სანდრას პოვი:
გუკი-სად წავიდეთ?
სანი-ასეთ მდგომარეობაში,სად უნდა წახვიდე, ჯონგუკ?
ჩემთან სახლში,რომ ჭრილობები კარგად დავამუშაოთ.
გუკი-კარგია..
სანი-მოდი,დამეყრდენი,
სიარული შეგიძლია?
გუკი-მეხუმრები,არა?!
სანი-ხო,კარგი,მოდი.
სახლისკენ მიმავალ გზაზე თავს ბედნიერად ვგრძნობდი.
არ ვიცი, რა იყო ამის მიზეზი, მაგრამ აშკარაა,რომ გული ყოველ წამს გამალებით მიცემს.
გუკი-ჩუმად რატომ ხარ?
სანი-სათქმელი არაფერი მაქვს.
გუკი-აჰჰ..
სანი-რა მოხდა?
გუკი-არაფერი.
სანი-იქ რა გინდოდა?
გუკი-რა ვიცი,მოვიწყინე და წამოვედი.
სანი-წამოხვედი, თუ გამოგვყევი?
გუკი-შეიძლება ასეთ დავარქვათ.
სანი-სულელო.
დაბრუნების შემდეგ ჩემს ოთახში უხმაუროდ ავედით.
სავარძელში ფრთხილად ჩავაჯინე და წამლების ყუთის მოსატანად გავედი..
დაბრუნებისას მიღიმოდა,ვერ ვხვდებოდი რატომ,მაგრამ ამას არ წყვეტდა და უნებურად მეც მეღიმებოდა..
სანი-ცოტა გეტკინება.
და სპირტით გაჟღენთილი ბამბა სახედე გადავატარე.
რატომაა მასთან ურთიერთობა ასეთი უხერხული?!
გუკი-აუუ..
სანი-ბოდიში,უკვე მოვრჩი.
გუკი-მადლობა,ჯიმინს ვეტყვი, რომ აქ ვარ.
სანი-კარგი,მაშინ მე წავალ და
ამათ თავის ადგილზე დავდებ.რამე ხომ არ გინდა?
გუკი-არა.
სამზარეულოში წყლით სავსე ორი ბოთლი ავიღე და ისევ ოთახში დავბრუნდი.
გუკი-ჯიმინი მალე მოვა და წამიყვანს.
სანი-კარგი.
რამოდენიმე საინტერესო თემაზე ვილაპარაკეთ და ჯიმინიც მალე მოვიდა.
ჯიმინი-ჯონგუკ,რა გჭირს?
სანი-ჩანთან ერთად სახლში ვბრუნდებოდი,როდესაც ის ბიჭები გამოჩნდნენ.
ჯიმინი-მერე?
გუკი-მერე სანდრას და...
სიტყვა გავაწყვეტინე და ჯიმინს ყველაფერი მეთვითონ აუხსენი.
