ის ერთი განებივრებული ბიჭია, ხანდახან ძალიან საყვარელი, მზრუნველი და კეთილია, მაგრამ ხანდახან ისე იქცევა, თითქოს დედამიწა მის გარშემო ბრუნავდეს.
-სან,შეგიძლია რაღაცაში დამეხმარო?-მეძახის ის და ხემი ხასიათიდან გამომდინარე ყოველთვის მზად ვარ,რომ დავეხმარო.
-ახლავე მოვალ,-ჩავილაპარაკე მე.
მის ოთახში გავედი,რომელიც ჩემს მოპირედაპირედა.
-ჯიმინ, რა გინდოდა?-ვეკითხები მშვიდად.
-მოწყენილი რატომ ხარ?-ჯიმინი მომიახლოვდა და ღიტინი დამიწყო.
-ჯიმინ,გაჩერდი,გთხოვ,-ის მალევე შემეშვა,ძალიან სწრაგად კიბეებზე ჩაირბინა და კარი გააღოო, მე კი თავქუდმოგლეჯილი გავეკიდე და უმალ სახლში რამდენიმე ახალგაზრდა ბიჭი შემოვიდა, რომლებიც უაზრო გამომეტყველებით მათვალიერებდნენ.
-შემოდით,-ეპატიჟება მათ ჯიმინი.
ის იცინოდა და მეც ძალაუნებურად ვიღიმოდი.
-ჯიმინ, ამ ახალგაზრდას არ გაგვაცნობ?-კითხულიბს ყველაზე მაღალი და სიმპათიური.
-შეყვარებულებს რატომ გვიმალავ, ხომ არ წაგართმევთ?-ვითომ ხუმრობს ერთ-ერთი და ჯიმინის უცნაური გამომეტყველებიდან თუ ვიმსჯელებთ ყოველთვის ასე "ხუმრობს" ხოლმე.
მხარზე ხელი დაადო ერთერთმა.
-ეს ჩემი ნახევარდაა-სანდრა.
-რა?-გაოცდა ყველა.
-სასიამოვნოა მე ნამჯუნი ვარ,ეს სოკჯინი, ჰოსოკი, ჯონგუკი, იუნგი და თეჰიონი არიან.
-მიხარია თქვენი გაცნობა,-ვთქვი თავაზიანად.
ჯიმინის ოთახში ავიდნენ და ჩაიკეტნენ,მე კი ჩემთან შევედი, ლეპტოპი მაგიდაზე დავდე და ფილმები ავარჩიე.
შემდგომ სამზარეულოში ჩავედი, რომ ნაყინი ამეღო.კიბეები ჩავიარე და იქ ჯონგუკი დამხვდა,მაცივარში რაღაცას ეძებდა, ჩავახველე მან კი გამომხედა.
-მაცივარში სასმელი უნდა იყოს,მითხრეს ამეტანა,-მითხრა ისე,რომ არც კი მიყურებდა,თავხედი.
