik Kertmesi

21.BÖLÜM

Bu bölüm LaviniaAsin e ithaf edilmiştir.

~~~~~~~~~~~~~~~

Ateş

Telefonu suratıma kapatmasıyla sinirle yanımdaki diğer masaları devirdim. Gözlerim adamlara çarpınca Su'nun söylediği sözler beynimde yankılandı.

'Ateş, sizin ve Rüzgar'ın etrafında adamları var dikkat ed...'

Cümlesini tamamlayamamış olsada anlaşılıyordu.Bu sözleri Samet'e söylediğimde ilgileneceğini söylemişti. O sıçanı bir bulsunlar ona yapacaklarımı biliyordum!

Kutay pezevenginin, karıma dokunma ihtimali beynimde döndükçe kafama sıkmak istiyordum!

Sakinliğimi korumaya çalışıyordum ama bu böyle olmayacaktı! Çaprazımdaki sandalyeyi kavrayıp hemen arkamdaki cama sertçe vurdum. Kadınlar az önceki gibi çığlık atarak kaçışırken bu halleri sinirimi bozuyordu!

"Ateş, yürü arabaya, karakola gidelim!"

Hiç bir şey söylemeden arabaya yürümeye başladım. Bu kadar sinirliyken araba kullanmak istemiyorum... Hemen yan koltuğa geçip başımı ellerimin arasına aldım.

Salak Ateş, aptal Ateş! Koruyamadın onu! Koruyamadın! Aptal, aptal!

Sinirle saçlarımı çekiştirirken kapı açıldı ve Samet içeri girdi. Sertçe nefesini verip bana baktı.

"Saçma sapan hareketler yapıp suçu birilerinin üstüne atmak yerine, onun yanındaki adamı ara da bir şeyler öğren! "

Başımı yavaşça kaldırıp yüzüne baktıktan sonra önceden neden aklıma gelmediğini sorguladım. Hemen telefonumu çıkarıp Hakan'ın numarasının üzerine tıkladım. Hakan benim en güvendiğim adamımdı. Onu bilerek Kutay şerefsizinin yanına yollamıştım. Çünkü o ihaleden sonra boş durmayacağını biliyordum. Ama bu kadar büyük bir işe kalkışacağını ummamıştım. Hakan yaklaşık 6 aydır onun yanındaydı ve güvenini kazanmayı başarmıştı.

İki kez çaldıktan sonra telefon kapandı. Telefonu şaşkınca kulağımdan uzaklaştırdım.

"Ne oldu?"

Omzumu silkip homurdandım.

"Kapattı."

"Neden? "

" Ne bileyim ben! "

Ben söylenmeye devam ederken Samet'in sertçe nefes verdiğini duydum. Mesaj sesiyle telefonun kilidini açıp Hakan'dan gelen mesajı okudum.

" 'Meşgulüm, sizi daha sonra arayacağım.'diyor. "

Yönünü bana çevirip sertçe gözlerime baktı.

" Hala daha beni sorumlu olarak görüyorsun değil mi? "

Bana kırgın olduğunu biliyordum. Evet, onun bir suçu yoktu. Ama...

" Samet, çalıştır şu arabayı! "

Bir süre daha bana baktıktan sonra arabayı çalıştırıp karakola sürmeye başladı.

Kendi suçunu neden ona yüklüyorsun, gerizekalı!

Bir kaç dakika sonra Hakan'ın aramasıyla hemen cevaplandırdım.

" Hakan? "

Kısık sesle konuşmaya başladı.

'Ateş bey? '

" Su, nasıl? Onun yanındasın değil mi?"

Bir süre ses gelmeyince endişelenmeye başlamıştım ki tekrar sesi duyuldu.