კარლა-წამოხვალ,ცხოვრება ერთი ჩხუბით არ დამთავრებულა.იცოდე ნებით თუ არა ძალით წაგიყვანთ.
სანი-კარგი,წამოვალ..მაგრამ ის მოდის?
კარლა-ღმერთო,რა სულელები არიან,როდემდე უნდა იყოთ სხვადასხვა ოთახებში და როდემდე უნდა კითხულობდეთ შორიდან ერთმანეთის ამბავს?
სანი-ანუ მიკითხა?
გოგონას სიხარულისგან სახე გაებადრა და შემდეგ ისევ ჩვეულ ფორმას დაუბრუნდა.
კარლა-რა თქმა უნდა,ვფიქრობ საუბრის დროა,არ შეიძლება ასე.
სანი-ესეიგი ისიც მოდის?
კარლა-კი,ვფიქრობ ბიჭები მოახერხებდნენ მის დარწმუნებას,როგორც მე შენსას.
სანი-მარი სად არის?
კარლა-დამავიწყდა მეთქვა.სასეირნოდ წავიდა თეჰიონთან ერთად.ახლა წამოდი რამე ჭამე,თორემ სულ გამოფიტული ხარ.
სანი-შეწინააღმდეგებას აზრი აქვს?
კარლა-არა!
ეს კატეგორიული არა და ორივენი სამზარეულოსაკენ დაიძრნენ.
სანდრა მაგიდას მიუჯდა,კარლამ კი ყველა ის უგემრიელესობა გადმოალაგა,რომელიც მეგობრისთვის მოამზადა.
სანი-მადლობა.
კარლა-კარგი,მე ოთახში ავალ საქმე მაქვს.
თავი დაუქნია მეგობარმა და ისიც გაეცალა იქაურობას.
◌◌◌◌◌◌◌◌
შუგა-არა,ასე არ შეიძლება.
ჰობი-წამოდი,უნდა ჭამო
გუკი-თქვენ გაჩუმდით და რას არ გავაკეთებ.
ჯინი-ჰო და ახლა წავედით.
სამზარეულიში შესვლისთანავე გაუსწორეს ერთმანეთს თვალი,შესამჩნევლად იგრძნობოდა დაძაბულიბა,რომელიც სიჩუმეს გამოეწვია.
ბიჭებმა არ იცოდნენ რა ექნათ,ამიტომ შუგამ ჯონგუკს მხარი გაკრა და სანდრას წინ მდებარე სკამი გამოსწია,ჰობიმ კი გუკი დასვა.
