ამ საღამოს ძალიან პოზიტიურად და მშვიდად ვგრძნობ თავს, იქნებ იმიტომ, რომ დიდი ხნის მონატრებულ მეგობრებს ვნახავ ხვალ?
მისაღებში მდივანზე ჩამოვჯექი და
ფილმის სიუჟეტით გართულმა ძლივს გავიგე ტელეფონის ხმა,რომელზეც ჯიმინი გამწარებული რეკავდა.
ჯიმინი-სად ხარ?
სანი-სახლში.
ჯიმინი-კარი გამიღე,თორემ მომკლავენ. ძალიან გვიანია.
სანი-მოვდივარ,ჩუმად შემოდი.
კართან მივირბინე,ძალან ფრთხილად გამოვაღე და ისიც მაშინვე შემოვიდა.
სანკ-რატო არ გამაფრთხილე,თუ მიდიოდი?
ჯიმინი-ბოდიში.
სანი-კარგი, წავედი მეძინება.
"მეორე დღე"
დღეს შაბათია, თანაც ჩემი მეგობრები ჩამოდიან,ამიტომ ადრე გადავწყვიტე ადგომა და სახლში ყველაფრის შემოწმება,რომ დღევანდელმა ჩანაფიქრმა წარმატებით ჩაიაროს.
დედა-როგორ ხარ?
სანი-ვნერვიულობ.
დედ-შენი ძმა გააღვიძე, ბავშვები არ ალოდინოთ.
ჯიმინის ოთახისკენ წავედი და შიგნით ხმაურიანად შევედი.
სანი-ჯიმინ, გაიღვიიძე.
ჯიმინი-მღვიძავს.
სანი-მაშინ სწრაფად ადექი.
წამოდგა და გადასაფარებელი გადაძვრა,შევტრიალდი,რაზეც გაეცინა.
სანი-საცვლების ამარა როგორ გძინავს,სულელო?
ჯიმინი-მერ რა?
სანი-ღმერთო,-თავი დანანების ნიშნად გავაქნიე.-გავედი და ჩაიცვი.
ოთახი დავტოვე, მეც გამოვიცვალე და მისაღებში ჩავედი.
სანი-დე, ყველაფერი მზად არის?
დედა-კი.
"აეროპორტში"
ჯიმინის პოვი:
ჯიმინი-მგონი მოდიან.
ესღა ვთქვი, მაშინვე მათკენ გაიქცა.
სანი-ძალიან მომენატრეთ, როგორ ხართ?
მარი-ჩვენც მოგვენატრე..
ჩავახველე ისე,რომ ყველას კარგად გაეგოო.
სანი-გაიცანით,ეს ჩემი ძმაა-ჯიმინი.
ჯიმინი-სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა.
